Odporność na błędy bizantyjskie w systemach peer-to-peer - Instytut ...

1.3 Zagadnienia bezpieczeństwa 9
Systemy peer-to-peer ze względu na pewne swoiste cechy wymagają zupełnie
innego sposobu analizy aspektów bezpieczeństwa. Oczywiście część z tych
zagadnień pozostaje taka sama, jak w przypadku klasycznych systemów, jednak
znakomita większość wyraźnie od nich odbiega.
Identyfikatory. Każdy węzeł w systemie peer-to-peer rozpoznawany jest za
pomocą unikalnego identyfikatora. Główną trudnością jest zarządzanie identyfikatorami,
nadzorowanie ich przydzielania oraz kontrolowanie sposobu użytkowania.
Ważność tego zagadnienia jest kluczowa dla prawidłowego działania
systemów tej klasy.
Przekazywanie komunikatów. Część komunikacji w powłokach peer-to-peer 8
odbywa się w sposób niebezpośredni. Można porównać działanie węzła w sieci
peer-to-peer do routera, który przekazuje komunikaty w przestrzeni identyfikatorów.
W przypadku fizycznych urządzeń istnieje możliwość wykrycia nadużyć
i niepoprawnego działania. Naprawa usterek i wprowadzenie zabezpieczeń
nie sprawia większego problemu, gdyż zazwyczaj urządzenie znajduje się pod
opieką administratora sieci, który jest fizyczną osobą (np. Janem Kowalskim),
bądź dostawcą usług sieciowych. Sieci peer-to-peer nie posiadają centralnych
mechanizmów administracyjnych, które wymuszałyby na użytkownikach zapewnianie
jakości działania uruchomionych przez nich aplikacji. Nie ma gwarancji
na to, że dany węzeł będzie działał poprawnie lub, że nie zakończy działania w
dowolnej chwili.
Bezpieczna replikacja. Replikacja w systemach peer-to-peer wykorzystywana
jest do zapewnienia większej dostępności informacji oraz odporności na uszkodzenia.
Brak gwarancji odnośnie działania węzłów wprowadza nowe zagadnienia
związane z replikacją i wymaga stosowania znacznie bardziej skomplikowanych
algorytmów (np. bezpiecznego bizantyjskiego uzgadniania), których omówienie
stanowi meritum tej pracy.
Zatruwanie i zaśmiecanie. Gdy mamy do czynienia z systemami, które udostępniają
usługę wstawienia oraz pozyskiwania danych przez użytkownika, często
dochodzi do nadużyć w postaci zatruwania i zaśmiecania [CWC]. Zatruwanie
oznacza wysyłanie treści niezgodnych z ich prawdziwą zawartością, a zaśmiecanie
jest wprowadzaniem danych w sieci, których treść niezgodna jest z sugerowaną
zawartością. Różnica pomiędzy tymi dwoma zachowaniami jest niezwykle
subtelna. Pierwszy atak polega na aktywnym działaniu węzłów i dezorganizacji
działania oprogramowania (np. przesyłaniu niepoprawnych odpowiedzi na
8 Terminy sieci, systemy oraz powłoki peer-to-peer będą w tej pracy stosowany zamiennie.