Lista żydów w zniewalanej Polsce - echo CHRYSTUSA KRÓLA

Mirosław Brych
- polonofob, dywersant, prawnik, przyjaciel Ireneusza Sekuły, obrońca hochsztaplera Bagsika
Ernest Bryll
- poeta, pisarz, dziennikarz i tłumacz; w latach 1991-95 Bryll był Ambasadorem RP w Republice Irlandii
Julia Brystygier - Julia Brustiger - pseudonim Luna, nazywana “krwawą Luną”, wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i
Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, stalinowiec, zwyrodniala zbrodniarka UB, polakoŜerca, fanatycznie i zajadle
nienawidziła polskości, Polaków i Polski, dyrektor Departamentu Politycznego MBP; pochodziła z ortodoksyjnej rodziny, uŜywającej na
co dzień języka jidysz, działaczka komunistyczna, pułkownik Urzędu Bezpieczeństwa (UB), ludobójca. 1928-29 nauczycielka historii
w Ŝydowskim gimnazjum C. Epstejna i w Ŝydowskim seminarium nauczycielskim “Tarbuth” w Wilnie. Od 1927 naleŜała do
Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy (a nie KPP!), która dąŜyła do oderwania Galicji Wschodniej i Wołynia od Polski. W 1931 była
redaktorem legalnego tygodnika partyjnego “Przegląd Współczesny” we Lwowie. Do 1937 działała w jaczejkach partyjnych we Lwowie,
Przemyślu, Drohobyczu, Stryju i Samborze. 3 IV 1937 aresztowana za działalność antypaństwową i antypolską i skazana na 2 lata
więzienia (zwolniona 2 IV 1939). Po zajęciu wschodniej Polski przez Armię Czerwoną, współpracowała z sowieckimi władzami
okupacyjnymi. Pracowała w lwowskiej Radzie Związków Zawodowych i jako sekretarz Komitetu Obwodowego Międzynarodowej
Organizacji Pomocy Rewolucjonistom oraz współpracowała z lokalną polsko-komunistyczną gadzinówką “Nowe Widnokręgi”. Po
wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej w czerwcu 1941 uciekła aŜ do Samarkandy (Uzbekistan). Stamtąd została oddelegowana przez
władze sowieckie do tworzonego stalinowskiego Związku Patriotów Polskich w Moskwie, obejmując funkcję sekretarza Prezydium ZG
ZPP, a kilka dni później kierownika działu personalno-organizacyjnego i zast. sekr. Prezydium ZG ZPP. Od 1944 posłanka do
komunistycznej Krajowej Rady Narodowej (1944-47). Po przyjeździe do Polski, w grudniu 1944 rozpoczęła pracę w aparacie
komunistycznego terroru. 1945 kierownik Wydziału III Departamentu I Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego (MBP); 1945-50 p.o.
dyrektora Dep. V (polityczny: nadzór nad organizacjami społ., polit., Kościołem katolickim, środowiskami twórczymi) MBP i w latach
1950-54 dyrektor tego Departamentu, a następnie w Komitecie d/s Bezpieczeństwa Publicznego do 15 XI 1956. Znana sadystka -
znęcała się seksualnie nad więźniami politycznymi, za co zapewne została odznaczona m.in. Orderem Sztandaru Pracy I kl. 1960 pod
nazwiskiem Julia Prejs wydała powieść Krzywe litery.
Jan Brzechwa - Jan Wiktor Lesman - poeta, bajopisarz; Stryjeczny brat innego poety, Bolesława Leśmiana; współpracował z
systemem stalinowskim i komunistycznym
Alfred Budner
- poseł na Sejm z listy Samoobrony
Anna Budzyńska
- aktywistka Ŝydowska, współorganizator festiwali Ŝydowskich w Polsce
Celina Budzyńska - Brun
- polonofob, komuch, wykładowca Centralnej Szkoły KC PPR, PZPR
Regina Budzyńska - z domu - Habergryc - polnofob, komunistka, ur. Łódź, działaczka komunistyczna. Od 1919 działała w
szeregach Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (KPP) w Warszawie. Aresztowana na początku 1920 za działalność wywrotową, w
drodze wymiany więźniów politycznych wyjechała w maju t.r. do Rosji Sowieckiej. Wstąpiła do partii sowieckiej i pracowała w
“polskich” organizacjach komunistycznych w Moskwie i Piotrogrodzie (Petersburgu), w przedstawicielstwie sowieckim w Rydze (Łotwa)
i Komunistycznym Uniwersytecie Mniejszości Narodowych Zachodu w Moskwie (1922-24). W 1924 skierowana do pracy partyjnej w
Polsce, dokąd przyjechała nielegalnie wraz z H. Steinem-Kamieńskim i Z. Unszlicht-Osińską i weszła w skład Tymczasowego
Sekretariatu Krajowego. Jednocześnie działała w jaczejkach partyjnych na terenie Warszawy, Łodzi i Zagłębia Dąbrowskiego. 1926-27
na przeszkoleniu w Instytucie Czerwonej Profesury w Moskwie. W tym czasie w Związku Sowieckim rozpoczęła się walka między
Ŝydami a nie-Ŝydami o wpływy w partii i rządzie. Budzyńska, oczywiście, popierała frakcję Ŝydowską, tzw. grupę opozycyjną G.
Zinowjewa. W XII 1927 wykluczona z partii sowieckiej i wydalona z Moskwy; przebywała w Archangielsku, a następnie w Charkowie.
Po potępieniu grupy Ŝydowskiej Zinowjewa i trockizmu w 1930 ponownie przyjęta do partii. W 1931 powróciła do Moskwy i pracowała
jako wykładowca na uczelniach, następnie jako redaktor w wydawnictwie państwowym. Autorka takich propagandowych publikacji jak:
Lenin - zbiorek dla młodzieŜy (ok. 1924) czy O ruchu wolnomyślicielskim w Polsce (Mińsk 1932). W styczniu 1935 aresztowana i
skazana na 5 lat łagru za popieranie opozycyjnych grup Ŝydowskich w partii. Zlikwidowana w ZSRR w 1937.
Piotr Józef Buechner - polonofob, dywersant, świnia Orwell'owska, Na początku lat 90. uchodził za cudowne dziecko "polskiego"
kapitalizmu, dziś słychać o nim tylko przy okazji konfliktów z załogami kontrolowanych przez niego fabryk. Studiował w Polsce i
Szwajcarii. W latach 70. był szefem marketingu w koncernie Rhone-Poulenc, a od 1975 r. prowadził w Bazylei własną firmę
(doradztwo i handel farmaceutykami).
Po powrocie do Polski w 1979 r. został szefem oddziału szwajcarskiej firmy Solco Basel. Obecnie jest prezesem zarządu i
współwłaścicielem Metalexportu, w którym za pośrednictwem firmy Mex-Invest kontroluje 90,8 proc. akcji. Metalexport stał się spółką
holdingową (ma handlowe firmy w USA, Wielkiej Brytanii i we Włoszech, biuro w Moskwie), zajmującą się sprzedaŜą wyrobów
zaleŜnych od niej fabryk. Część z nich jest powaŜnie zadłuŜona. We wrześniu 2004 r. Metalexport sprzedał zagranicznemu
inwestorowi Haco znajdującą się w upadłości Odlewnię Koluszki (za 15 mln zł), ale nabywcy wciąŜ nie moŜe znaleźć zadłuŜona na 100
mln zł spółka Metalexportu - Fabryka Przyrządów i Uchwytów Bison-Bial w Białymstoku. Przychody firm z grupy Metalexport w 2004 r.
wyniosły około 450 mln zł. Büchner i zaleŜna od niego spółka CLiF Investment mają teŜ 65 proc. akcji Centrum Leasingu i Finansów
SA. W grudniu 2001 r. sąd ogłosił upadłość tej spółki leasingowej, ale Sąd NajwyŜszy w maju 2003 r. uznał, Ŝe decyzję o upadłości
podjęto z naruszeniem prawa. Dziś CLiF walczy w sądach o 150 mln zł od banków, które doprowadziły do jego upadłości.
Spółka pozwała skarb państwa za bezprawne ogłoszenie jej upadłości, domagając się 98 mln zł odszkodowania. CLiF usiłuje teŜ