Lista żydów w zniewalanej Polsce - echo CHRYSTUSA KRÓLA

działacz komunistyczny. Nauczyciel szkół Ŝydowskich w Warszawie i działacz Poalej Syjon-Lewicy, a od 1931 Komunistycznej Partii
Polski (KPP), w której był redaktorem wydawanego przez Biuro śydowskie pisma “Forojs” (“Naprzód”), a następnie “Literarysze
Trybune”. Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną w 1939 wysługiwał się okupantowi sowieckiemu w Brześciu n. Bugiem.
Najpierw był redaktorem dziennika “Raboczyj”, a następnie w redakcji okręgowej gazety partyjnej “Zaria”. Od września 1940 był
pełnomocnikiem Urzędu Literatury i Wydawnictw na obwód brzeski. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekł
przed hitlerowcami aŜ do Kirgizji. W marcu 1944 został skierowany do pracy w komunistycznym Związku Patriotów Polskich (ZPP).
Najpierw działał w Kirgizji, a następnie w Moskwie, będąc w latach 1946-50 redaktorem moskiewskiego oddziału Polskiej Agencji
Prasowej (PAP). Jednocześnie na zlecenie władz partyjnych prowadził w archiwach sowieckich poszukiwania materiałów źródłowych do
dziejów polskiego komunizmu i ruchu robotniczego. W 1950 przyjechał do Polski i został kierownikiem redakcji historycznej w
wydawnictwie “KsiąŜka i Wiedza” (do 1962). Za fałszowanie historii Polski został odznaczony KrzyŜem Oficerskim Orderu Odrodzenia
Polski. Wydał m.in. Dzieje Wielkiego Proletariatu (1966) i Krakowski komisarz policji w słuŜbie carskiego wywiadu (1967);
odznaczony przez rząd Ŝydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu
robotniczego" Warszawa 1978-92
Jerzy Baumritter
- bł. zastępca redaktora naczelnego "Trybuny Ludu" - oficjalnego organu KC PZPR
Jakub Jankiel Bąk - polonofob, bolszewik, komunista, agent sowiecki, kamasznik, działacz komunistyczny. Od 1926 członek
Związku MłodzieŜy Komunistycznej Zachodniej Białorusi, a od 1927 Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi, która walczyła o
oderwanie ziem północno-wschodnich (włącznie z Białymstokiem) od Polski. Działał głównie w Wilnie, Grodnie, Pińsku, Brześciu,
Hakójnówce, BiałowieŜy i Białymstoku. 1928, 1929 i 1931 aresztowany za działalność antypaństwową i antypolską. W 1931 był na
przeszkoleniu partyjnym w Związku Sowieckim (w Mińsku), a w 1933-34 na tzw. kursach leninowskich Międzynarodówki
Komunistycznej w Moskwie. Po nielegalnym powrocie do Polski został aresztowany w 1935 i skazany na 8 lat więzienia. Po zajęciu
wschodniej Polski przez Armię Czerwoną we wrześniu 1939 organizował sowiecką Gwardię Robotniczą w Wilnie, a po przekazaniu
miasta Litwie pracował w milicji w Białymstoku. Wskazał NKWD wielu Polaków, którzy zostali rozstrzelani albo uwięzieni, a najczęściej
zesłani do łagrów lub w głąb Rosji. Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekł do Czelabińska. Wcielony do Armii
Czerwonej, w lutym 1942 został przeszkolony w Moskwie i przerzucony na tereny okupowanej przez Niemców Wileńszczyzny, aby
podporządkować władzom sowieckim tamtejsze nie-polskie oddziały partyzanckie; pełnomocnik partii sowieckiej (WKPb) w oddziałach
partyzantki białoruskiej. Zginął w grudniu 1943 osaczony przez Niemców k. Wołkowyska.
Monika Bednarczuk
- autorka ksiąŜek, tematyka Ŝydowska
Renata Beger
- dywersant, aferzystka, posłanka na Sejm z listy Samoobrony;
26 listopada 2003 zrzekła się immunitetu poselskiego. W styczniu 2004 posłance postawiono zarzut, Ŝe w sierpniu 2001 roku
dopuściła się sfałszowania wyborczych list poparcia przez własnoręczne dopisanie wielu osób lub zlecenie tego innej osobie - jest to
najpowaŜniejszy zarzut wobec niej, którego skutkiem moŜe być utrata mandatu poselskiego i zakaz piastowania przez pewien okres
funkcji publicznych. Za oszustwo wyborcze groziłaby kara do 3 lat, a za posługiwanie się nieprawdziwymi danymi - do 5 lat więzienia.
Proces rozpoczął się w listopadzie 2004. Prokurator zaŜądał dwóch lat więzienia w zawieszeniu na pięć lat. Przewód sądowy został
zamknięty 23 czerwca 2006. 30 czerwca została skazana na 2 lata więzienia w zawieszeniu na 5 lat.
26 września 2006 r. w programie Tomasza Sekielskiego i Andrzeja Morozowskiego "Teraz My" telewizji TVN pokazano materiał
filmowy nakręcony ukrytą kamerą w porozumieniu z Januszem Maksymiukiem, wiceprzewodniczącym Samoobrony i Renatą Beger.
Podczas zarejestrowanych z ukrycia spotkań posłanka przedstawia Adamowi Lipińskiemu, wiceprezesowi Prawa i Sprawiedliwości,
swoje warunki za ewentualne przejście do PiS-u, w tym pierwsze miejsce na liście partyjnej, stanowisko w Ministerstwie Rolnictwa,
utworzenie z państwowych środków funduszu na rzecz spłaty weksli posłów odchodzących z Samoobrony, miejsce na liście wyborczej
przed wyborami samorządowymi dla zaufanych ludzi (w tym dla jednego z członków rodziny) oraz pomoc w rozwiązaniu spraw
sądowych.
Taśmy zawierały równieŜ nagrania rozmów posłanki z innym posłem Wojciechem Mojzesowiczem, który wcześniej przeszedł z
Samoobrony do PiS. Sytuacja ta wywołała burzę w Sejmie a dwie partie opozycji: PO i SLD ustosunkowały się do tej sprawy jeszcze w
nocy na konferencjach prasowych. W oficjalnym wystąpieniu premier Jarosław Kaczyński przeprosił obywateli uraŜonych zachowaniem
działaczy swojej parti. 25 października Renata Beger została ukarana naganą przez sejmową Komisję Etyki Poselskiej, Wojciech
Mojzesowicz ukarany został upomnieniem.
Hersz Lejb Bekerkunst - polonofob, komunista, działacz komunistyczny. Początkowo naleŜał do Ŝydowskiego Bundu, następnie
Kombundu, a w 1923 wstąpił do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (później KPP). 1928-30 członek Centralnego Biura
śydowskiego przy Komitecie Centralnym KPP. 1922-27 więziony za działalność wywrotową. Nie zgadzając się z polityczną taktyką
partii (m.in. bierność wobec hitleryzmu) zerwał w 1933 z KPP. W 1939 wyemigrował do USA.
Aleksander Bekier - polonofob, komunista, zbrodniarz-ludobójca, s. Izaaka, działacz komunistyczny. W 1925 wyemigrował do
Francji, gdzie został członkiem Komunistycznej Partii Francji (FPK), współredagując kilka pisemek partyjnych (m.in. “L’Aube Nouvelle”
w ParyŜu). Podczas wojny domowej w Hiszpanii, w latach 1936-38, był komisarzem politycznym XIV, a następnie XIII Brygady; po
ofensywie na Saragossę był zastępcą komisarza V Korpusu w randze komisarza brygady. We wrześniu 1944 został kierownikiem Biura
Informacyjnego FPK przy Centralnej Komisji Kontroli. Jednocześnie nawiązał kontakt z komunistycznym Polskim Komitetem
Wyzwolenia Narodowego (PKWN), zostając sekretarzem jego delegatury w ParyŜu. Po uznaniu reŜymu warszawskiego przez Francję w
lipcu 1945 pełnił przez kilka tygodni funkcję charge d’affaires PRL we Francji, a następnie do stycznia 1948 był I sekretarzem
ambasady PRL w ParyŜu. W 1948 przyjechał do Polski Ludowej i został dyrektorem wydziału personalnego CRS “Samopomoc
Chłopska” w Warszawie. W lipcu 1952 został skierowany na zastępcę redaktora “Chłopskiej Drogi”. 1955-57 kierownik Redakcji
Literatury Masowo-Politycznej w wydawnictwie “KsiąŜka i Wiedza” w Warszawie. 1958-62 radca ambasady PRL w Meksyku i od
września 1962 wicedyrektor Departamentu Ameryki Łacińskiej w Ministerstwie Spraw Zagranicznych.