Mihmandar Hoca Alan Eğitimi Anlama Anlatma ve Programlar

Hocanın Notu
İnstagram: @mihmandar_hoca
İyi bir konuşmanın ilkelerini şöyle sıralayabiliriz:
• Her konuşmanın belli bir amacı olmalı,
• Konuşmada içtenlik, doğruluk, doğallık ve canlılık olmalı,
• Dili açık, anlaşılır olmalı ve doğru biçimde kullanılmalı,
• Konuşmacı ses tonunu ayarlayabilmeli, kullandığı sözcüklerin anlam farklılığı ve duygu yüklerini sesiyle
verebilmeli,
• Konuşurken sözcüklerin arasında gereksiz sesler çıkarmamalı, sözcük ve sözcük öbeklerinden sonra verilen
durak seslerini iyi ayarlamalı,
• Her şeyden önce kendi konuştuklarına kendi inanmalı,
• Zengin bir sözvarlığına sahip olmalı, günlük sözcük sayısı ile konuşmamalı,
• Konuşma beceri ve alışkanlığının, dinleme, okuma ve konuşmakla kazanılacağını bilerek bu alışkanlıkları
edinmeye çalışmalı.
Konuşma Beceri ve Alışkanlığının Geliştirilmesi
Konuşma beceri ve alışkanlığını geliştirmede öğretmenlere önemli görevler düşmektedir.
Bu görev "öğretmen konuşmaktan çok, konuşturmasını bilmelidir (Demirel,
1996.59)" sözleriyle ifade edilebilir. Bu konuda öğretmenlerin aşağıdaki noktaları
Göz önünde bulundurmaları yararlı olacaktır.
• Öğrencilere, derslerin yanı sıra önceden hazırlık yapmadıkları güncel bir olay, sanatsal ya da kültürel bir
etkinlik üzerinde kişisel görüş, gözlem, kanı değerlendirmelerine yönelik konuşmalar yaptırmak,
Öğrencinin söyledikleri içinde yanlış ya da paylaşılamayan bir düşünce ya da görüşü saygı ile dinlemek, karşı
görüş ya da görüş ayrılıklarını aynı saygı sınırları içinde belirtmek, öğrencileri de bu tür tutum ve davranışa
alıştırmak,
• Sınıf içinde yaptırılacak konuşma ve tartışmaların konularını öğrencilerin bilgi, birikim ve düzeylerine göre
seçmek, (Bunun için, daha önce dinleme öğretiminde de belirtildiği gibi, öğretmenin öğrencilerini ve sınıf
ortamını iyi ve yakından tanıması gerekir.)
• Öğrencilerin hem dikkatle dinlemesini, hem konuşma ve tartışmalara katılmasını hem de konu üzerinde
düşünce geliştirmesini sağlamak amacıyla onlara birtakım sorular sormak,
• Yetişimleri, çevreleri, bilgi ve birikimleri , alışkanlıkları birbirinden farklı olan öğrencilerin, konuşma biçim ve
alışkanlıkları da birbirinden farklıdır. Bağırarak konuşma, abartma, heyecanlanma, kimi ses ve heceleri yutma,
gereksiz sözcükler kullanma, ya çok ayrıntılı, ya çok kısa ayrıntısız konuşma vb. gibi, yanlışları konuşmaların
sonunda düzeltmek,
• Dinleme öğretiminde de sözü edildiği gibi, öğrencileri ilgi ve sabırla dinlemek, konuşmaya katılabilmelerini
sağlayıcı bir tutum içinde olmak,
• Değişik konuşma biçimlerini (günlük konuşma, tanıtma, tanışma,telefon konuşmaları açıklama konuşmaları,
tartışma, söyleşme,dertleşme gibi) ve türlerini (münazara, açıkoturum, panel, forum gibi) öğrencilere tanıtmak,
bunlarla ilgili uygulamalar yaptırmak,
• Sınıf içinden başlayarak değişik toplantılarda öğrencilere konuşma ve tartışma olanağı sağlayarak onları
topluluk önünde konuşturmak, konuşma beceri ve alışkanlığını kazandırmada yararlı olur.
Türkçe öğretiminin en önemli hususlarından birisi de konuşma eğitimidir. Konuşma kavramı ile ilgili olarak
yapılan tarifler genellikle bir başkası ile anlaşabilmede araç olma özelliği üzerinde kuruludur. Bu tariflere örnek
verecek olursak: “Konuşma, bir kimsenin başka bir kimseye veya bir dinleyici topluluğu karşısında söylediği
sözlere denir”(1). Bir başka tanıma göre ise “Konuşma, bir insanın başka bir insana ya da topluluğa duygu ve
düşüncelerini sözle anlatmasıdır”(2). Diğer bir tanımda ise konuşma “duygu ve düşüncelerimizi, görüp
yaşadıklarımızı karşımızdakilere sözle iletme işidir”(3).
Tariflerden de anlaşıldığı gibi konuşma gündelik hayatın en önemli ihtiyaçlarından birisidir. Toplumdaki rolü ve
statüsü ne olursa olsun herkes iş ve uğraşısının gerektirdiği konuşmaları yaparak amacına ulaşmaya çalışır.
Konuşmanın unsurları şunlardır:
“1)Ses
Mihmandar hoca