Βιβλίο για το Αλφάβητο

43
παγκοσμίως ὡς ὁδηγός-βοήθημα τῶν μελετητῶν, ὅπου ἀναλύονται ὅλες οἱ ἀρχαῖες
Γραφές, μελετῶνται ἰδιαίτερα ἄλλα σύμβολα ὡς πρότυπα ἀλφαβητικῶν γραμμάτων (σελ.
251 ἕως 253): τὸ σύμβολο τοῦ αἰγυπτιακοῦ σπιτιοῦ ὡς πρότυπον τοῦ γράμματος Β, ἑνὸς
φιδιοῦ γιὰ τὸ γράμμα Ν, ἑνὸς κεφαλιοῦ ἀνθρώπου γιὰ τὸ Ρ, ἑνὸς ματιοῦ γιὰ τὸ Ο, καὶ ἑνὸς
φράκτη γιὰ τὸ Η. Τὸ Α ἀπουσιάζει, ἐνῶ θὰ ἔπρεπε νὰ τὸ ἐπιδεικνύουν. Ἀποσιωποῦν
βεβαίως ἐπιδεικτικὰ τὶς εἰκοσιτέσσαρες ταυτίσεις τῶν ἀλφαβητικῶν γραμμάτων μὲ τὰ
γράμματα τῆς ΓΓΑ! Δὲν ὑπάρχει κἄν ὁ πίνακας μὲ τὰ γράμματα τῆς ΓΓΑ, ὥστε νὰ
παρατηροῦν καὶ νὰ συγκρίνουν ἔστω ἀπὸ μόνοι τους οἱ ἀναγνῶστες ἐρευνητὲς τὶς
ὁμοιότητες τῶν γραμμάτων στὶς διάφορες γραφές.
Στὸ ἴδιο βιβλίο, δὲν ὑπάρχει πίνακας γιὰ τὰ γράμματα τῆς σημαντικῆς Ἱερογλυφικῆς-
Εἰκονογραφικῆς γραφῆς τῆς Κρήτης… Συγκρινόμενα ὅμως τὰ αἰγυπτιακὰ καὶ τὰ
πρωτοσιναϊτικά μὲ τὰ κρητικὰ διαπιστώνεται σημαντικὸς ἀριθμὸς ὁμοίων σχημάτων.
Δεικνύουμε τὸν σχετικὸ πίνακα ποὺ δημιουργήσαμε ἀπὸ μόνοι μας πρὸς αὐτὸν τὸν σκοπό
(εἰκόνες 34, 35), γιὰ νὰ κρίνει καθεὶς τὸ τὶ ἔχει συμβεῖ στὴν Αἴγυπτο… Ἡ ἀρχέγονη παρουσία
ἐκπολιτιστῶν Ἑλλήνων στὴν Αἴγυπτο παρουσιάζεται στὸ ἕνατο κεφάλαιο. Τὰ Πρωτοσιναϊτικὰ
γράμματα δεικνύουμε πὼς εἶναι Κρητικά! Ἀλλὰ καὶ τὸ βασικὸ αἰγυπτιακὸ λεξιλόγιο,
ποὺ ἐμφανίζεται στὸ βιβλίο «Reading the Past», δεικνύουμε πὼς περιέχει ἑλληνικὲς ρίζες
λέξεων (εἰκόνα 36): mwt (=μητέρα) ἐκ τοῦ μάτ-ερ, ni’w (=πόλη) ἐκ τοῦ ναίω (κατοικῶ), pr
(=οἰκία) ἐκ τοῦ πυρός (ἑστία-οἰκία), r e (=ἥλιος) ἐκ τοῦ Σεί-ρι-ος, pt (=οὐρανός) πιθανὸν ἐκ
τοῦ πότις (δεσπότης, κύριος).
Τὰ ἀρχαῖα ὀνόματα τῶν ἑλληνικῶν γραμμάτων, ποὺ ἐμφανίσαμε στὴν Εἰσαγωγὴ τοῦ
βιβλίου, μᾶς τὰ διασώζει ὁ Ἀθήναιος (Δειπνοσοφιστές, Ι.453c-e) καὶ ὑπάρχει σχετικὴ
ἀνάλυση τοῦ Ἀπ. Ἀρβανιτόπουλου (Ἐπιγραφική).
Ἀναλυτικὰ παρουσιάζουμε τώρα τὰ ἀρχικὰ γράμματα Α καὶ Β τοῦ ἀλφαβήτου μας
καὶ τὴν προέλευσή τους, μὲ Πίνακες ποὺ κατασκευάσαμε γιὰ πρώτη φορὰ στὴ
Βιβλιογραφία. Τὰ Α καὶ Β ὑπάρχουν τόσο στὴ ΓΓΑ ὡς σχήματα, ὅσο καὶ στὴ ΓΓΒ ὡς ἀξίες
(φωνήματα). Ἐπίσης ἀναλύουμε τὰ Θ, Q καὶ F, Υ, ποὺ ἔχουν ἰδιαίτερη σημειολογία.
Τὸ γράμμα Α
1. Ἀπὸ τὸ σύμβολο τοῦ φωνήεντος e τοῦ δίσκου τῆς Φαιστοῦ (ποὺ εἶναι ἀκροφωνία
τοῦ Ἐ-ρέφω = στεγάζω, ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς πολυωρόφου οἰκίας, εἰκόνα 24), μέσω ΓΓΑ
καὶ ΓΓΒ ἐγνωσμένης ἀξίας e, καταλήγουμε στὸ γράμμα σχήματος Α, ἀξίας e (ἀρχικῶς)
καὶ a, καὶ ὀνομασίας ΑΛΦΑ (εἰκόνα 1). Εἶναι γνωστὸν ἄλλωστε ὅτι τὸ Α τοῦ Δωρικοῦ