Lista żydów w zniewalanej Polsce - echo CHRYSTUSA KRÓLA

Eugeniusz Eibisch - polonofob, komunista, malarz. Ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie i w 1922 wyjachał jako
stypendysta rządu francuskiego do ParyŜa, gdzie pozostał na stałe. Z Francji zrobił swą nową “ojczyznę”. Jednak kiedy w Polsce w
1945 władzę objęli komuniści i Zydzi, i kiedy mu obiecano zrobienie wielkiej kariery, wrócił do Polski. Od razu został profesorem i
rektorem Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie (1945-50). 1950-69 profesor malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. W
1955, a więc jeszcze w okresie stalinowskim, otrzymał Nagrodę Państwową I stopnia. Wzamian za te wyróŜnienia wysługiwał się
reŜymowi; popierał socrealizm w sztuce polskiej i w latach 1949-68 był działaczem komunistycznej Swiatowej Rady Pokoju.
Odznaczony KrzyŜem Komandorskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Wojciech Eichelberger - polonofob, dywersant, psycholog, psychoterapeuta, pisarz, specjalista od socjotechnik, propagator "new
age", jeden z najsłynniejszych polskojęzycznych psychologów, specjalizujących się w psychologii relacji międzyludzkich; członek
Polskiego Towarzystwa Psychologicznego ["Polskiego" tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez Ŝydów]; Jest
współzałoŜycielem Laboratorium Psychoedukacji w Warszawie. Publikuje w prasie (m.in. "Zwierciadło", "Twój Styl"), współtworzy
programy telewizyjne popularyzujące wiedzę psychologiczną i refleksję egzystencjalną. Od 1976 r. praktykuje i zaleca buddyzm zen.
Grzegorz Eider - był członkiem zarządu wydawnictwa 'Lupus'. Był członkiem zarządu wydawnictwa 'Migut Media'. Był dyrektorem
oddziału PAP Net. Wiceprezes Zarządu Polskiej Agencji Prasowej S.A. [19.01.2005).
Marian Eile - redaktor naczelny Ŝydokomunistycznego "Przekroju" 1945 - 1969 ["Przekrój" Ŝydokomunistyczne piśmidło dla
intelektualistów w PRLu]
Helena Eilstein - polonofob, dywersant, W latach 1958-1968 była Kierownikiem Pracowni Zagadnień Filozoficznych Nauk
Przyrodniczych w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN oraz od 1959 r., po marksiscie i stalinowcu, Leszku Kołakowskim, redaktor
naczelna "Studiów Filozoficznych". Od 1969 r., w związku z wydarzeniami Marca 1968, poza Polską. Wykładała głównie na
Uniwersytecie Stanowym Nowego Meksyku (UNM) w Albuquerque, NM, USA. W 1993 powróciła do Polski. Po odejściu od marksizmu,
jej światopogląd filozoficzny mieści się w nurcie "materializmu" i tzw. realizmu naukowego; felietonistka "Racjonalisty" magazyn
racjonalistów, sceptyków, gnostyków i ateistów.
I. Einhorn - członek zarządu Gminy Wyznaniowej śydowskiej we Wrocławiu
Jerzy Einhorn
- urodził się w Częstochowie, od 1946 r. w Szwecji; był w kapitule decydującej, komu przyznać Nagrodę Nobla.
Artur Eisenbach - polonofob, komunista, agent sowiecki, historyk (UWarsz.), badacz dziejów Ŝydów w Polsce w XVIII-XX w.
1936-39 pracownik śydowskiego Tow. Ekonomicznego w Warszawie. W 1940 przeszedł na tereny polskie okupowane od września
1939 przez Związek Sowiecki. W ZSRR przebywał do 1946 (odznaczony sowieckim medalem “Za doblestnyj trud w Wielikoj
Otieczestwiennoj Wojnie 1941-45). Po przyjeździe do Polski wstąpił do PPR (następnie PZPR) i został (1946) pracownikiem naukowym
Centralnej śydowskiej Komisji Historycznej w Łodzi, a od 1947 śydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie: kierownik
naukowy Instytutu 1954-64, zastępca dyrektora 1964-66, dyrektor 1966-68. Jednocześnie od 1957 pracownik naukowy Instytutu
Historii PAN w Warszawie; w latach 1966-76 profesor. Współredaktor kwartalnika “Bleter far Geszychte” od 1948 i “Biuletynu
śydowskiego Instytutu Historycznego” od 1950. Współpracował z Uniwersytetem Hebrajskim i Instytutem Yad Vashem w Jerozolimie.
Występował jako ekspert w procesach hitlerowskich zbrodniarzy wojennych w Polsce w latach 1946-52 i w Berlinie w 1963. Był takŜe
działaczem i członkiem zarządu Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego śydów w PRL. Jego zainteresowania naukowe koncentrowały się
głównie nad zagładą Ŝydów polskich i europejskich podczas II wojny światowej. Pomimo tego, Ŝe urodził się i Ŝył 79 lat w Polsce, czuł
się Ŝydem, a nie Polakiem i w 1991 wyemigrował do Izraela; odznaczony przez rząd Ŝydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski;
Jerzy Eisler - wróg #1 Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego, polonofob, komuch,
dywersant, historyk, świnia Orwell'owska, fanatycznie i zajadle nienawidził polskości, katolicyzmu, patriotyzmu, Polaków i Polski,
fałszerz uprawiający przekłamania faktograficzne, w ostatnich latach został skrajnie rozreklamowany przez "europejczyków", stał się
bowiem najbardziej panegirycznym piewcą Ŝydowskiej frakcji "puławian" i Marca 1968 r.; maksymalnie przesadzający znaczenie i
zasługi michnikowców; Dyrektor Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej w Warszawie [30.10.2002-03.2004]
Ignacy Ekerling - taksówkarz pochodzenia Ŝydowskiego w Warszawie, zamieszany w tajemnicze i okrutne morderstwo 16-letniego
Bogdana Piaseckiego, syna Bolesława Piaseckiego, przewodniczącego Stowarzyszenia PAX w Warszawie, a przed wojną jednego z
przywódców nacjonalistycznych organizacji polskich, nawołujących do bojkotu handlu Ŝydowskiego. Bogdan został uprowadzony 22
stycznia 1957 w Warszawie. Dopiero 8 grudnia 1958 przypadkowo natrafiono na jego zwłoki. Był w bestialski sposób zamordowany;
dokonano na nim rytualnego morderstwa, o które przez wieki posądzano Zydów. Dla wielu ludzi, nawet tych z Ministerstwa Spraw
Wewnętrznych, co prowadzili sprawę (F. Szlachcic Gorzki smak władzy 1990), nie ulegało wątpliwości, Ŝe był to odwet i zemsta
Zydów. Zydów, którzy chcieli pokazać i przestraszyć Polaków, Ŝe nawet po Październiku 1956 mogą robić w Polsce i z Polakami co im
się rzewnie podoba - i to bezkarnie. Ekerling był głównym tropem i zarazem koronnym świadkiem. “On właśnie widział morderców.
Odwoził Bogdana Piaseckiego z miejsca uprowadzenia przy ulicy Wejnerta do miejsca morderstwa przy ulicy Swierczewskiego.
Plątanie zeznań, próba wyjazdu do Izraela oraz powiązania ze światem przestępczym obciąŜały kierowcę i umacniały podejrzenie o
jego udziale” (F. Szlachcic).