Lista żydów w zniewalanej Polsce - echo CHRYSTUSA KRÓLA

Genowefa Maria Ferenc, z domu Grzegorska - polonofob, dywersant, komuch, senator, Działaczka Sojuszu Lewicy
Demokratycznej, wchodziła w skład władz lokalnych i krajowych partii, m.in. przewodniczyła Radzie Miejskiej SLD w Kaliszu. W latach
1997-2005 zasiadała w Senacie RP dwóch kadencji, 2001-2005 była zastępcą przewodniczącego senackiej Komisji Gospodarki i
Finansów Publicznych.
Piotr Ferster
- dyrektor - "Piwnica pod Baranami" w Krakowie
Leon Ferszt - polonofob, komunista; od 1906 działacz SDKPiL w Warszawie i na terenie Niemiec (Frankfurt n. Menem, Lipsk,
Berlin); kilkakrotnie aresztowany przez policję carską. 1911-14 członek Komitetu Warszawskiego SDKPiL. W 1916 nawiązał kontakt z
bolszewikami rosyjskimi. W XII 1918 brał udział w I Zjeździe Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (poprzedniczka KPP), której
został sekretarzem, a w 1919 członkiem KC. Organizator demonstracji 1-majowej w Warszawie w 1919. 1923-39 dyrektor w sp. Akc.
Przemysłu drzewnego “Swierk” w Warszawie. W jego mieszkaniu ukrywał się > Julian Leszczyński-Leński po ucieczce z gmach Sejmu
w 1925. 1929-33 był depozytariuszem kasy KPP. Podczas wojny ukrywał się w Warszawie. Po wojnie wrócił do działalności partyjnej;
został członkiem PPR. W marcu 1945 powierzono mu organizowanie Centralnego Zarządu Przemysłu Drzewnego, w którym następnie
pracował do listopada 1946 na stanowisku dyrektora administracyjno-handlowego; odznaczony Orderem Sztandaru Pracy I kl. Jego
Ŝyciorys w Wielkiej Encyklopedii PWN (T. 3 1963) jest w wielu miejscach niezgodny z prawdą i niepełny.
Wojciech Fibak - były tenisista, 'przedsiębiorca', stały uczestnik libacji w światku "elit" wraz z Romanem Polańskim;
członek Ŝydomasońskiej Fundacji im. Stefana Batorego - załoŜona i finansowana przez Ŝydowskiego globalistę i hochsztaplera
giełdowego Sorrosa.
Jerzy Ficowski - polonofob, dywersant, Rada Programowa Ŝydowskiego pisma "Midrasz"; członek Ŝydomasońskiego lobby
"Otwarta Rzeczpospolita",
"Otwarta Rzeczpospolita" oficjalnie: "Stowarzyszenie przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałe w 1999 r. Stowarzyszenie liczy
ponad 300 członków o róŜnych przekonaniach politycznych, róŜnych wyznań i bezwyznaniowych"; głównie jednak pochodzenia
Ŝydowskiego, oraz komuniści i ateiści; stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i
światową finansjerą Ŝydowską Fundacją im. Stefana Batorego - załoŜona i finansowana przez Ŝydowskiego globalistę i hochsztaplera
giełdowego Sorrosa.
Arkady Fidler - polonofob, dywersant, publicysta, redaktor naczelny "Nowych Dróg"; poseł PO, głosował za przekazaniem Ŝydom
w USA $65 miliardów bezpodstawnych "odszkodowań"
Jerzy Fidler - właśc. imię - MojŜesz - polonofob, komunista, ur. Łódź, malarz pokojowy, działacz komunistyczny. Ukończył tylko
6 klas szkoły podstawowej. Od 1926 w KPP; działał na terenie Łódzi. W 1932 aresztowany za działalność antypaństwową i antypolską i
skazany na 5 lat więzienia z pozbawieniem praw obywatelskich na lat 10. W 1937 wyjechał do Francji. Został członkiem Francuskiej
Partii Komunistycznej i brał udział w ruchu oporu. Po wyzwoleniu Francji został członkiem lokalnej PPR i w latach 1945-46 pełnił
funkcję administratora komunistycznej Rady Narodowej Polaków we Francji. Jako sekretarz Komisji Mieszanej ds. Repatriacji
(1946-48) zachęcał Polaków we Francji do powrotu do Polski. Następnie był wicekonsulem PRL w Lille, od 1949 kierownikiem
Wydziału Emigracyjnego w ambasadzie PRL w ParyŜu i jednocześnie sekretarzem Podstawowej Organizacji Partyjnej PZPR
reŜymowych placówek dyplomatycznych we Francji. 1951-53 sekretarz Komitetu Zakładowego PZPR w Ministerstwie Spraw
Zagranicznych (MSZ) w Warszawie. Od 1954 konsul PRL w Morawskiej Ostrawie w Czechosłowacji; od 1957 naczelnik wydziału w
MSZ, a od III 1963 do IX 1967 radca ambasady PRL w Budapeszcie (Węgry).
Franciszek Fiedler - właśc. - Efroim Truskier - polonofob, komunista, agent sowiecki, profesor Uniwersytetu Warszawskiego,
członek PAN, poseł na Sejm PRL, członek Komitetu Centralnego PPR i PZPR; jeden z głównych ideologów komunistycznych PZPR,
współtwórca stalinowskiej konstytucji PRL. Od 1905 członek SDKPiL. Z jej ramienia organizował klasowe związki w Warszawie.
1910-12 załoŜył i redagował pismo socjaldemokratyczne “Trybuna”. W 1915 został członkiem Zarządu Krajowego SDKPiL oraz
redaktorem “Naszej Trybuny”, a następnie “Gromady”. Na Zjeździe Zjednoczeniowym SDKPiL i PPS-Lewicy (16 XII 1918 w
Warszawie), został wybrany do KC powstałej w ich miejsce Komunistycznej Partii Robotniczej Polski (następnie KPP) i wszedł w skład
redakcji “Czerwonego Sztandaru”. Współodpowiedzialny za rozbój uprawiany z polecenia KC przez komunistów w całym kraju.
1920-21 więziony za działalność antypaństwową i antypolską. W 1924 opuścił Polskę na 21 lat, udając się do Moskwy. Został
członkiem sowieckiej partii Komunistycznej (WKP-b). W końcu 1924, oskarŜony wraz z Warskim, Koszutską i M. Horwitzem-Waleckim
o rzekomą realizację prawicowej polityki partyjnej, został usunięty z KC KPP. W 1926 wyjechał do Gdańska, w 1928 do Berlina, w
1933 do Brukseli, a następnie do ParyŜa. W okupowanej Francji ukrywał się pod nazwiskiem Emil Francois Lambert. Po wyzwoleniu
Francji stał się na jej terenie agentem PKWN i PPR. W lipcu 1945 przyjechał do Polski i został mianowany redaktorem naczelnym
organu KC PPR “Trybuna Wolności”, a na I Zjeździe PPR (XII 1945) wybrany do KC. W 1947-52 redaktor organu teoretycznego partii
“Nowe Drogi”. W grudniu 1948 został wybrany do KC PZPR. 1949-53 przewodniczący komisji Biura Politycznego KC PZPR ds. nauki.
Od 1952 poseł na Sejm. W grudniu 1951 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Warszawskiego, a w 1952 został
członkiem rzeczywistym Polskiej Akademii Nauk. Brał udział w opracowywaniu Konstytucji PRL w 1952. W lipcu 1949 odznaczono go
jako jednego z pierwszych Orderem Budowniczych Polski Ludowej. Autor propagandowych prac komunistycznych. W ksiąŜce W
sprawie granic wschodnich (1945) poparł oderwanie od Polski przez Związek Sowiecki Ziem Wschodnich, włącznie z Wilnem i
Lwowem, zgodnie z ogólnoŜydowskim antypolskim stanowiskiem w tej sprawie. Rola Ŝydów w oderwaniu od Polski w 1945 roku Lwowa
i Wilna ciągle czeka na swego historyka.