Odporność na błędy bizantyjskie w systemach peer-to-peer - Instytut ...

32 Rozdział 2. Architektury systemów peer-to-peer
• Zaśmiecanie - umieszczanie danych niezgodnych z przeznaczeniem. Niestety
idealnej metody walki z tym rodzajem zachowania nie opracowano.
Węzły czasem cenzorują treści wstawiając konkretnym danym oraz węzłom
poziomy zaufania. Prowadzi to do powstania sieci zaufania (ang.
web of trust) pomiędzy węzłami i w powiązaniu do konkretnych danych.
Duża ilość pozytywnych weryfikacji od różnych uczestników może poprawiać
nasze zaufanie danych, z którymi przyjdzie nam pracować. Podobna
technika stosowana jest w JXTA [CY01].
• Wstrzykiwanie wirusów - umieszczanie danych potencjalnie niebezpiecznych
w sieciach. Obrona stosowana w tym przypadku może uwzględniać
filtrowanie, podobne jakie stosuje się wobec spamu. Węzły mogą
współpracować w celu tworzenia sygnatury ataków i organizować wspólną
obronę wymieniając informację między sobą.
• Konie trojańskie - wprowadzanie zmodyfikowanych wersji oprogramowania,
które zawierają wirusy i oprogramowanie szperające typu (ang. spyware).
Użytkownicy powinni pobierać kolejne wersje oprogramowania
tylko z zaufanych źródeł i zawsze weryfikować sygnatury plików.
2.4.2 Nadawanie identyfikatorów
Bezpieczny przydział identyfikatorów jest podstawowym i najpoważniejszy problem
w systemach peer-to-peer. Identyfikatory nie powinny być generowane
przez użytkowników bez żadnych restrykcji. Wiąże się to z jednym z podstawowych
wymagań, które stwierdza, że w sieciach peer-to-peer identyfikatory węzłów
powinny być równomiernie rozprowadzone w systemie, tzn. żeby średnio
w każdej stefie była taka sama liczba identyfikatorów niezależnie od poziomu.
Kolejnym wymaganiem jest, by jeden klient nie był w stanie uzyskać kilku
identyfikatorów bliskich sobie. Gdyby się tak stało, to taki uczestnik może
bez problemu cenzorować ruch w sieci, lub nawet doprowadzić do rozspójnienia
warstwy peer-to-peerprzesyłając fałszywe informacje lub po prostu blokując cały
ruch przepływający przez węzły, które kontroluje.
Problem wielu „tożsamości” przypisanych do jednego użytkownika w literaturze
przedstawiono jako atak typu „Sybil” [Dou02].
Sybil to pseudonim Shirley Ardell Mason, która urodziła się 25 stycznia
1923 roku w Doge Center w Minnesocie. W wieku młodzieńczym trafiła do
psychiatry, dr Cornelii Wilbur, która stwierdziła u niej wielotożsamościowe zaburzenie
poczucia osobowości (ang. Multiple Personality Disorder). Sybil miała
16 różnych tożsamości, które ujawniały się u niej przemiennie lub równocześnie.
Jedynym rozwiązaniem problemu jest wydawanie identyfikatorów i certyfikatów
je potwierdzających przez centrum certyfikacyjne. Wielość tożsamości