Βιβλίο για το Αλφάβητο

38
περιφραστική, καὶ ὄχι ἀκριβής. Δίδουμε παραδείγματα μὲ αἰγυπτιακὰ σύμφωνα καὶ
λέξεις (εἰκόνες 22, 23). Ὁ σχηματισμὸς προτάσεων εἶναι ἀσαφής…
Ἡ σειρὰ ἀναγραφῆς δὲν τηρεῖται πάντα στὴν προφορά. Στὶς εἰκόνες αὐτὲς
παρατηροῦμε ὅτι τὸ s γράφεται μὲ τρεῖς (τοὐλάχιστον) διαφορετικοὺς τρόπους. Τὸ k
γράφεται μὲ δύο τρόπους. Τὸ m γράφεται μὲ τρεῖς τρόπους. Τὸ σύμβολο γιὰ τὴν λέξη
«πόλη» καὶ τὴν «χώρα» διαβάζεται niw , ἀλλὰ καὶ w. Τὸ σπίτι εἶναι pr. Ὁ ἀδελφὸς sn. Ἡ
γυναίκα st. Ἡ κυρία nbt. Ὁ ἥλιος r e . Ἡ Αἴγυπτος γράφεται kmt-niw. Ἄρα ἡ λέξη «Αἴγυπτος»
δὲν εἶναι ἀντιγραφὴ ἐκ τῆς αἰγυπτιακῆς ὀνομασίας τῆς χώρας˙ ἔχει προέλευση καὶ
ἐτυμολογία ἑλληνική. Οἱ λέξεις Αἰγεύς, Αἰγιάλιος, Αἰγύπτιος, Αἰθίοψ, σαφῶς ἐτυμολογοῦνται
καὶ ὑπάρχουν γραμμένες μὲ ΓΓΒ («Σύντομος Εἰσαγωγὴ εἰς τὴν Μυκηναϊκὴν Φιλολογίαν», Ἰ.
Προμπονᾶς, σελ. 148)˙ ἄρα δείχνουν ὅτι εἶναι πανάρχαιες ἑλληνικές.
Σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ αἰγυπτιακά, τὰ σύμβολα τοῦ Δίσκου τῆς Φαιστοῦ εἶναι
συλλαβογράμματα μὲ διάκριση τῶν φωνηέντων (εἰκόνα 24). Ἡ χρονολόγησή του στὸ 1.700
π.Χ. εἶναι ἐντελῶς ὑποθετική˙ κατὰ τὴν ἐκτίμησή μας εἶναι πολὺ ἀρχαιότερος, διότι τὸ
εἰκονιζόμενο πολυώροφο κτίριο μὲ θολωτὴ στέγη ἀνάγεται στὸ 6.000 π.Χ. στὴν πόλη
Χοιροκοιτία τῆς Κύπρου (εἰκόνα 25). Σημειωτέον, οἱ βάσεις τῶν οἰκιῶν ἔχουν διάμετρο ἕξι
μέτρα οἱ μικρές, καὶ δέκα οἱ μεγάλες. Ἄρα τὸ ἀντίστοιχο ὕψος προκύπτει λογικὰ πὼς θὰ
ἦταν δέκα καὶ δεκαέξι μέτρα˙ δηλαδὴ ἐπρόκειτο γιὰ πολυώροφα κτίρια, ἀλλὰ σώζονται μόνο
τὰ θεμέλια σήμερα.
5. Οἱ Ἑλληνικὲς προαλφαβητικὲς Γραφές
Στὴν Κρήτη ἡ Εἰκονογραφικὴ γραφὴ ἐμφανίζεται πρώτη, μᾶς λένε, περὶ τὸ 2.100
π.Χ., ἕπεται ἡ Ἱερογλυφικὴ τὸ 1.900 π.Χ., ἐνῶ ἡ γραφὴ τοῦ Δίσκου τῆς Φαιστοῦ θεωρεῖται
τοῦ 1.700 π.Χ. Τότε ἔχουμε καὶ τὴν ἐμφάνιση τῆς ΓΓΑ, ἡ ὁποία – ὅπως καὶ οἱ προηγούμενες
γραφὲς στὴν Κρήτη – δὲν θεωρεῖται ἀκόμα ἑλληνική (!). Ὀνομάζεται ἀορίστως Αἰγαιακή
(«προελληνική»), διότι δὲν ἔχουν τύχει γενικῆς ἀποδοχῆς οἱ ἀποκρυπτογραφήσεις ποὺ
ἔχουν προταθεῖ. Ἡ ΓΓΒ τοῦ 1450 π.Χ. ἔχει πλέον διαβαστεῖ καὶ εἶναι ἑλληνική (θεωρεῖται ἡ
γραφὴ τῶν Μυκηναίων).
Μεθόδευση τέταρτη: Ὅταν ἀναφέρονται στὴ Μέση Ἀνατολή, μιλᾶνε πάντοτε γιὰ
Σημίτες (Βαβυλώνιους, Ἀσσύριους, Φοίνικες, Ἑβραίους), ἄν καὶ εἶναι διαφορετικοὶ μεταξύ
τους λαοί. Ὅταν ἀναφέρονται στὴν Ἑλλάδα, πάντοτε διακρίνουν Προέλληνες (καὶ ἐννοοῦν
ἀλλοεθνεῖς «Αἰγαίους καὶ Κρῆτες»), καὶ Ἕλληνες (Μυκηναίους, Ἀχαιούς)… Στὸ Διμήνι καὶ