Odporność na błędy bizantyjskie w systemach peer-to-peer - Instytut ...

54 Rozdział 3. Bezpieczne bizantyjskie uzgadnianie
wiadomości a-queue dla tej samej rundy r. Z otrzymanych odpowiedzi konstrułowany
jest wektor W i wektorem podpisów S, dla którego uruchamiany jest
protokół wielowartościowego bizantyjskiego uzgadniania v-propose. Wartości
oznaczone w wektorze V [j] =1rozgłaszane są jako a-delivered ipootrzymaniu
potwierdzenia trafiają do d isąusuwanezq.
Uwagi. Atomowe rozgłaszanie wprowadza porządek odbioru dla nadawanych komunikatów
gwarantując, że nie dojdzie do sytuacji, że komunikaty przez jednego
użytkownika zostaną odebrane w innej kolejności niż przez innych uczestników.
Bizantyjskie uzgadnianie jest techniką, która pozwala ustalić kolejność nadejścia
komunikatów przez użytkowników dla danej rundy r oraz gwarantuje, że wiadomość
zostanie dostarczona do wszystkich poprawnie działających uczestników,
bądź do żadnego z nich.
3.4.3 Działanie algorytmu SC-ABC
SC-ABC rozpoczyna działanie po odebraniu przez i wiadomości ( ID, in, s-
broadcast, c ), która zostaje rozgłoszona do wszystkich uczestników, używając
komunikatu a-broadcast protokołu ABC. Wiadomość c jest zaszyfrowana E 1
kryptosystemem progowym (n, t +1)tak, że zebranie t +1udziałów odszyfrowujących
δ pozwala ją odszyfrować. Po odszyfrowaniu wiadomości c zostaje
wysłanie potwierdzenie do reszty uczestników. Replikacja usługi przy użyciu
SC-ABC obywa się wykonując następujące kroki:
1. Klient wysyła zlecenie c, do jakiejkolwiek z replik.
2. Replika rozgłasza c używając komunikatu s-broadcast, tak, że po odebraniu
t +1udziałów ρ j odszyfrowuje zlecenie m zawarte w szyfrogramie c
i je wykonuje.
3. Replika rozgłasza stan s do innych replik używając komunikatu v-propose.
Gdy stan s zostanie ustalony, jest on oznaczany przez replikę, jako stabilny.
Protokół bezpiecznego atomowego rozgłaszania gwarantuje tajność wiadomości,
gdyż dopiero potwierdzenie przez t+1 uczestników pozwala odszyfrować
nadany komunikat. Kroki wykonywane przez protokół najwyższego poziomu są
oczywiste, dlatego prawdziwa trudność leży w zrozumieniu działania protokółów
niższego rzędu.