Krok defiladowy na gruntach podmokłych - Gandalf

More documents

Recommendations

Info

31 KROK DEFILADOWY NA GRUNTACH PODMOKŁYCH Czarna Ósemka na biwaku. je młodzie˝, wyró˝niały si´ na pierwszym zlocie choràgwianym, budzàc podziw i zazdroÊç. W pi´çdziesiàtym siódmym ktoÊ wymy- Êlił, ˝eby grupa harcerzy przebranych za powstaƒców na pochodzie pierwszomajowym przed trybunà odegrała scenk´: strzelanina, padnij, tyraliera, rzuty granatem (oczywiÊcie bez granatów), jezdnia pochlapana czerwonà plakatówkà, zbieranie na nosze rannych i poległych. Po paru dniach w „˚yciu Warszawy” ukazał si´ tekst pod tytułem Zabawa w trupki. W naszym hufcu zawrzało. Mówiono, ˝e artykuł jest plugawy, ale nie b´dziemy reagowaç, bo „˚ycie” na pewno nie zamieÊci. Mo˝e sam pomysł inscenizacji nie był zbyt màdry i troch´ za przeproszeniem kiczowaty, wi´c nic si´ nie stało, ˝e go oÊmieszono. Ale dla wszystkich przecie˝ było jasne, ˝e sedno sprawy tkwi gdzie indziej. Toczyła si´ ostra walka o ideowe oblicze harcerstwa. Czyli o nas. Chodziło o to, by jak najszybciej pozbyç si´ starych instruktorów, a nam, młodym, obrzydziç akowskà tradycj´. Ka˝dy pretekst był dobry.
32 ANTONI KROH STARORZECZA Kilka lat w tamtej atmosferze wyposa˝yło mnie na reszt´ ˝ycia. Co prawda kr´c´ dzisiaj głowà ze zdumienia, wspominajàc, jak w koƒcu lat pi´çdziesiàtych my, nastolatki, ÊpiewaliÊmy przy ognisku, ˝e ka˝dy chłopaczek chce byç ranny i nie b´dziemy strzelaç do ksi´˝yca, bo szkoda kul marnowaç. Ja te piosenki lubi´ do dzisiaj, dobrze mi z nimi było. To dzi´ki harcerstwu udało mi si´ przebrnàç paskudne przedmaturalne lata. Rzecz jasna, ˝e skoro chodziłem do szkoły w ÂródmieÊciu, do harcerstwa nale˝ałem na Mokotowie. Przy naszym liceum co prawda działała historyczna czarna ósemka, ojciec przed wojnà do niej nale˝ał, zachowały si´ fotografie – ale tam, za chiƒskiego boga… No i do˝yłem mody na tak zwanà turystyk´ temporalnà – festyny archeologiczne, turnieje rycerskie, inscenizacje walk powstaƒczych. Na jednej, ˝e tak powiem, płaszczyênie emocjonalnej. W rocznic´ stanu wojennego chodzili po Warszawie rozeÊmiani chłopcy, przebrani za zomowców. ˚e niby przybli˝a im to histori´, teraz ju˝ wiedzà, jak to naprawd´ było. *** Zaledwie kilka razy w ˝yciu czułem si´ dobrze w wi´kszej ludzkiej gromadzie. Pierwszy raz w paêdzierniku pi´çdziesiàtego szóstego roku, w hali na Koszykach, gdy stanàłem przed stoiskiem warzywniczym. Przekupki nie było, tylko w pryzmie marchwi tkwił kawałek tektury z napisem PROSZ¢ NIE RUSZAå, JESTEM NA WIECU. Ludzie przechodzili, uÊmiechali si´. Bardzo ˝ałowałem, ˝e nie mam aparatu fotograficznego. Nie sposób te˝ zapomnieç atmosfery pierwszej papieskiej pielgrzymki w czerwcu siedemdziesiàtego dziewiàtego. Ale nigdy nie byłem tak szcz´Êliwy w tłumie, jak pod koniec lat pi´çdziesiàtych i na poczàtku szeÊçdziesiàtych, w kolejne rocznice wybuchu powstania, na Cmentarzu Wojskowym na Powàzkach. Ludzie uÊmiechali si´, padali sobie w ramiona. Wymieniali informacje: kto gdzie pochowany, kto ile siedział, kiedy wyszedł, kto zaginàł bez
Page 2 and 3: Opracowanie graficzne: Andrzej Bare
Page 4 and 5: Krok defiladowy na gruntach podmok
Page 6 and 7: 9 KROK DEFILADOWY NA GRUNTACH PODMO
Page 8 and 9: 11 KROK DEFILADOWY NA GRUNTACH PODM
Page 56 and 57: Ksià˝´ BANDA CZERWONEGO BYKA I I
Page 58 and 59: 61 KSIÑ˚¢ Zjazd był wprawdzie k
Page 60: 63 KSIÑ˚¢ Druhna ubrana była w

Krok defiladowy na gruntach podmokłych - Gandalf

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?