Odporność na błędy bizantyjskie w systemach peer-to-peer - Instytut ...

4.4 Protokół zachłanny 71
G(j) wyraził chęć przyłączenia się do grupy J(j) =0, w przypadku odmowy,
oraz J(j) =−1, gdy węzeł odpowiedzi nie otrzymał. Rozpoczęcie
składania wektora J powinno nastąpić w momencie otrzymania:
⌊ ⌋ 2n +1
k> ,
3
gdzie n oznacza liczbę węzłów w G. WektorJ rozgłaszany jest do wszystkich
węzłów w G, < group-prelist, J> σj . Wartość k w tym przypadku
oznacza większość 2 węzłów w G, które odpowiedziały. Jeżeli dalej
3
wszystkie węzły włączą się do grupy to zakładamy, że jedna trzecia z
nich może nadal być nieuczciwa. Wniosek jest taki, że węzeł chcąc osiągnąć
grupę, w której f węzłów może być podejrzanych o nieuczciwość,
musi rozesłać propozycję przyłączenia się do grupy, do co najmniej
n ≥ 9 2 f +1
Ostatnia zależność wynika z warunku na k oraz warunku na liczbę replik
jaka musi istnieć w grupie, by uzgodnienie było możliwe n ≥ 3f +1.
Dla przykładu, gdy f =1,ton musi być większe bądź równe 6. Pojawia
się pytanie, co zrobić gdy nie uda się spełnić tego warunku. Pozostaje
stworzyć grupę z tylu replik, z ilu jest to możliwe.
4. Kolejną fazą jest wymiana kluczy szyfrujących. Każda z replik powinna
posiadać klucze sesyjne współdzielone z innymi replikami należącymi do
grupy, w celu weryfikacji i szyfrowania wysyłanych komunikatów. Węzeł
j wybiera kolejno węzeł G(l), l =(j + i) mod n, i ∈{1,...,n},
dla którego J(k) =1i rozpoczyna z nim proces uzgadniania klucza, np.
używając algorytmu Diffie-Hellman’a [MVO96]. Gdyby wybrany węzeł
nie odpowiedział lub gdy klucz został już ustalony, wybiera się kolejny
węzeł. Przejście po elementach G(l) powinno odbyć się więcej niż jeden
raz, by ponowić próbę ustalenia klucza dla tych węzłów, z którymi
nie udało się tego przeprowadzić w uprzedniej iteracji. Technika przechodzenia
po wektorze G począwszy od kolejnej repliki za inicjującym
negocjację, jest bardzo prostą techniką równoważenia obciążenia podobną
do algorytmu karuzelowego (ang. round robin). Po określonej liczbie prób
węzeł dysponuje kluczami dla grupy replik. Zakończenie tej fazy powinno
być rozgłoszone < group-postlist, Ĵ > σj , gdzie Ĵ jest wektorem o tych
samych elementach co J z naniesioną informacją o tym, z kim udało się
wynegocjować klucz.
5. Odebranie przynajmniej k wiadomości group-postlist, w których przynajmniej
k elementów jest równych 1 kończy fazę tworzenia grupy.