Lista żydów w zniewalanej Polsce - echo CHRYSTUSA KRÓLA

Włodzimierz Bolecki
- prof. dr hab. historyk i teoretyk literatury, autor ksiąŜek i artykułów o tematyce Ŝydowskiej
Gustaw Alef Bolkowiak - Alef Gutman - polonofob, komunista, kolaborant sowiecki, agent NKWD; W latach młodzieńczych
członek Ŝydowskiego harcerstwa Haszomer-Hacair. Od 1936 redaktor w agencji prasowej “Zagos”. 1938-39 sekretarz Komitetu
Pomocy Uchodźcom (Ŝydowskim) z Niemiec. Po zajęciu ŁomŜy przez Sowietów we wrześniu 1939 agitował na rzecz przyłączenia
etnicznie polskiej Kurpiowszczyzny w skład Sowieckiej Białorusi. W 1941 znalazł się w getcie warszawskim, gdzie w 1942 organizował
Ŝydowski oddział komunistycznej PPR. W sierpniu 1942 wyszedł z getta i został zastępcą dowódcy (J. Rogulskiego) oddziału
partyzanckiego GL w Okręgu Warszawskim, a następnie Okręgu Lubelskiego. 1943-44 w partyzantce sowieckiej na Wołyniu. X 1944 -
V 1945 kierownik wydziału personalnego utworzonej przez komunistów Komendy Głównej Milicji Obywatelskiej. VIII 1945 - III 1946
szef Oddziału Zagranicznego Sztabu Głównego WP. III 1946 awansowany do stopnia podpułkownika i mianowany zastępcą attache
wojskowego ambasady PRL w Waszyngtonie. VI 1948 - IX 1949 attache wojskowy w Belgradzie. XII 1950 - XI 1952 dyrektor dep.
Prezydialnego NajwyŜszej Izby Kontroli (NIK). 1952-55 dyrektor gabinetu ministra w Ministerstwie Kontroli Państwowej. 1955-56
dyrektor gabinetu wicepremiera F. Jóźwiaka w Urzędzie Rady Ministrów. 1956-58 przedstawiciel PRL w Międzynarodowej Komisji
Nadzoru i Kontroli kolejno w KambodŜy i Laosie. XII 1958 - XI 1964 szef Oddziału Propagandy w Głównym Zarządzie Politycznym
LWP. Członek Rady Naczelnej i Zarządu Głównego Związku Bojowników o Wolność i Demokrację (ZBoWiD). 1964-69 zastępca
sekretarza generalnego Międzynarodowej Federacji Bojowników Ruchu Oporu w Wiedniu. Odznaczony przez rząd
Ŝydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu robotniczego" Warszawa
1978-92
Jacek Bombor -
Michał Boni - Jakub Bauer - polonofob, dywersant, agent SB, Tajny współpracownik SB pseudonim "Znak"; świnia
Orwell'owska, członek Unii Wolności, podsekretarz stanu w ministerstwie pracy i polityki społecznej w rządzie Tadeusza
Mazowieckiego. W roku 1991 pełnił funkcję ministra pracy i polityki socjalnej w rządzie Jana Krzysztofa Bieleckiego. W latach
1997-2001 był szefem gabinetu politycznego ministra pracy i polityki socjalnej Longina Komołowskiego w rządzie Jerzego Buzka. W
pierwszej kadencji Sejmu był posłem z ramienia Kongresu Liberalno-Demokratycznego.
Jerzy Boniecki - polonofob, dywersant, uciekinier z getta, współpracownik antykatolickiej, Ŝydolewackiej paryskiej "Kultury" i
działacz Amnesty International, był zamieszkałym w Australii biznesmenem, poetą i koncesjonowanym "działaczem polonijnym".
Jerzy Borejsza - Beniamin Goldberg - polonofob, dywersant, polakoŜerca, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, Polaków i
Polski, dyktator nad prasą i wydawnictwami w okresie stalinizmu, brat zbrodniarza UB płk. Józefa RóŜańskiego, był dyktatorem
prasowym - był m.in. redaktorem naczelnym dziennika "Rzeczpospolita" (organu PKWN), prezesem Społdzielni Wydawniczej
"Czytelnik" i pełnomocnikiem rządu ds. "Ossolineum".
Jerzy W. Borejsza - Goldberg - historyk, profesor Instytutu Historii PAN, jest synem zmarlego w roku 1952 komunistycznego
dyktatora w dziedzinie stalinowskiej kultury, Jerzego Borejszy
Aleksandra Borek
- mgr. Wydział Nauk Społecznych UW; Towarzystwo Polsko-Izraelskie "Nadzieja - Hatikvah"
Bernard Borg - przed wojną pracownik firm handlowych, od 1926 członek ZMK, od 1931 w KPP, kilkakrotnie aresztowany; przed
1939 r. agent sowiecki; 1946-1949 pracował w CSW "Solidarność", następnie w polskim ruchu spóldzielczym. Członek ZG TSKś;
odznaczony przez rząd Ŝydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski; źródło: "Słownik biograficzny działaczy polskiego ruchu
robotniczego" Warszawa 1978-92
Ignacy Borkowski - polonofob, komunista, agent sowiecki, Od 1933 członek Komunistycznej Partii Polski (KPP) w Mińsku
Mazowieckim. Na polecenie partii w 1937 wyjechał do Hiszpanii, aby brać udział w wojnie domowej po stronie komunistów; był
Ŝołnierzem w Ŝydowsko-polskiej Brygadzie im. J. Dąbrowskiego; był wówczas takŜe członkiem Hiszpańskiej Partii Komunistycznej. Po
przegranej komunistów przebywał w obozach jenieckich we Francji, a w styczniu 1941 wyjechał do Związku Sowieckiego. Po wybuchu
wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 został skierowany do Międzynarodowej Szkoły Partyjnej Komitetu Wykonawczego
Międzynarodówki Komunistycznej w Kusznarenkowie. Jesienią 1943 został zrzucony w Ŝydowskiej grupie Leona Kasmana na tereny
polskie (Polesie, później Lubelszczyzna), aby dla Sowietów kontrolować działalność polskich grup komunistycznych i ich oddziałów
zbrojnych. Oficjalnie był Ŝołnierzem i później dowódcą I Brygady AL im. Ziemi Lubelskiej (od tej pory uŜywał nazwiska Borkowski). Po
objęciu władzy przez komunistów w Polsce (opartej na bagnetach sowieckich) był kolejno, w stopniu pułkownika, komendantem
wojewódzkim Milicji Obywatelskiej (MO) w Lublinie (do lutego 1945), w Łodzi (do 1946) i w Gdańsku (do 1948). Jednocześnie
wchodził w skład egzekutywy Komitetu Wojewódzkiego komunistycznej Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w tych miastach. 1948-51
komendant MO m.st. Warszawy, 1951-57 inspektor główny Ochotniczej Rezerwy Milicji Obywatelskiej (ORMO) w Komendzie Głównej
MO, 1957-61 szef oddziału kadr KG MO. Odznaczony KrzyŜem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski.
Ignacy Borkowski-Birencwajg - polonofob, komunista, stalinowiec, UBek, Od 1920 związany z ruchem komunistycznym. Za
działalność antypaństwową był aresztowany w 1921, 1922 i 1924. W 1925 skierowany został przez partię do Francji i tam wstąpił do