Krok defiladowy na gruntach podmokłych - Gandalf

57
KROK DEFILADOWY NA GRUNTACH PODMOKŁYCH
lat jesteÊcie razem? – Ze czterdzieÊci, kto by zliczył. – Dobrze,
oznajmiam wam, ˝e nie jesteÊcie ju˝ m´˝em i ˝onà. Wystarczy? –
Wystarczy, wystarczy, dzi´kujemy stokrotnie. Chcieli mnie całowaç
po r´kach, ale nie pozwoliłem. To był, Zosiu, pierwszy akt prawny
Rzeczypospolitej w tamtej okolicy. Staruszkowie wrócili nast´pnego
dnia. – Panie poruczniku, my bez siebie ˝yç nie mo˝emy, prosimy
o Êlub, bo jak˝e tak mieszkaç ze sobà bez Êlubu? To˝ to wielki
grzech. – Dobrze, od tej chwili przed majestatem NajjaÊniejszej Rzeczypospolitej
jesteÊcie m´˝em i ˝onà. To był drugi akt prawny. – Bóg
zapłaç, Bóg zapłaç! Dwa dni póêniej: panie poruczniku, my ju˝ ze
sobà wytrzymaç nie mo˝emy, prosimy o rozwód. Kazałem ich zamknàç
w chlewiku na trzy doby o chlebie i wodzie, ˝eby si´ pogodzili.
To był trzeci akt prawny. WieÊç si´ rozniosła i trudno opisaç, jaki
potem miałem mir w całej okolicy. – B´dzie nam dobrze w Polsce,
jak takie màdre i sprawiedliwe oficery komandirujà.
Tadeusz Lechnicki