rusenje_republike_srpske

Pjotr Iljčenkov
Upravo kada je 11. maja 2000. V. Đorđević potpisao onu
čuvenu odluku, desilo se već pomenuto ubistvo predsednika
Izvršnog veća Skupštine Vojvodine Boška Peroševića. Formalno,
ubistvo je izvršio čovek koji nije član ni jedne partije, psihički
neuravnotežen, koji je živeo u iznajmljenom stanu, nije imao
porodicu, bio zaposlen kao čuvar izložbenog centra i koji je pucao
u Peroševića za vreme njegove posete istom. Međutim, za vreme
istrage pronađen je propagandni materijal i literatura „Otpora“,
koji je vlast odmah okarakterisala kao terorističku organizaciju, pa
se pritisak policije na pokret naglo povećao.
Razlozi za privođenje su, na primer, mogli biti: majica ili
bedž, učešće u javnim (nenasilnim) akcijama „Otpora“, pevanje i
skandiranje parola antidržavnog sadržaja.
U provinciji su bila uobičajena i „vaspitna“ privođenja
poznatih lokalnih aktivista uoči najavljenih dolazaka državnih
funkcionera na bilo koje svečane manifestacije. Privođeni su prolazili
kroz standardnu proceduru: privođenje, pretres i konfiskovanje,
držanje u pritvoru, ispitivanje, fotografisanje, uzimanje otisaka
prstiju i otvaranje ličnog dosijea.
Ispitivanje u policiji vršilo se po tipskom formularu za dobijanje
i klasifikaciju informacija o ekstremističkoj organizaciji:
datum i razlog učlanjenja u „Otpor“, ciljevi pokreta, kontakti sa
licima iz inostranstva, izvori finansiranja, delatnost pokreta, članovi
rukovodstva, politički pogledi ispitivanog lica i članova njegove
porodice. Postavljana su pitanja i o postojanju ekstremističkih
frakcija i terorističkih grupa u okviru „Otpora“. Isti ovaj formular
koristio se i prilikom ispitivanja maloletnih lica. Apsolutna većina
privedenih je posle ispitivanja puštena odmah ili posle nekoliko
sati boravka u pritvoru. Za vreme privođenja aktivista i pristalica
„Otpora“, policija je vršila zaplenu plakata, bedževa, flajera,
zastava, kao i sve predmete sa znakom pokreta predviđene za dalju
distribuciju (šibice, kutije, kalendari i majice).
106