Lista żydów w zniewalanej Polsce - echo CHRYSTUSA KRÓLA

Maksymilian Darewski - polonofob, komunista, stalinowiec, zbrodniarz UB, pułkownik Urzędu Bezpieczeństwa (UB). Do 1961
zastępca naczelnika Wydziału IX Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych (MSW). Następnie kierownik Redakcji
Niemieckiej w Agencji Prasowej “Interpress” w Warszawie.Po wypadkach marcowych 1968 wyjechał do Izraela.
Julia Darnicka-Gamska - polonofob, komunistka, stalinowiec, agent sowiecki; ukończyła Ŝydowskie gimnazjum Poznerowej w
Warszawie. Od 1923 działała w Związku MłodzieŜy Komunistycznej, a od n. R. w Komunistycznej Partii Polski w Warszawie i w 1928
we Włocławku. W 1928 aresztowana i skazana na 4,5 lata więzienia za działalność antypaństwową. W 1930 uzyskała urlop zdrowotny
z więzienia. Nie wróciła do niego z powrotem, a tylko uciekła w 1931 do Związku Sowieckiego. Po przeszkoleniu partyjnym odesłano
ją z powrotem do Polski na wiosnę 1932. Działała w Krakowie, Piotrkowie, Częstochowie i Zagłębiu Dąbrowskim. Aresztowana w
Sosnowcu w sierpniu 1932 i więziona do grudnia 1934. W 1935 wysłana jako delegat do Moskwy na VI Kongres Komunistycznej
Międzynarodówki MłodzieŜy. Do Moskwy przedostała się nielegalnie przez tzw. zieloną granicę, będąc wtedy w ostatnich miesiącach
ciąŜy. Trudną drogę przez bagna poleskie przypłaciła przedwczesnym urodzeniem dziecka. D. Dymitrow na tymŜe Kongresie wymienił
ją jako przykład oddania i ofiarności polskiej młodzieŜy komunistycznej. Był to takŜe przykład bezduszności komunizmu i działaczy
partyjnych, którzy dla propagandy i oklasków naraŜali zdrowie i Ŝycie tak matki jak i dziecka. Darnicka-Gamska pozostała w Związku
Sowieckim i do 1937 pracowała w Międzynrodówce Komunistycznej. Jednak w okresie wielkich czystek partyjnych w ZSRR, w 1937
została wyrzucona z pracy. Po kilku miesiącach głodowania, ktoś wreszcie zlitował się nad tą niedawną bohaterką komunizmu i nad
dzieckiem i dostała pracę w bibliotece im. L. Lermontowa w Moskwie. Po zajęciu wschodniej Polski przez Związek Sowiecki we
wrześniu 1939, została w 1940 nauczycielką w polskojęzycznych szkołach w Wołkowysku, a następnie w Ciechanowcu. Po wybuchu
wojny niemiecko-sowieckiej uciekła wraz z męŜem i dzieckiem na Ural. W 1943 pracowała w komunistycznym Polskim Domu Dziecka
w Zagorsku. Od 1944 była członkiem komunistycznej Polskiej Partii Robotniczej (PPR). Do 1956 była pracownikiem przedstawicielstwa
Polskiej Agencji Prasowej (PAP) w Moskwie. W 1956 wróciła do Polski i do 1959 pracowała w PAP w Warszawie, a w latach 1959-68
była starszym inspektorem w Biurze Samorządu i Organizacji CRS “Samopomoc Chłopska” i sekretarzem redakcji “Polskiego Przeglądu
Spółdzielczego”. Usunieta z pracy po wydarzeniach marcowych 1968
Henryk Dasko
- felietonista Ŝydowskiego pisma "Midrasz"
Sławomir Daszuta - polonofob, dywersant, agent SB, Tajny Współpracownik SB pseudonim "Sławek", "Robert"; dzisiaj -
Dyrektor generalny Forad sp. z o.o. w Gdańsku instalującej fotoradary na spółkę z "prawicowymi" samorządowcami. Kiedyś łapał
wspólnie z SB. Teraz łapie wspólnie ze straŜnikami miejskimi. Czasy się niby zmieniają, a łapacze ciągle ci sami.
Helena Datner - polonofob, dywersant, socjolog, przewodnicząca Warszawskiej Gminy śydowskiej [11.1998-05.2001]; Rada
Programowa Ŝydowskiego pisma "Midrasz"; członek Ŝydomasońskiego lobby "Otwarta Rzeczpospolita",
"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy
ponad 300 członków o róŜnych przekonaniach politycznych, róŜnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia
Ŝydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i
światową finansjerą Ŝydowską Fundacją im. Stefana Batorego - załoŜona i finansowana przez Ŝydowskiego globalistę i hochsztaplera
giełdowego Sorrosa.
Krzysztof Daukszewicz
- satyryk, kpiarz, poeta, kompozytor, gitarzysta i piosenkarz,
Ewa Dąbroska
- aktywiska i piosenkarka Ŝydowska, fundacja Shalom
Waldemar Dąbrowski - polonofob, komuch, dywersant, świnia Orwell'owska, były prezes Komitetu Kinematografii w randze
wiceministra. Został nim we wrześniu 1990 roku dzięki poparciu minister Cywińskiej, zgodnie z tak modną wówczas polityką "grubej
kreski". W.Dąbrowski był w latach 70. i 80. "ulubieńcem komuny", przyjacielem Świrgonia. Były działacz ZSMP, został w 1979 r.
rekomendowany przez PZPR na stanowisko wicedyrektora Wydziału Kultury m.st. Warszawy. Według artykułu przewodniczącego
Sekretariatu Kultury i Środków Przekazu w NSZZ "Solidarność" Jacka Weissa na łamach "Tygodnika Solidarność" Dąbrowski,
"ulubieniec komuny", po tym, jak został prezesem Komitetu Kinematografii przez cztery lata niszczył kinematografię. W raporcie NIK
krytycznie oceniono ogromne wydatki Komitetu Kinematografii na akcję promocyjną "Listy Schindlera" Stevena Spielberga za
Oceanem (2,5 mld starych złotych!!!). NIK w ogóle bardzo ostro oceniła lekcewaŜenie prawa i nonszalancję w wydawaniu pieniędzy
przez urzędników kierowanego przez Dąbrowskiego Komitetu Kinematografii. Kiedy Dąbrowski złoŜył na ręce premiera rezygnację ze
swej funkcji (29 września 1994 r.) następnego dnia nagrodzono go z inicjatywy ministra przekształceń własnościowych Wiesława
Kaczmarka nowym, bardzo dochodowym stanowiskiem prezesa zarządu Państwowej Agencji Inwestycji Zagranicznych SA.
Witold Dąbrowski
- aktywista Ŝydowski, zastępca dyrektora Ŝydowskiego Ośrodka "Brama Grodzka - Teatr NN" w Lublinie
Janusz Degler
- polonofob, dywersant, historyk literatury
Jacek Dehnel
- Ŝydowski poeta, tłumacz, prozaik, malarz. Tłumaczył m. in. wiersze Osipa Mandelsztama