Krok defiladowy na gruntach podmokłych - Gandalf

63
KSIÑ˚¢
Druhna ubrana była w granatowà spódnic´, zielonà koszul´
z podwini´tymi r´kawami i czerwony krawat. Na piersi miała pi´kny
emblemat z biało-czerwonym sztandarem, czymÊ jeszcze i literami
ZMP. Âmiała si´, podskakiwała.
– Uwa˝ajcie, zaczynamy pysznà zabaw´! åwiczenie szybkiego zapami´tywania.
Dziadek Mróz ma wierszyki wypisane na kawałkach
brystolu. Wyjmie na chwil´ jeden po drugim, poka˝e wszystkim, ale
zaraz potem schowa. A ja mam, widzicie, ooo, torebk´ cukierków czekoladowych.
Kto zapami´ta najwi´cej wierszyków, wygrywa. Uwaga,
zaczynamy!
Wróciłem szcz´Êliwy do domu. Pochwaliłem si´ babci, otworzyłem
torebk´.
– Prosz´.
– Powiedz wreszcie te wierszyki, nie mog´ si´ doczekaç.
Stanàłem w dumnej pozie.
NIE STRASZNE NAM RYKI GŁOSU AMERYKI!
PRZEZ OÂWIAT¢ I KULTUR¢ BIKINIARZOM DAMY
W SKÓR¢!
TRUMAN, BOMBA ATOMOWA, IMPERIALIZM NIECH SI¢
SCHOWA!
NIE POTRAFI OŁGAå CHŁOPA RADIO WOLNA EUROPA!
–Iza to dostałeÊ cukierki? To ja dzi´kuj´.
– Nie chce babcia cukierka?
– Nie.
– Dlaczego?
– Bo nie lubi´.
– Nie lubi babcia czekoladowych cukierków?
– Nie.
– Ale w Bo˝e Narodzenie babcia jadła.
– Byç mo˝e. Ale teraz nie lubi´.
– Naprawd´? Ja tam lubi´.
– To jedz na zdrowie, kochany wnusiu.
Par´ dni póêniej, wieczorem, zdarzyło si´ nieszcz´Êcie. Babcia
przeczytała nam baʃ Hansa Christiana Andersena Choinka.