Βιβλίο για το Αλφάβητο

30
ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΠΡΟΕΛΕΥΣΕΩΣ ΤΩΝ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΑΛΦΑΒΗΤΟΥ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΝΑΡΧΑΙΑ ΜΗΤΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΣΥΛΛΑΒΙΚΩΝ ΓΡΑΦΩΝ
«Οἶμαι προσήκειν ἡμῖν ἀμυνομένοις ὑπὲρ τῶν προγόνων ἅμα καὶ τῆς ἀληθείας»
(Πλούταρχος)
Ἀναστάσιος Δ. Στάμου
Ἡ ἱστορία τῆς πολυτρόπου Γραφῆς μας εἶναι συνυφασμένη μὲ τὸν πλοῦτο τῶν
ἑλληνικῶν Διαλέκτων καὶ τῶν ἑλληνικῶν κατὰ περιοχὲς Γενῶν˙ Ἑτεόκρητες, Κύδωνες,
Δωριεῖς, Πελασγοὶ στὴν Κρήτη˙ Πελασγοί, Ἀρκάδες, Μινύες, Ἀχαιοί, Ὕαντες, Ἐκτῆνες,
Ἴωνες στὴν Πελοπόννησο καὶ στὴν Στερεὰ Ἑλλάδα˙ Πελασγοί, Χάονες, Μολοσσοί, Αἰολεῖς,
Μάγνητες, Μακεδνοί, Θρᾶκες σὲ Θεσσαλία, Ἤπειρο, Μακεδονία, Θράκη˙ Κᾶρες, Λέλεγες,
Τρῶες, Φρῦγες, Λύκιοι, Κίλικες, Κύπριοι στὰ ἀνατολικὰ τοῦ Αἰγαίου μέρη˙ ἀλλὰ καὶ Σύριοι,
Φοίνικες, Αἰγύπτιοι, Λίβυοι, Ἰταλιῶτες, Τυρρηνοί-Ἐτροῦσκοι, Σικελιῶτες, Ἕλληνες τῶν πέριξ
περιοχῶν, ποὺ ἀποίκισαν ὁλόγυρα τὴ Μεσόγειο ἀπὸ πολὺ παλιὰ καὶ ἔθεσαν ἐξαρχῆς
ἑλληνικὰ ὀνόματα σὲ κάθε τόπο!
Ἡ ἱστορία αὐτὴ ἀποτελεῖ μία οὐσιώδη γνώση γιὰ τὴν Ἑλληνίδα Γλῶσσα, ποὺ λείπει
ἀπὸ τὴ δημόσια ἐκπαίδευση τῶν ἑλληνοπαίδων. Λείπει δυστυχῶς καὶ αὐτὴ αὕτη ἡ ἔρευνα,
κυρίως ἀπὸ τὶς Φιλολογικές μας σχολές. Λείπει ἡ ἐμβάθυνση, ἡ συστηματικὴ ἀνάλυση, ἀλλὰ
καὶ ἡ σύγκριση πρὸς τὶς ἄλλες γειτονικὲς ἀρχαῖες γλῶσσες καὶ γραφὲς τῶν Σημιτῶν καὶ τῶν
Αἰγυπτίων, ποὺ θεωροῦνται (δογματικῶς) πρωτοεμφανιζόμενες στὸν πλανήτη καὶ πρότυπο
τῆς Ἀλφαβητικῆς γραφῆς. Εἶναι ἐμφανὴς ἡ ἀναντιστοιχία τῶν διδασκομένων κειμένων μὲ τὰ
κείμενα τῶν ἀρχαίων ἱστορικῶν μας συγγραφέων. Διαβάζοντας τὰ σχολικά μας βιβλία
δημιουργεῖται ἀλγεινὴ ἐντύπωση, λὲς καὶ δὲν τὰ γράφουν Ἕλληνες (βλ. Παράρτημα
ἐνταῦθα).
1. Ἡ ἀνοίκεια μεταχείριση τῆς μητέρας Γλώσσας καὶ τῆς Ἱστορίας μας
Κατὰ τὸ τελευταῖο τέταρτο τοῦ 20οῦ αἰῶνος, μετὰ ἀπὸ πολλὰ χρόνια πολιτικῆς
διελκυστίνδας, ἡ Γλῶσσα μας σταδιακῶς ἀποδομήθηκε ὡς πρὸς τοὺς κανόνες τῆς
Γραμματικῆς καὶ τῆς Ὀρθογραφίας, ἀλλὰ πτώχευσε καὶ ὡς πρὸς τὸ Λεξιλόγιο, μὲ
«ἀπαγόρευση» χρησιμοποιήσεως λογίων ἐκφράσεων καὶ μὲ «πελέκημα» τοῦ συνδετικοῦ