Lista żydów w zniewalanej Polsce - echo CHRYSTUSA KRÓLA

Jan Dowgiałło
- spowinowacony z Komorowskimi, bł. ambasador w Izraelu.
Jan Drabina -
Andrzej Drawicz - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, dywersant,
fanatyczny stalinowiec, Tajny Współpracownik, agent UB/SB; rusycysta, dziennikarz, świnia Orwell'owska, polakoŜerca,
fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i Polski, były szef Radiokomitetu za rządów T. Mazowieckiego, pierwszy prezes
TVP po 1989 r.; syn wyŜszego urzędnika przedwojennego MSW, rozstrzelanego przez Rosjan w 1941 roku w Łucku na Wołyniu.
Uprawianie serwilistycznej antypolskiej publicystyki łączył ze Ŝmudną pracą komunistycznego agitatora, który objeŜdŜał róŜne regiony
Mazowsza, by zaagitować chłopów do tworzenia spółdzielni produkcyjnych.
Luba Drobnerowa, z. domu Hirszowicz - polonofob, dywersant, odznaczona przez rząd Ŝydokomunistyczny Orderem
Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa 1978-92
Dobrochna Drogowska
- dywersant, Kanadyjska Fundacja Dziedzictwa Polsko-śydowskiego
Tadeusz Drozda
- dywersant, satyryk, kpiarz
Karolina Dryzner
w Moskwie
- aktorka, ukończyła m.in. The Lee Strasberg Theatre Institute, Los Angeles; Warsztaty Teatralne im. Czechowa
Jan Drzewiecki - właśc. nazw.- Holzer - polonofob, komunista, stalinowiec, w Polsce stalinowskiej i w pierwszych latach za W.
Gomułki generał brygady Ludowego Wojska Polskiego. Znany był jako awanturnik i pijak. Podczas Października 1956 został
mianowany komendantem wojewódzkim warszawskim i opracował rzekomy plan obrony Warszawy, który w rzeczywistości wchodził w
ogólny plan walki o utrzymanie dotychczasowej supremacji Ŝydów w partii i rządzie.
Michał Drzewiecki - polonofob, komunista, zbrodniarz UB, pułkownik Milicji Obywatelskiej (MO). 1948-51 naczelnik Wydziału
VI Departamentu V Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego; 1951-55 dyrektor Gabinetu Ministra BP; 1956-64 dyr. Biura “B”
Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.
Stefan Drzewiecki - Bernard Mandelbaum - polonofob, komunista, mason; od młodości lewicowiec i komunista, był członkiem
SDKPiL i Komunistycznej Partii Robotniczej Polski, od których rzekomo odszedł w 1920. W latach 1917-18 był w Piotrogrodzie
(Petersburg) i współpracował z bolszewickim Wydziałem Kultury i Oświaty Komisariatu Spraw Polskich.1930-38 we władzach
naczelnych Związku Nauczycielstwa Polskiego i członek komitetu redakcyjnego organu związku “Ogniwa” (1928-35, 1930-35
redaktor) oraz redaktorem “Gimnazjum” (1934-38). W latach 30-tych bardzo popierał rząd i BBWR oraz rządową politykę oświatową.
Stąd w 1932 został publicznie zaatakowany na łamach “Robotnika” (organu PPS) przez S. Karpińskiego, który stwierdził, Ŝe “jego
(Drzewieckiego) działalność w Rosji Sowieckiej w 1918 nie daje mu Ŝadnych moralnych praw do pouczania nauczycieli, jakie powinno
być poczucie państwowe”. ZG ZNP poparł moralnie Drzewieckiego. Po kampanii wrześniowej przedostał się do Francji i 1939-40 był
kierownikiem departamentu szkolnictwa Ministerstwa Opieki Społecznej polskiego rządu emigracyjnego w Angers. W 1941 wstąpił do
PPS w Londynie. Po objęciu władzy w Polsce przez komunistów w 1945 zrozumiał, Ŝe jeśli chce być człowiekiem władzy/”na tapecie” i
Ŝyć dostatnio musi odrzucić wszelkie zasady moralne i postawić na “komunistycznego konia”. Zaoferował więc swoje usługi reŜymowi
warszawskiemu i w latach 1945-47 był II sekretarzem ambasady PRL w ParyŜu, a 1947-49, z rekomendacji rządu PRL, dyrektorem
Departamentu Odbudowy UNESCO w ParyŜu. Po tym stanowisku, które piastował w UNESCO dzięki rządowi warszawskiemu, mógł
sobie urządzić dobre Ŝycie na Zachodzie, a na dokładkę jako wolny człowiek. W 1950 wstąpił do polskiej loŜy wolnomularskiej
“Kopernik” w ParyŜu, z zamiarem rozpowszechniania masonerii wśród inteligencji polskiej na obczyźnie.
Andrzej Drzycimski - Abraham Engel -
Gerszon Dua-Bogen - polonofob, komunista, agent sowiecki; uczył się w ortodoksyjnej szkole Ŝydowskiej, a w 1909 wstąpił do
Zydowskiej Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Poalej-Syjon. W 1911 wyemigrował do USA, jednak juŜ w 1913 wrócił do Polski.
Dalej działał w Poalej-Syjonie i był sekretarzem jej oddziału warszawskiego. W 1920 wyemigrował do Palestyny i był tam
współzałoŜycielem Komunistycznej Partii Palestyny i jej pierwszym sekretarzem. Represjonowany przez władze brytyjskie juŜ w 1921
powrócił do Polski. Pełnił wówczas funkcję sekretarza KC Poalej-Syjonu Lewicy. W 1922 był na przeszkoleniu w Moskwie. Pod koniec
1922 wrócił nielegalnie do Polski i został (do 1927) sekretarzem Centralnego Biura Zydowskiego. W 1924 dwukrotnie aresztowany za
działalność antypaństwową, wyjechał ponownie do ZSRR, gdzie był kierownikiem Centralnej Szkoły Partyjnej przy KC Komunistycznej
Partii Zachodniej Białorusi. Na początku 1928 został skierowany przez partię do USA w celu prowadzenia propagandy wśród
robotników amerykańskich. ZagroŜony, wrócił najpierw do Moskwy, a następnie do Polski. W marcu 1929 został aresztowany za
działalność antypaństwową. Zwolniony za kaucją w 1930 udał się ponownie do ZSRR, gdzie przebywał do 1935 pracując w
Międzynarodówce Komunistycznej. W maju 1935 wrócił do Polski. Kierował Wydz. Zydowskim przy Sekretariacie Krajowym KC KPP,