Jan Wowczak (1884-1935) - pierwszy - Nestor - Czasopismo ...

Recenzja Ksi¹¿ki
„walhjamr”, poœmiertn¹ koszulê; na ni¹ za³o¿ono
zwyczajny mundur [...]. Jego skromna trumna
spoczywa nie na lawecie, ale na pancerzu
historycznego czo³gu Tygrys. Ostatni ho³d oddaj¹
mu wszyscy wierni przywódcy zjednoczonej pod
niemieck¹ hegemoni¹ Europy i reszty aryjskiego
œwiata. T³umy, zaraz, ktoœ znajomy, tak! -
Cz³onkowie Wielkiej Rady Burgundii, na ich czele
kanclerz Leon Degrelle. [...] ...w tych godzinach
refleksji, gdy trzeba siê nam ¿egnaæ z Adolfem
Wielkim, gdy rzecz idzie o trwanie Rzeszy i cywilizacji
zachodniej, gdy z g³êbi Azji ruszy³y
n i k c z e m n e h o r d y p o d l u d z i p a ³ a j ¹ c y c h
niespotykan¹ w historii ¿¹dz¹ krwi [...] Wci¹¿
okrzyki: „Europo, zbudŸ siê, Japonio, zdychaj!”.
Albowiem wojna z Japsami ju¿ siê zaczê³a, trwa,
zrazu nieœmia³a wymiana ciosów atomowych. Albin
postanawia jechaæ ku swej dominie, przez
narastaj¹cy chaos, t³umy uchodŸców na drogach,
zbrojne starcia pretendentów do w³adzy po Adolfie
Wielkim, stada podludzi, którzy korzystaj¹c ze
sposobnoœci czmychnê³y z obozów i rozrabiaj¹.
Jest wœród nich nasz rodak. Od kilku dni grasowa³ w
Dolnej Saksonii pewien kapo z UmL-u
[Untermenschlager przyp. K.B.M.], Polak, którego
w³asna dru¿yna nazwa³a „pa³ownikiem”. Ów
podcz³owiek kaza³ ju¿ wbiæ na pal setki, a mo¿e
nawet tysi¹ce ofiar. Albin napotyka jakieœ ³agodne
cz³ekopodobne czworonogi modl¹ce siê po czesku.
Pocz¹tkowo zaskoczony ich widokiem, po chwili
za³apuje co widzi. Hollriegl s³ysza³ ju¿ i czyta³, ¿e
biologowie i neurochirurdzy w UmL-ach rozpoczêli
fantastyczne próby, których dalekosiê¿nym celem
by³o cofniêcie cz³owieka, a œciœlej mówi¹c,
pewnego gatunku ludzi, do stadium rozwojowego
zwierzêcia. Podró¿ trwa, mrok gêstnieje, entropia
wzbiera, robi siê coraz radioaktywniej.
Establiszment spyla mostami powietrznymi do bazprzetrwalni
za ko³em polarnym. Albin ze swoj¹
komendantk¹ wœlizn¹³ siê do obozu filtracyjnego,
czeka na przerzut, a tymczasem go filtruj¹, pada
seria testowych pytañ: Jak¹ nazwê nosi³ szósty
zjazd partii?, Kto w Reichsgruppe Industrie jest
obecnie odpowiedzialny za hutnictwo ¿elaza?, itd.,
w tym jedno takie, po którym sam wyrywam siê do
odpowiedzi: Kto rozwi¹za³ problem ¿ydowski w
Lublinie? Globus! Globus! Wszystkie fabularne i ¿elazne
drogi z Ostfrontu do Heimatu wiod¹ przez
stacjê Lublin! I Nowak, i Sajer na przepustki jad¹ via
pradawny germañski Lublin. Tylko Leon, gruba
ryba, lata samolotami. Sajer ma w Lublinie pecha, w
czasie przesiadki ¿andarmeria cofa wszystkim
urlopowanym przepustki. Z powrotem! Front siê
sypie. Tu ciekawostka - nie tylko u bolszewików
ty³owe oddzia³y zaporowe mia³y rozkaz strzelania
do cofaj¹cych siê bez rozkazu. - Panowie, nasza
sytuacja z godziny na godzinê staje siê coraz
bardziej skomplikowana - rozpocz¹³ naradê
pu³kownik Kettner. [...] Mam obowi¹zek przekazaæ
wam, ¿e Führer rozkaza³ formacjom SS otworzyæ
ogieñ do ka¿dej jednostki, która bez rozkazu opuœci
swoje pozycje. Opisy destrukcji Wielkiej Rzeszy z
pamiêtników coraz bardziej przypominaj¹ te
widziane oczami basilowskiego NS ró¿d¿karza
Hollriegla. Dywanowe naloty na miasta przybieraj¹
na sile. Banditen podnosz¹ g³owê. Zamachy na
niemieckie dzie³o odbudowy staj¹ siê coraz
czêstsze i coraz bardziej bezczelne. Wojna z
terrorem! Gonitwy po lasach. Pacyfikacyjki. Jedn¹ z
nich sugestywnie opisuje Sajer. Partisanen atakuj¹
wysuniêty niemiecki posterunek. Zmotoryzowany
oddzia³ Hauptmanna Wesriedaua, pod którego
komend¹ s³u¿y, œpieszy z odsiecz¹. Po udanej akcji
narasta napiêcie miêdzy ¿o³nierzami a
zgromadzon¹ ludnoœci¹. Mieliœmy sucho w ustach,
s³uchaliœmy coraz gwa³towniejszych z³orzeczeñ
ca³ych rodzin, p³ac¹cych teraz za to, czego zawsze
powinny unikaæ. Czekaliœmy tylko na komendê, by
otworzyæ ogieñ na ten nêdzny mot³och. Widzia³em,
jak najbli¿ej stoj¹cy kolega brudnymi, trzês¹cymi
siê rêkami œciska nerwowo broñ. Inny nie móg³
powstrzymaæ nerwowego drgania twarzy,
Zakoñczyliœmy robotê i wzbiera³a w nas wœciek³oœæ.
Nagle jakiœ wysoki szczup³y mê¿czyzna zbli¿y³ siê
œpiesznym krokiem, rozdzielaj¹c obie grupy. By³ to
Wesriedau. Oficer by³ blady z oburzenia. Zatrzyma³
siê piêæ metrów od Rosjan, po czym spojrza³ na nich
tak straszliwym wzrokiem, ¿e nasta³a cisza.
Podczas d³ugiej kampanii Wesriedau mia³ okazjê
nauczyæ siê rosyjskiego. Có¿ za dar, doktor Dolittle
mówi jêzykiem zwierz¹t! Zasugerowa³ Rosjanom,
by pochowali swoich z takim samym szacunkiem,
jakiego wymaga³ od swoich podw³adnych. Uspokoi³
ich, mówi¹c, ¿e dla nich wojna nied³ugo siê
skoñczy. - Nigdy siê nie spodziewa³ - przyzna³ - ¿e
wojna zmusi go do strzelania do uzbrojonej
ludnoœci cywilnej otumanionej przez propagandê.
Przeprosi³ za to, co musia³ zrobiæ. Wreszcie
œmiertelnie powa¿nym tonem oœwiadczy³, ¿e nie
zniesie kolejnych obelg i ma nadziejê bezpiecznie
przeprowadziæ swoich pozosta³ych ludzi. W
przeciwnym wypadku ca³a wieœ zostanie
poci¹gniêta do odpowiedzialnoœci. S³owa kapitana
podzia³a³y jak balsam. Nieoczekiwanie zapanowa³
spokój. Martwi zostali pogrzebani, zawodzenia
ucich³y. Ka¿dy z tych ch³opaków w stahlhe³mach
móg³by powiedzieæ œmiertelnie powa¿nym tonem
Bogusiowi Lindzie - co ty, stary, wiesz o zabijaniu!?
No, i na tym WW2 mog³aby siê skoñczyæ, ale
niestety. Do Vaterlandu coraz bli¿ej. Tu u Sajera
znajduj¹ siê fragmenty, które by bardzo podnieci³y
pani¹ Ericê Sztajnbachow¹. Gehenna Ostpreussen
und Pommern. Zima, nieprzebrane t³umy
uchodŸców, naszych uchodŸców! Zaczyna siê
Wielkie Odwetowe Radzieckie Dymanko. Stosunki
tego rodzaju Ustawy Norymberskie okreœla³y jako
Rassenschande, zhañbienie rasy. Robotnikom
przymusowym dawali za to czapê, no, ale czasy siê
79