<strong>metody</strong>, <strong>formy</strong> i <strong>programy</strong> kształceniadotyka. Obserwacje i wnioski poczynione podczas analizyi oceny prac konkursowych nadesłanych w ramachczwartej jego edycji skłoniły autora do podzielenia sięz czytelnikami kilkoma przemyśleniami i uwagami,mającymi na celu wskazanie najczęściej występujących,najistotniejszych i wymagających najpilniejszychdziałań naprawczych niedostatków w zakresie wiedzyi umiejętności statystycznych. Działania takie dałybynadzieję na uniknięcie wykształcenia się złych nawyków,które negatywnie skutkują w dalszym rozwojuintelektualnym i poznawczym młodego pokolenia.Konkurs Statystyka mnie dotykajako zwierciadło problemówIdea konkursu narodziła się w ramach przygotowańdo obchodów 90-lecia GUS w 2008 roku, a jegopowodzenie i efekty zachęciły organizatorów dokontynuacji inicjatywy w kolejnych latach. Konkursorganizują wspólnie Urząd Statystyczny w Poznaniuoraz poznański oddział Polskiego Towarzystwa Statystycznego,natomiast patronuje mu WielkopolskiKurator Oświaty, a ostatnio także Dziekan WydziałuInformatyki i Gospodarki Elektronicznej UniwersytetuEkonomicznego w Poznaniu. Przedsięwzięcie adresowanejest do szkół ponadgimnazjalnych (liceówogólnokształcących, liceów profilowanych, techników)działających na terenie województwa wielkopolskiego.Jego cele to upowszechnianie wiedzy o polskichsłużbach statystyki publicznej oraz innych instytucjachi organizacjach statystycznych, popularyzacjazasobów informacyjnych statystyki publicznej jakoźródła wiedzy o procesach społeczno-gospodarczychw aspekcie regionalnym i lokalnym, zachęcanie dostosowania metod statystycznych w opisie, analiziei prognozowaniu zjawisk społeczno-gospodarczych,a także edukacja w zakresie interpretacji danych statystycznychopisujących te zjawiska. W konkursie biorąudział zespoły uczniów (liczące do 3 osób) pracującepod kierunkiem doświadczonych nauczycieli.Zestaw zadań do wykonania podzielony jest nadwie części. Część pierwsza zawiera trzy zadania(z których uczestnicy wybierają jedno), polegające naprzygotowaniu samodzielnej pracy statystycznej naokreślony temat. Początkowo było to przeprowadzanieanaliz i interpretacji wskazanych danych, obecniew oparciu o zaproponowane przez organizatorówformularze uczniowie realizują w swoim otoczeniuankietowe badania statystyczne wybranych zagadnieńspołecznych, a następnie analizują i prezentująich wyniki. W zakończonej niedawno czwartej edycjikonkursu badania te dotyczyły zachowań proekologicznychgospodarstw domowych, aktywności kulturalneji rekreacyjnej młodzieży oraz wykorzystaniainternetu do zakupu towarów i usług. Część drugazawiera pytania testowe dotyczące historii statystykioraz jej obecnego stanu w Polsce i na świecie 4 .Lektura prac zgłoszonych do czwartej edycjikonkursu pozwala stwierdzić z satysfakcją, że wieluuczniów włożyło bardzo dużo wysiłku oraz inwencjiw przeprowadzenie badań ankietowych, w niektórychprzypadkach wykraczając nawet poza zakres objętyproponowanym przez organizatorów konkursu formularzem.Tym niemniej znalazły się i takie prace, którez punktu widzenia zasad i celów przedsięwzięcia okazałysię nieporozumieniem, zawierały bowiem tylkotablice (względnie 1–2 wykresy), bez jakichkolwiekinformacji opisowych czy analizy danych. I to jużjest poważny problem, świadczący o nierozumieniuistoty i zasad analizy statystycznej. Ale najczęściejpojawiające się błędy dotyczyły samego warsztatui wnioskowania. Poniżej wymieniono najważniejszez nich, których eliminacji należałoby poświęcić najwięcejuwagi.Po pierwsze, niedopuszczalne z punktu widzeniaetyki statystyka jest zamieszczanie wynikówposzczególnych, pojedynczych ankiet (które w statystycenazywa się danymi indywidualnymi). Danetakie powinny być objęte szczególną ochroną, a pozakończeniu badania i dokonaniu analizy jego wyników– zniszczone. Tymczasem wielu uczestnikówkonkursu opracowywało tutaj stosowne zestawienia,obejmujące odpowiedzi udzielone przez poszczególnychrespondentów, a w jednym przypadku załączononawet skany wszystkich wypełnionych formularzy! 5W zasadzie należałoby unikać również umieszczaniainformacji o odpowiedziach, których udzieliło mniejniż 3 respondentów. Jedna z fundamentalnych zasadtajemnicy statystycznej głosi bowiem, że należyprezentować dane w taki sposób, aby uniemożliwićidentyfikację informacji indywidualnych, co oznacza,iż nie można publikować danych dla kategorii, doktórej należą mniej niż trzy jednostki (np. niedopuszczalnejest publikowanie informacji o liczbiejednoosobowych gospodarstw domowych w danejmiejscowości posiadających szerokopasmowy dostępdo internetu, jeśli liczba ta wynosi 2) lub udział danejwielkości dla jednej z nich w odpowiedniej wielkościogółem jest większy niż ¾ (np. jeśli przychody danejfirmy ze sprzedaży wynosiły 80 proc. ogólnej sumyprzychodów firm tej samej branży w danej gminie).Kolejna kwestia to niewłaściwy lub nieprecyzyjnysposób formułowania wniosków. Chodzi tutaj przedewszystkim o wymienienie wszystkich znanychautorom metod statystycznych zamiast jedynie tychstosowanych w analizie wyników. Często też wnioski4Więcej informacji o konkursie można znaleźć na jego oficjalnej stronie na portalu statystyki publicznej pod adresem:http://www.stat.gov.pl/poznan/69_446_PLK_HTML.htm, [27.03.2012].5Trudno się w tej sytuacji dziwić, że pisząc podczas studiów wyższych prace dyplomowe oparte na wynikach przeprowadzonychprzez siebie ankiet, studenci zadają promotorom pytania, czy dołączyć wypełnione przez respondentów ankiety do takiejpracy.10 e-<strong>mentor</strong> nr 2 (44)
Ułomności edukacji statystycznej – uwagi i refleksjezawierały popularną prasową prezentację okolicznościdanego zjawiska – a to, co najbardziej koniecznei istotne – tzn. bezpośrednie odniesienie do wynikówprzeprowadzonego badania – schodziło na dalszy planlub było marginalizowane. Czasem nawet w ogóleomawiano zjawiska inne niż badane. Z drugiej strony,niekiedy wnioski były niejako przedłużeniem czydalszą częścią analizy, co świadczy o niezrozumieniuistoty tej części pracy. Nie zawsze też wspomnianeczęści były wyraźnie od siebie oddzielone. W analiziebardzo przydałyby się tablice kontyngencji w najprostszejpostaci (np. w przypadku badania e-zakupówwarto wiedzieć, ile osób, które czytają regulaminy,składa reklamacje zakupionych towarów).Częstokroć w pracach występowała niewłaściwaforma wizualizacji tabelaryczno-graficznej. Czasemstosowano podstawowe statystyki opisowe (średniączy medianę) w nieuprawniony sposób, tzn. licząc jez kategorii odpowiedzi – tzn. z liczb, które oznaczałytylko kategorie danej zmiennej nominalnej (np. rodzajewyrobów) lub cech dotyczących nieporównywalnychobiektów (czyli takich, których immanentne właściwościzupełnie do siebie nie przystają). Na przykład pisano,że średnio zakupiono 1,71 produktu, tymczasemnie jest to kategoria jednorodna (produktem możebyć np. zarówno długopis, jak i pralka), zatem tegotypu uśrednianie nie ma sensu z interpretacyjnegopunktu widzenia 6 .Z drugiej strony, wykresy i tablice czasem pozbawionebyły tytułów czy adnotacji o źródłach. Bywało,że na wykresach znajdowały się sztuczne pustekategorie – niekiedy, gdy taka kategoria obejmowałaznaczną część wykresu, stawał się on mało czytelny.Zdarzało się ponadto, że do analizy częstości występowaniaopisowych kategorii odpowiedzi (np. liczbyosób kupujących poszczególne rodzaje towarów przezinternet) stosowano wykres liniowy, co jest niewłaściwei mylące, gdyż tego rodzaju prezentację możnastosować jedynie do analizy szeregów czasowych lubczęstości zmiennych mierzonych na skali różnicowejbądź ilorazowej 7 . Gdy obliczano wskaźniki strukturalnew odniesieniu do różnych przekrojów (np.odsetek odpowiedzi na dane wąskie pytanie – typu:jeśli wyjeżdżałeś na wypoczynek, to dokąd – w stosunkudo liczby ankietowanych ogółem i w stosunku doliczby tych, którzy pozytywnie odpowiedzieli na poprzedniezawężające pytanie – w tym przykładzie – czywyjeżdżałeś na wypoczynek), zapominano o podaniu precyzyjnejinformacji, jaką podstawę strukturyzacyjnąw danym przypadku stosowano. Zdarzało się także,że usiłowano badać strukturę zjawiska w sytuacji,gdy nie miało to sensu. Prezentowano np. następującedane: Sposoby zapłaty: 7 osób (9,0 proc.) – podającprzez internet dane z karty kredytowej lub debetowej;7 osób (9,0 proc.) – podając dane ze specjalnej karty lubkonta do płatności internetowych (gdzie wpłaca się środkitylko na potrzeby planowania zakupów internetowych);38 osób (48,7 proc.) – przelewem za pomocą bankowościinternetowej; 26 osób (33,3 proc.) – płatności dokonanopoza internetem (np. gotówką przy odbiorze, zwykłymprzelewem w banku lub na poczcie), a w tym przypadkuankietowani mieli możliwość wyboru więcej niż jednejopcji (świadczy o tym suma odpowiedzi równa 78, cojest większe od liczby ankietowanych, która wynosiła60; skądinąd zresztą o wielokrotnym wyborze nawetw tym przypadku nie wspomniano). W innych pracachz kolei niepotrzebnie sumowano wielokrotne odpowiedzi(tzn. sumowano liczby osób, które wskazałyposzczególne warianty odpowiedzi na dane pytaniew sytuacji, gdy ankietowana osoba mogła wskazaćwięcej niż jedną odpowiedź).Zgłoszone prace często charakteryzowały się równieżnieporadnością językową i logiczną. Pojawiały sięnp. sformułowania w rodzaju: trudno stwierdzić, kto jestbardziej kulturalny, kobiety czy mężczyźni (a chodziłoo aktywność kulturalną); przeprowadziliśmy ankiety,w których uczestniczyło 40 różnych płci; groźby zatrući innych skutków niepożądanych wciąż nie przynoszą skutków;kobiety zróżnicowały się trochę bardziej; widzimy więcwyraźnie różnice pomiędzy płcią. Nazywano ankietowanychankieterami, o badanych pisano w nieuprawnionysposób społeczeństwo, zagadnienie czytelnictwa zwanokwestią czytelności itp. Do najbardziej symptomatycznychprzejawów niedostatku intuicji statystycznejnależy zaliczyć nieprawdziwe stwierdzenie: błędyw materiale statystycznym nie wystąpiły, ponieważ wywiadzostał przeprowadzony przez ankieterów. Każdebadanie statystyczne jest bowiem obciążone błędamisystematycznymi (nielosowymi), ponieważ jego jakośćw pierwszej kolejności zależy od postawy respondentów,która nie zawsze bywa przychylna badaniu (choćbezpośredni kontakt z respondentem – zamiast np.ankiety internetowej – pozwala wiele z tych problemówwyeliminować). Niepożądana jest również ekspresjaosobistego, subiektywnego stosunku badaczado wyników badania (w podpunkcie d odpowiedzi naszadowoliły) czy niekompletne wnioskowanie 8 .Występowały również liczne błędy stylistyczne,interpunkcyjne oraz ortograficzne. Do najbardziejrażących należy zaliczyć pisownię: warzność, zakópów,z pośród czy polacy. Ewentualna dysgrafia autorówtakich prac nie wydaje się tu przekonującym uspra-6Nasuwa się tutaj przykład podany przez Klemensa Stróżyńskiego: 50 krów i 50 królików pasie się na 100 ha łąki; jeśli jednąkrowę zastąpimy królikiem, to nadal na 1 ha przypadać będzie jedno zwierzę – tylko co na to krowy? Zob. K. Stróżyński, JejWysokość Niekompetencja, „Matematyka”, R. LVIII, 2005, nr 3 (313), s. 17–22.7O innych typowych błędach występujących często w prezentacji graficznej danych statystycznych można przeczytać w artykuleStephena Fewa: Common Mistakes in Data Presentation, Perceptual Edge, 2004, http://www.perceptualedge.com/articles/ie/data_presentation.pdf, [27.03.2012].8Na przykład w jednej z prac padło stwierdzenie: z naszej ankiety wynika, że nikt nie zaznaczył określenia „Mam aż za dużo wolnegoczasu”, z czego można wnioskować, że młodzież umie wykorzystać swój wolny czas, np. na realizowanie swoich zainteresowań – a przecieżmoże to oznaczać również, że ankietowani mają w ogóle niewiele wolnego czasu.kwiecień 2012 11
- Page 2 and 3: SPIS TREŚCI
- Page 4 and 5: metody, formy i programy kształcen
- Page 6 and 7: metody, formy i programy kształcen
- Page 8 and 9: metody, formy i programy kształcen
- Page 12 and 13: metody, formy i programy kształcen
- Page 14 and 15: metody, formy i programy kształcen
- Page 16 and 17: metody, formy i programy kształcen
- Page 18 and 19: metody, formy i programy kształcen
- Page 20 and 21: metody, formy i programy kształcen
- Page 22 and 23: metody, formy i programy kształcen
- Page 24 and 25: metody, formy i programy kształcen
- Page 26 and 27: metody, formy i programy kształcen
- Page 28 and 29: metody, formy i programy kształcen
- Page 30 and 31: e-edukacja w krajuRzeczywistość r
- Page 32 and 33: e-edukacja w krajuRysunek 1. Przewo
- Page 34 and 35: e-edukacja w krajuRysunek 6. Podrę
- Page 36 and 37: e-edukacja w krajunauczania w szko
- Page 38 and 39: e-edukacja w krajuRysunek 1. Tworze
- Page 40 and 41: e-edukacja w krajuRysunek 5. Widok
- Page 42 and 43: e-edukacja w krajucdŹródło: wido
- Page 44 and 45: e-edukacja w krajuAntropologiczne s
- Page 46 and 47: zarządzanie wiedząwspółpracowni
- Page 48 and 49: zarządzanie wiedząPodsumowanieWyd
- Page 50 and 51: zarządzanie wiedząW metodzie tej
- Page 52 and 53: zarządzanie wiedzą5. Przypisanie
- Page 54 and 55: kształcenie ustawiczneKształcenie
- Page 56 and 57: kształcenie ustawiczne• celem st
- Page 58 and 59: kształcenie ustawiczneuznać, że
- Page 60 and 61:
kształcenie ustawicznerynku pracy.
- Page 62 and 63:
e-biznesdyspozycji narzędzia oceni
- Page 64 and 65:
e-biznesSpołeczności kupujących
- Page 66 and 67:
e-biznesTabela 1. Cechy komunikacji
- Page 68 and 69:
e-bizneswięcej czasu poświęcać
- Page 70 and 71:
e-biznesSerwisy internetowe banków
- Page 72 and 73:
e-biznesRysunek 1. Elementy, na kt
- Page 74 and 75:
e-biznesważ obsługują one klient
- Page 76 and 77:
e-biznesWykres 5. Szybkość ładow
- Page 78 and 79:
e-biznesWykres 9. Szybkość ładow
- Page 80 and 81:
e-biznesWykres 13. Średnia z sumy
- Page 82 and 83:
e-edukacja na świecieDistance Lear
- Page 84 and 85:
e-edukacja na świeciein this marke
- Page 86 and 87:
e-edukacja na świecieE-mail (CBT)
- Page 88:
e-edukacja na świecie88 e-mentor n