<strong>metody</strong>, <strong>formy</strong> i <strong>programy</strong> kształceniaZgadzając się z poglądami B. Nogalskiego i S. Lachiewicza,że zarządzanie jest to dyscyplina wiedzyi praktyki 24 , za istotne należy uznać, iż właśnie praktykazawodowa i zdobyte dzięki niej doświadczeniemogą być cennym źródłem wiedzy, umożliwiającymskuteczne oraz sprawne zarządzanie organizacją.Wiedza o zarządzaniu w wielu przypadkach jestnie tylko pochodną opanowania naukowych teoriii zdobytego formalnego wykształcenia, lecz przedewszystkim jest nabywana poprzez praktykę zawodową.Ten pogląd podziela Z. Mikołajczyk, która stwierdza,że opierając <strong>metody</strong> organizacji i zarządzania narozumowaniu indukcyjnym (typowym dla nauk empirycznych)od momentu ich udokumentowanego stosowaniaw początkach XX wieku, jako punkt wyjścia doich tworzenia przyjmowano obserwację i w oparciuo nią tworzono uogólnienia 25 . Dlatego też obserwacjaprzeobrażeń zachodzących w gospodarce, umiejętnośćdostrzegania realnych procesów i problemóworganizacyjnych, wnikliwa ich diagnoza i analiza orazzdolność do wyciągania trafnych wniosków powinnystanowić podłoże do rozwijania oraz wzbogacaniateorii naukowych, a także ich redefiniowania.Podsumowując dotychczasowe rozważania, możnapodjąć próbę zaproponowania własnej definicjiterminu „zarządzanie”: jest ono świadomym, przemyślanymi usystematyzowanym procesem, prowadzonymzgodnie z obowiązującymi przepisami prawaprzez osoby, którym przyznane zostały odpowiednieuprawnienia decyzyjne i zakres odpowiedzialności(menedżerów), rozciągającym się na szereg złożonych,formalnych działań zmierzających do zapewnieniabieżącego funkcjonowania organizacji i stabilnegorozwoju w przyszłości, zgodnie z wytyczonymi celamii przyjętą strategią. Swoim zakresem zarządzanieobejmuje nie tylko dostępne zasoby materialnei niematerialne, ale również odnosi się do kształtowaniarelacji międzyorganizacyjnych z poszczególnymigrupami interesariuszy danej organizacji. Składa sięz powtarzalnych ciągów działań i czynności, którepowinny być ukierunkowane na myślenie o przyszłościoraz przewidywanie możliwych scenariuszy,tworząc spójną i logiczną całość. Punktem wyjścia(pierwotnym procesem) jest identyfikacja problemóworaz wytyczenie celów, następnie planowanie metodi sposobów ich realizacji, organizowanie, podejmowaniedecyzji, komunikowanie się, przewodzenieludziom, motywowanie ich i kontrola. Zarządzaniew praktyce polega na umiejętnym równoważeniui harmonizowaniu często sprzecznych dążeń, interesów,potrzeb i oczekiwań poszczególnych grup interesariuszy.Dominantą i spoiwem podejmowanych przezmenedżerów działań powinno być tworzenie orazmaksymalizowanie wartości rynkowej organizacji,Rysunek 1. Podstawowe znaczenie pojęcia „zarządzanie”Skuteczna realizacja wytyczonych celów i przyjętej strategii rozwoju organizacjiWytyczanie celów, planowanie metod i sposobów ich realizacji, pozyskiwanieniezbędnych zasobów, projektowanie właściwej struktury oraz konfiguracja procesów,organizowanie pracy podległych zespołów pracowników i kierowanie niąPodejmowanie działań i decyzji zgodnie z obowiązującymi w danejorganizacji przepisami prawa, zakresem obowiązków i odpowiedzialnościZarządzanieDla niektórych typów organizacji, w szczególnościorganizacji zaliczanych do sektora finansówpublicznych, ustawodawca określa minimalnewymagania kwalifikacyjne i staż pracy niezbędnydo zajmowania określonych stanowiskkierowniczychPrzyznane zgodnie z przepisami prawa formalneuprawnienia decyzyjne do reprezentowania organizacjina zewnątrz, zaciągania w jej imieniu zobowiązańfinansowych oraz możliwość wykonywania czynnościz zakresu prawa pracy w stosunku do podległychpracownikówWładza umożliwiającaoddziaływanie napodwładnychPodstawa dająca legitymację do zarządzaniaŹródło: opracowanie własne24S. Lachiewicz, B. Nogalski (red.), Osiągnięcia i perspektywy rozwoju nauk o zarządzaniu, Wolters Kluwer Business, Warszawa 2010,s. 9.25Z. Mikołajczyk, Metodologia nauki zarządzania jako niezbędny element jej teorii i praktyki, [w:] S. Lachiewicz, A. Zakrzewska-Bielawska(red.), Teoria i praktyka zarządzania rozwojem organizacji, Politechnika Łódzka, Łódź 2008, s. 16.22 e-<strong>mentor</strong> nr 2 (44)
Cele i funkcje zarządzania w teoriach naukowych...zwiększanie jej konkurencyjności, a także budowaniepotencjału kapitału intelektualnego, co ma zapewnićprzetrwanie, jak również trwały i zrównoważonyrozwój w przyszłości.Zarządzanie dotyczy przede wszystkim ludzi, dlategoteż powinno być oparte na takich wartościachjak: uczciwość i poszanowanie dla pracowników,a przede wszystkim musi się wiązać z poczuciemodpowiedzialności za podejmowane decyzje oraz ichkonsekwencje w przyszłości.Na szczególne podkreślenie zasługuje fakt, żezarządzanie jest ściśle związane z przepisami prawai posiadanymi uprawnieniami decyzyjnymi, którestanowią formalną podstawę do podejmowania określonychczynności.Warto zaznaczyć, że władza dająca uprawnieniado zarządzania nie jest tylko pochodną własnościśrodków produkcji, ponieważ takie uprawnieniadaje rządzącym również społeczeństwo – w wynikudemokratycznych procedur wyborczych.Ważne jest, aby zrozumieć, że zarządzanie organizacjądotyczy umiejętnego skoordynowania działańkierowniczych podejmowanych we wszystkich obszarachfunkcjonalnych tj. np. zarządzania majątkiemtrwałym, finansami, kapitałem ludzkim, procesamiprodukcji i świadczenia usług, logistyki zaopatrzeniai dystrybucji, sprzedaży i procesów zarządzania relacjamiz klientem. Ze względu na szczebel (poziom)zarządzania najczęściej wyróżnia się zarządzanie strategiczne,operacyjne i taktyczne, jednak w praktycete trzy obszary muszą być ze sobą ściśle powiązanei spójne, aby możliwe było osiągnięcie przez organizacjęzakładanych celów.Cele organizacji – powiązania i zależnościKażda organizacja dąży do osiągnięcia jednocześniewielu celów tworzących tzw. wiązkę celów (bundle ofgoals). Rozpiętość i różnorodność celów, które należałobyrównolegle realizować, rodzi zawsze poważneproblemy wobec ograniczoności zasobów oraz rozbieżnościinteresów członków i otoczenia organizacji.Dość często zmusza to do dokonywania trudnychwyborów między rywalizującymi ze sobą, wyłączającymisię wzajemnie dążeniami. W końcu musi dojśćdo wyboru rozwiązania zapewniającego możliwienajwiększą zbieżność dążeń, spójność celów i efektywnośćdziałań zmierzających do ich osiągnięcia.Wielkość przekroju wiązki celów, jej skład rodzajowyi struktura zależne są od wielu czynników, główniejednak od przedmiotu działalności organizacji, a więcmisji, jaką ma ona do spełnienia wobec członkówi otoczenia 26 . Należy podkreślić, że wiązka celóworganizacji jest determinowana wzajemnym oddziaływaniemgrupy czynników zarówno o charakterzeegzogenicznym (tkwiących w otoczeniu organizacji),jak i o charakterze endogenicznym (występującychw samej organizacji). Uwarunkowania działalności,specyfika danej branży, poziom konkurencyjności,sytuacja finansowa, posiadane zasoby materialnei niematerialne to tylko nieliczne z nich.Mając na względzie fakt, że te wyżej opisane czynnikiulegają ciągłym zmianom wraz z przeobrażeniamiotoczenia i warunków funkcjonowania współczesnychorganizacji, można stwierdzić, że wiązka celów podlegaredefiniowaniu – zmienia się hierarchia i wagawzajemnie powiązanych ze sobą celów, zarównow długim, jak i w krótkim okresie. Wiązka celówmoże przybierać odmienny charakter na różnychetapach rozwoju danej organizacji, dlatego musibyć przedmiotem wnikliwej analizy i powinna byćmodyfikowana stosownie do aktualnych oczekiwańczy potrzeb. Wybrane cele mogą być priorytetem,podczas gdy pozostałe będą traktowane jako podrzędne.Można zatem sądzić, że umiejętność hierarchizacjicelów i przyporządkowania im właściwej rangistanowi kluczowe wyzwanie dla każdej organizacji,pozwala bowiem na czytelne określenie kierunkówpodejmowanych działań i daje możliwość obiektywnejoceny osiągniętych wyników na podstawie stopniarealizacji najważniejszych celów. Podejmując próbęprzedstawienia przykładowej wiązki celów organizacji,możemy wskazać kilka grup celów realizowanychjednocześnie w każdej organizacji. Jedna z grupobejmuje cele ekonomiczne, które dla organizacjigospodarczych najczęściej są wyrażane w postacimaksymalizacji zysku, natomiast dla pozostałych typóworganizacji mogą oznaczać np. poprawę efektywnościgospodarowania majątkiem czy wykorzystaniaposiadanych zasobów materialnych.Kolejna grupa celów to cele rynkowe, które mogąobejmować działania zmierzające do zwiększeniaudziału w rynku, skali produkcji czy sprzedaży, poprawęjakości oferowanych produktów i usług, jakrównież działania marketingowe, kreowanie pozytywnegowizerunku organizacji, promocję własnej marki,budowanie zaufania, zarządzanie relacjami z klientem,zdobywanie wiarygodności w oczach klienta, kreowaniekapitału intelektualnego. Wymienione działaniabez wątpienia podejmowane są z zamiarem zdobyciatrwałej i trudnej do podważenia przewagi konkurencyjnej,a w perspektywie strategicznej – zbudowaniawartości rynkowej organizacji. Przy okazji trzeba zauważyć,że pomiędzy celami ekonomicznymi a celamirynkowymi zachodzi ścisła zależność, która oznacza,że nie jest możliwe osiągnięcie celów ekonomicznych,jeśli nie zostaną zrealizowane cele rynkowe.Następną grupę celów stanowią cele społeczne,które obejmują całokształt stosunków i relacji wewnątrzorganizacji oraz relacje z grupami interesariuszydanej organizacji, a także określają pożądanystopień zaspokojenia psychospołecznych i socjalno--bytowych potrzeb pracowników. Cele społecznebędą również obejmowały działania proekologiczne,dbałość o środowisko naturalne, społeczną odpowiedzialnośćbiznesu i etykę, która jest niezwykle26A. Peszko, Podstawy zarządzania organizacjami, Wydawnictwo AGH, Kraków 2002, s. 42.kwiecień 2012 23
- Page 2 and 3: SPIS TREŚCI
- Page 4 and 5: metody, formy i programy kształcen
- Page 6 and 7: metody, formy i programy kształcen
- Page 8 and 9: metody, formy i programy kształcen
- Page 10 and 11: metody, formy i programy kształcen
- Page 12 and 13: metody, formy i programy kształcen
- Page 14 and 15: metody, formy i programy kształcen
- Page 16 and 17: metody, formy i programy kształcen
- Page 18 and 19: metody, formy i programy kształcen
- Page 20 and 21: metody, formy i programy kształcen
- Page 24 and 25: metody, formy i programy kształcen
- Page 26 and 27: metody, formy i programy kształcen
- Page 28 and 29: metody, formy i programy kształcen
- Page 30 and 31: e-edukacja w krajuRzeczywistość r
- Page 32 and 33: e-edukacja w krajuRysunek 1. Przewo
- Page 34 and 35: e-edukacja w krajuRysunek 6. Podrę
- Page 36 and 37: e-edukacja w krajunauczania w szko
- Page 38 and 39: e-edukacja w krajuRysunek 1. Tworze
- Page 40 and 41: e-edukacja w krajuRysunek 5. Widok
- Page 42 and 43: e-edukacja w krajucdŹródło: wido
- Page 44 and 45: e-edukacja w krajuAntropologiczne s
- Page 46 and 47: zarządzanie wiedząwspółpracowni
- Page 48 and 49: zarządzanie wiedząPodsumowanieWyd
- Page 50 and 51: zarządzanie wiedząW metodzie tej
- Page 52 and 53: zarządzanie wiedzą5. Przypisanie
- Page 54 and 55: kształcenie ustawiczneKształcenie
- Page 56 and 57: kształcenie ustawiczne• celem st
- Page 58 and 59: kształcenie ustawiczneuznać, że
- Page 60 and 61: kształcenie ustawicznerynku pracy.
- Page 62 and 63: e-biznesdyspozycji narzędzia oceni
- Page 64 and 65: e-biznesSpołeczności kupujących
- Page 66 and 67: e-biznesTabela 1. Cechy komunikacji
- Page 68 and 69: e-bizneswięcej czasu poświęcać
- Page 70 and 71: e-biznesSerwisy internetowe banków
- Page 72 and 73:
e-biznesRysunek 1. Elementy, na kt
- Page 74 and 75:
e-biznesważ obsługują one klient
- Page 76 and 77:
e-biznesWykres 5. Szybkość ładow
- Page 78 and 79:
e-biznesWykres 9. Szybkość ładow
- Page 80 and 81:
e-biznesWykres 13. Średnia z sumy
- Page 82 and 83:
e-edukacja na świecieDistance Lear
- Page 84 and 85:
e-edukacja na świeciein this marke
- Page 86 and 87:
e-edukacja na świecieE-mail (CBT)
- Page 88:
e-edukacja na świecie88 e-mentor n