Krok defiladowy na gruntach podmokłych - Gandalf

13
KROK DEFILADOWY NA GRUNTACH PODMOKŁYCH
Jesienià w Budapeszcie lała si´ krew, w Warszawie wrzało, czołgi
radzieckie szły od Legionowa na ˚eraƒ, robotnicy szykowali si´
do obrony, wojna wisiała na włosku. Sowieci zawrócili na północ;
nietrudno było wywnioskowaç, ˝e przejdà Wisł´ w Modlinie, a jutro,
najdalej pojutrze wychynà z Puszczy Kampinoskiej i b´dziemy ich
mieli u nas na Bielanach. Pani Zofia Ringmanowa, dyrektorka, drobna
siwa staruszka, roztrz´siona, zwołała całà szkoł´ na apel i błagała,
zaklinała łamiàcym si´ głosem, ˝eby nie daç si´ w nic wplàtaç,
w niczym nie uczestniczyç. Nie prowokowaç, nie krzyczeç, nie robiç
obraêliwych gestów, nie rzucaç kamieniami. Najlepiej siedzieç w domu.
Ten młody, biedny Wania w czołgu niczemu nie winien, te˝ si´
boi, wie o naszych polskich sprawach tyle, co mu powiedzieli, mo˝e
nie zdzier˝yç, a wtedy dojdzie do rzeczy nieodwracalnych.
KtoÊ mruknàł, mo˝e nawet to byłem ja, ˝e pani dyrektorka coÊ
za bardzo strachliwa, nie wypada si´ tak Ruskich baç. Wychowawczyni
dosłyszała i zaraz po apelu, gdy wróciliÊmy do klasy, wygłosiła
mow´. O tym, ˝e pani przeło˝ona (u˝ywała tej formy, bo te˝ była
przedwojenna) w czasie wojny prowadziła tajne nauczanie, po stronie
aryjskiej i w getcie. W razie wpadki Êmierç na miejscu, jakby
kto pytał. W getcie wykładała przedmioty Êcisłe, uczestniczyła
w egzaminach maturalnych w konspiracyjnym liceum. Przemycała
˝ydowskie dzieci na aryjskà stron´, robiła tysiàc innych rzeczy.
Wtych najtrudniejszych latach znana była z zimnej krwi i szaleƒczej
odwagi. Teraz rzeczywiÊcie si´ boi, ale nie o siebie, tylko o was.
Wie, co to wojna, bo prze˝yła trzy. ˚adnej z nich za piecem nie przesiedziała.
W latach stalinowskich te˝ zachowała twarz. Wspominał jà Jacek
Kuroƒ:
„(…) od razu na pierwszej lekcji religii wstałem i zaczàłem polemizowaç
z ksi´dzem. (…) Zapytałem, czy mog´ wyjÊç, bo jestem
niewierzàcy, on na to, ˝e oczywiÊcie. Wyszło ze mnà jeszcze dwóch
kolegów, poszliÊmy graç w siatkówk´. Wkrótce w naszej klasie zrobiło
si´ pi´tnastu ateistów, dobre dwie dru˝yny. (…) Ksiàdz poskar-