Odporność na błędy bizantyjskie w systemach peer-to-peer - Instytut ...

2.2 Ustrukturalizowane systemy peer-to-peer 23
0
k 1
u 0
v
u
k 1
v
z
k 1
0
u
v
k 2
k 2
k 2
Rysunek 2.3: Operacje na przestrzeni adresów wykonywane przez hipotetyczny
system sp2p.
1. W pierwszym kroku do systemu włącza się węzeł v o dowolnym identyfikatorze
v id . Ponieważ nie ma innych węzłów w systemie, jest on odpowiedzialny
za obiekty z całej przestrzeni adresowej N.
2. W drugim kroku do systemu włącza się kolejny węzeł u. Mogą zaistnieć
trzy sytuacje. Pierwsza u id >v id w tym przypadku węzeł v dzieli
przestrzeń na dwie połówki, w ten sposób, że najpierw ustalane są końce
przedziałów k 1 ,k 2
k 1 = v id + u id − v id
2
k 2 = N + u id − v id
2
Dzięki temu pierwszy i drugi kraniec przedziału oddalony jest równo od
u i v. Następnie v oddaje pod jurysdykcję przedział identyfikatorów o
krańcach k 1 ,k 2 węzłowi u. W ten sposób oba węzły mają pod jurysdykcją
obszar tej samej wielkości. Drugi przypadek, to gdy u id