kazimierz wybranowski - dziedzictwo 3 - W Sercu Polska

- Bardzo mi się podobał ten dyrektor banku - rzekła w powrotnej drodze. – Pango dawno zna?- Od dziesięciu dni.- I juŜ jesteście tacy przyjaciele?- Są warunki, w których przyjaźń zawiera się w skróconym tempie. Dzieje sięto wtedy, gdy ludzie razem pracują dla wspólnego celu.- Juz rozumiem. Z tego wynika, Ŝe jest on trochę i moim przyjacielem.- Niech pani o tym nie wątpi. Wracając do naszej sprawy, nie widzę jeszcze,jak pani sobie poradzi z ojcem podczas mojej nieobecności.- W tym juŜ moja głowa. Na to wystarczy moja mądrość, a raczej mojaodwaga, gdy za mną ktoś mocny stoi. Spodziewam się, Ŝe pan z Londynu do mnienapisze.- Zaraz po przyjeździe.- Wobec tego Ŝegnam się bez Ŝadnych tkliwości.Wyjął z kieszeni kartkę.- Oto mój adres londyński. Gdyby się stało coś waŜnego, niech mi pani zaraztelegrafuje.Limuzyna stanęła przed domem Czarnkowskich.Panna Wanda wyciągnęła rękę, która Twardowski pocałował, wyskoczyła nachodnik i wbiegła do domu.Rzuciwszy adres szoferowi, Twardowski zapadł w zadumę. Tyle rzeczy stałosię w ciągu godziny. Dowiedział się o ruinie Czarnkowskiego, znalazł sposób zadaniasilnego ciosu Culmerowi, postanowił dziś na noc jechać do Anglii w celu wmieszaniasię w sprawę Tugela River Gold Co., wreszcie - co najwaŜniejsze - zostałnarzeczonym panny Czarnkowskiej. Szybkość istotnie nowoczesna.Panna Wanda, wróciwszy do domu, zastanawiała się równieŜ nad tą zawrotnąszybkością wypadków. Zapytywała siebie, dlaczego jej się w głowię nie kreci...Po dłuŜszym zastanowieniu znalazła odpowiedz. Wyobraziła sobie, Ŝe jest namorzu: naokoło szaleje burza, ale ona się nie boi: ją niesie statek, który nie zatonie iwyładuje w bezpiecznym porcie.Państwo Czarnkowscy siedzieli przy stole, przy którym pan zdąŜył juŜ panipowiedzieć, Ŝe jej posag utonął raŜę z majątkiem jego córki. Podnieśli głowy, gdyWanda weszła, i Ŝe zdziwieniem patrzyli na jej pogodna, pewną siebie minę.Gdy podeszła przywitać się z ojcem, ten wziął ją obiema dłońmi za głowę,pocałował w czoło i rzekł tragicznym głosem:- Piękny ci los zgotowałem!Znajdował się w stanie całkowitej prostracji. Nędza, zdeklasowanie,zniszczenie Ŝycia jedynemu dziecku, wreszcie - co go moŜe najwięcej bolało –wystawienie na powszechne szyderstwo. On, który się uwaŜał za głowę dointeresów, stracił wszystko w tak skandalicznie głupi sposób...- Niech tatko nie rozpacza - rzekła córka prawie wesoło - wszystko będzie jaknajlepiej.Czarnkowscy spojrzeli na Wandę, przeraŜeni jej dobrym humorem. Nigdy jejnie posądzali o taką lekkomyślność.- Byłem u Culmera - rzekł Czarnkowski - nic jeszcze nie wiedział. Obiecałzasięgnąć natychmiast bliŜszych informacji, obawia się wszakŜe, iŜ sprawa jestbeznadziejna.On mnie ostrzegał: gdybym go był słuchał byłbym dziś tym, czym byłem. Mądry izacny człowiek. Niestety, on się tak wyzbył gotówki na kupno Zbychowa i tyle makłopotów, Ŝe wątpi, czy mi będzie mógł coś poradzić, choć bardzo by pragnął.