Βιβλίο για το Αλφάβητο

13
φληναφήματα. Μακριὰ ἀπὸ ἐμένα αὐτά! Πυξίδα ἰδεολογικὴ στὴ ζωή μου ἡ ρήση τοῦ
Γάλλου χριστιανοῦ φιλοσόφου Ραοὺλ Φολλερώ: «Ὅποιος ἀγαπάει τὴ μάνα του, ὅποιος
ἀγαπάει τὰ παιδιά του, ὅποιος ἀγαπάει τὴν οἰκογένειά του, δὲν ληστεύει, δὲν βιάζει, δὲν
σκοτώνει τὴ μάνα, τὰ παιδιά, τὴν οἰκογένεια τοῦ γείτονα. Τὸ ἴδιο, ἀγαπητοί μου, συμβαίνει
καὶ μὲ τὶς πατρίδες˙ ὁ πραγματικὸς πατριδολάτρης εἶναι καὶ πραγματικὸς διεθνιστής». Καὶ τὸ
ἀντίστροφο προφανῶς ἰσχύει, θὰ προσθέσω ἐγώ: «Ὁ πραγματικὸς διεθνιστὴς εἶναι καὶ
πραγματικὸς πατριδολάτρης, πραγματικὸς ἐθνιστής». Τὰ λόγια μου γιὰ τὴν Ἑλληνίδα
γλῶσσα εἶναι ἡ μεγάλη ἀλήθεια, τὴν ὁποία ἀναδεικνύουν, καταδεικνύουν καὶ διαφεντεύουν
τὰ σωζόμενα κείμενα, οἱ ἀπροσκύνητοι ἐρευνητές, ἀλλὰ καὶ τὰ ἀδιάψευστα εὑρήματα, ποὺ
διαρκῶς ἔρχονται στὸ φῶς, παρὰ τὶς «φιλότιμες» προσπάθειες τῶν Ἐξουσιαστῶν, τῶν
Κοσμοκρατόρων, τῶν Ἐπιβητόρων τῶν λαῶν, νὰ τὰ θάψουν, νὰ τὰ ἐξαφανίσουν. Ἀγνοοῦν
ὅμως οἱ Ἐξουσιαστές, οἱ Κοσμοκράτορες, οἱ Ἐπιβήτορες τῶν λαῶν, ὅτι «ὁ Φοῖνιξ ἐκ τῆς
τέφρας του ἀναγεννᾶται»!
Ἡ Ἐκπαίδευσή μας – ἤ μᾶλλον καὶ ἡ Ἐκπαίδευσή μας – ἐναρμονίζεται βεβαίως μὲ τὶς
θέσεις, ἐναρμονίζεται βεβαίως μὲ τὰ κελεύσματα, τῶν Ἐξουσιαστῶν, τῶν Κοσμοκρατόρων,
τῶν Ἐπιβητόρων τῶν λαῶν. Ἔτσι, σὲ ὅλες τὶς βαθμίδες τῆς Ἐκπαίδευσής μας διδάσκεται,
χωρὶς φυσικὰ νὰ προσκομίζεται κανένα ἀπολύτως πειστικὸ τεκμήριο, ὅτι οἱ Ἕλληνες πῆραν
τὸ ἀλφάβητο ἀπὸ τοὺς Φοίνικες. Ὁ λίαν προβεβλημένος καθηγητὴς τῆς Γλωσσολογίας,
πρώην πρύτανης τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν, Γεώργιος Μπαμπινιώτης πρεσβεύει: «Οἱ
Ἕλληνες γύρω στὸν 10 ο π.Χ. αἰῶνα παίρνουν ἀπὸ τοὺς Φοίνικες αὐτὴ τήν (οἰκονομικότερη
τῆς συλλαβογραφικῆς) συμφωνογραφικὴ γραφή, ἀλλὰ δὲν στέκονται σ’ αὐτό. Ἐπινοοῦν γιὰ
πρώτη φορὰ στὴν Ἱστορία τῆς Γραφῆς τὴ δήλωση τῶν φωνηέντων, αὐτῶν δηλαδὴ ποὺ
ἀποτελοῦν τὴ βάση τῆς συλλαβῆς καὶ τῆς γλώσσης γενικότερα». Νάτη λοιπὸν καὶ ἡ
…μερικὴ συμβολὴ τῶν Ἑλλήνων στὴ διαμόρφωση τοῦ ἀλφαβήτου (διὰ τῆς εὑρέσεως τῶν
φωνηέντων) καὶ συνεπῶς στὴ διαμόρφωση τῆς φθογγολογικῆς πλέον, καὶ ὄχι τῆς
συλλαβογραφικῆς ἤ τῆς συμφωνογραφικῆς γραφῆς! Ὅμως τὰ σωζόμενα κείμενα, οἱ
ἀπροσκύνητοι ἐρευνητὲς καὶ τὰ ἀδιάψευστα εὑρήματα ἔχουν ἄλλη ἄποψη! Συγκεκριμένα:
Σὲ ἀρχαῖα ἑλληνικά – καὶ ὄχι μόνο – κείμενα ἀναφέρονται ὡς εὑρετὲς τῶν γραμμάτων ὁ
Ἑρμῆς, ὁ Προμηθεύς, οἱ Μοῦσες, ὁ Κέκροψ, ὁ Κάδμος, ὁ Ὀρφεύς, ὁ Λῖνος, ὁ Ἡρακλῆς, ὁ
Μουσαῖος, ὁ Παλαμήδης… Τὸν Παλαμήδη τὸν ἀναφέρουν οἱ Στησίχορος (ἀποσπάσματα,
38,4), Εὐριπίδης, Ἀπολλώνιος ὁ Τυανεύς, Λουκιανός… Σημειωτέον ὅτι Παλαμήδης (<
παλαμάομαι -ῶμαι = ἐφευρίσκω, τεχνάζομαι) = ὁ ἐφευρέτης ἤ (< πάλλω + μῆδος=σκέψη) =
ὁ ἔχων πάλλουσα σκέψη, τὸ παλληκάρι μὲ τὸ δυνατὸ μυαλό.