Odporność na błędy bizantyjskie w systemach peer-to-peer - Instytut ...

2.2 Ustrukturalizowane systemy peer-to-peer 25
drówki komunikatu następuje, gdy nie ma takiego węzła, do którego dałoby się
dalej przesłać komunikat lub odbiorca jest adresatem.
Przestrzenie identyfikatorów ustalane są dzięki przedrostkom, w tym przypadku
można mówić raczej o podziale na strefy. Wędrujący komunikat najpierw
trafia do strefy, gdzie identyfikatory zaczynają się od takiego samego słowa, jak
identyfikator docelowy, lub bliżej itd. Ogólnie odpowiada to sytuacji przedstawionej
na rysunku 2.4.
Pozostaje podać warunek na to by, wierzchołek był osiągalny z każdego
innego dowolnego wierzchołka w sieci stosując trasowanie przedrostkowe. Trasowanie
przedrostkowe nie wymaga, by graf sieć był określonego typu (patrz
Dodatek A), ale sposób połączenia wierzchołków musi spełniać warunek istnienia
cykli w obrębie stref. Warunek istnienia cykli oznacza to, iż musi istnieć
cykl przechodzący przez kolejne strefy jednego poziomu. Identyfikatory węzłów,
które posiadają połączenia należące do różnych stref muszą być graniczne,
tzn. węzeł o największym identyfikatorze w strefie posiada wskazanie do węzła
o najmniejszym identyfikatorze w strefie sąsiedniej i na odwrót. Oczywiście
istnienie połączeń możliwe jest tylko wtedy, gdy istnieją węzły przynależące do
danej strefy. Dla przykładu rozważmy najwyższe strefy z rysunku 2.4. Warunek
osiągalności będzie spełniony, gdy dla każdej pary stref o numerach następujących
po sobie, połączenia węzłów między tymi strefami utworzą cykl, czyli:
{0 → 1 → 0}, {1 → 2 → 1}, {2 → 3 → 2}, {00 → 01 → 00}, {01 → 02 →
01}, {02 → 03 → 02}, {10 → 11 → 10}, {11 → 12 → 11}, {12 → 13 → 12} ...
Dodatkowo wszystkie cykle muszą spełniać warunek, że kolejne wierzchołki w
cyklu połączone są monotonicznie (względem rosnących wartości adresów) i
krawędź prowadząca do innej strefy wychodzi z wierzchołka o najmniejszym
numerze i największym numerze w strefie.
Gdy komunikat jest wysyłany do węzła w obrębie tej samej strefy nadrzędnej,
to nie ma większego problemu z jego dostarczeniem. Jedyny warunek jaki
należy spełnić, to taki, by węzły posiadały połączenie między sobą w obrębie
strefy uwzględniając uporządkowanie identyfikatorów.
2.2.3 Rozproszone tablice z kodowaniem mieszającym
Postanowiłem poświęcić temu zagadnieniu cały podpunkt, gdyż jest to podstawowa
usługa, jaką dostarczają sieci peer-to-peer. Na jej podstawie możne
stworzyć wiele funkcjonalności implementowanych przez rozproszone aplikacje
sieciowe. Na czym polegają DHT i jak są realizowane w ustrutkuralizowanych
systemach peer-to-peer?
W ustrukturalizowanych systemach peer-to-peer używa się specjalnej funkcji,
którą nazywa się funkcją mapującą f k : N → N, odpowiada ona za wyznaczenie
adresu węzła odpowiedzialnego za dany obiekt tzw. replica root. Kolejną