Odporność na błędy bizantyjskie w systemach peer-to-peer - Instytut ...

1.4 Zastosowania sieci peer-to-peer 13
Entry
funnel
Exit
funnel
Service
Rysunek 1.2: Poglądowa architektura systemu wspierającego anonimowe połączenia.
stworzenia tunelu. Budowa cebulki zaczyna się „od końca”, czyli najpierw szyfrowany
jest cel połączenia kluczem publicznym ostatniego węzła. Następnie adres
ostatniego węzła jest szyfrowany kluczem publicznym przedostatniego węzła
itd. (P k−1 (P k(...) , addr k ),P k – szyfrowanie z kluczem publicznym dla węzła k,
addr k - adres węzła k). Po utworzeniu cebulki użytkownik wysyła ją do pierwszego
węzła, on odszyfrowuje swoją część i odczytuje adres kolejnego węzła, z
którym nawiązuje połączenie i wysyła do niego cebulkę. Oczywiście cały mechanizm
wymaga istnienia protokołu nadzoru nad działającym połączeniem. Problemem
może wydawać się konieczność posiadania kluczy publicznych węzłów,
które zostaną użyte w tworzeniu połączenia. Rozwiązanie problemu dostępności
kluczy dostarcza mechanizm rozproszonych tablic z kodowaniem mieszającym
omówiony w kolejnym rozdziale. Poglądowy schemat systemu realizującego
trasowanie cebulkowe pokazano na rys. 1.2.
Pierwszy węzeł, do którego wysyłana jest cebulka nazwano lejkiem wejściowym
(ang. entry funnel), natomiast ostatni węzeł oznaczony jest, jako lejek
wyjściowy (ang. exit funnel). Czytelnik odnajdzie szczegóły na temat trasowania
cebulkowego w [SGR97, DMS04] oraz inne podejście do zagwarantowania
anonimowości zaimplementowane w systemie Tarzan [FM02].
Zalety:
Wady:
• Daje możliwość nawiązywania połączeń, które nie są w łatwy sposób możliwe
do zrekonstruowania, gwarantując anonimowość inicjatora komunikacji.
• Ostatni węzeł w tunelu może zostać pociągnięty do odpowiedzialności za
wykonane operacje, gdyż z poziomu usługi, on jest inicjatorem połączenia.