Βιβλίο για το Αλφάβητο

22
Ἀξίζει ὅμως νὰ γίνει μνεία καὶ στοὺς ἀείμνηστους Ἕλληνες διαπρύσιους κήρυκες
τῆς ἑλληνικότητας τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου:
1. Παναγιώτης Καββαδίας, ἀρχαιολόγος, Ἀκαδημαϊκός˙ στὸ ἔργο του «Προϊστορικὴ
Ἀρχαιολογία», 1914.
2. Σπυρίδων Μαρινᾶτος, καθηγητὴς τῆς Ἀρχαιολογίας˙ στὸ ἔργο του «Ἀρχαῖος
Κρητικὸς Πολιτισμός», ἐκδ. Σεργιάδη, 1927.
3. Ἀπόστολος Ἀρβανιτόπουλος, καθηγητὴς τῆς Ἀρχαιολογίας, Ἀκαδημαϊκός˙ στὸ ἔργο
του «Ἐπιγραφική», ἐκδ. «Ἑστία», 1937: «Τὸ ἀλφάβητον ἐπενόησαν καὶ ἐφήρμοσαν οἱ
ἀρχαῖοι Ἕλληνες… ἐδώρισαν δὲ αὐτὸ εἰς ἅπασαν τὴν ἀνθρωπότητα ὡς κοινὸν κτῆμα
αὐτῆς».
4. Νικόλαος Ἀνδριώτης, καθηγητὴς τῆς Γλωσσολογίας στὸ Παν/μιο Θεσσαλονίκης καὶ
λεξικογράφος.
5. Κωνσταντίνος Κτιστόπουλος, συνεργάτης τοῦ Βέντρις, στὸ ἔργο του «Παρατηρήσεις
ἐπὶ τῆς Μινωικῆς γραφῆς».
6. Ἰωάννης Σταματάκος, καθηγητὴς τῆς Ἀρχαίας Ἑλληνικῆς Φιλολογίας στὸ Παν/μιο
Ἀθηνῶν, λεξικογράφος, Ἀκαδημαϊκός˙ στὴ διδασκαλία του τόνιζε: «Ὁ Κάδμος μετέφερεν ἐκ
Φοινίκης εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸ παλαιὸν ἑλληνικὸν ἀλφάβητον ἐκ 16 γραμμάτων, ἅ διὰ τοῦτο καὶ
φοινικήια ἐκαλοῦντο».
Γ. Εὑρήματα βεβαιωτικὰ τῆς ἑλληνικότητας τοῦ Ἀλφαβήτου
Ἰδοὺ τώρα καὶ χαρακτηριστικὰ εὑρήματα, τὰ ὁποῖα ἐπιβεβαιώνουν τὴν ἑλληνικότητα
τοῦ ἑλληνικοῦ ἀλφαβήτου:
1. Στὰ πινακίδια τῶν πολυχρύσων Μυκηνῶν ὑπάρχουν καὶ τὰ φωνήεντα α, ε, ι, ο, υ.
Αὐτὰ ἐπινοήθηκαν μετὰ τοὺς Φοίνικες; Ὁ Σπ. Μαρινᾶτος λέει: «Πάντα τὰ φωνήεντα τῆς
Μυκηναϊκῆς γραφῆς ἤ εἶναι ἁπλῶς φωνήεντα ἤ εἶναι συλλαβογράμματα ἀποτελούμενα
πάντοτε ἐκ συμφώνου καὶ φωνήεντος».
2. Τὸ 1880 ὁ Ἑλβετὸς Αἰγυπτιολόγος Ed. Naville φέρει στὸ φῶς τὴ «βασιλικὴ πόλη»
τῶν Ραμ(ε)σιδῶν, στὸ Τὲλ-Ελ-Γιαχουντία, 30 χλμ. ΒΑ τοῦ Καΐρου. Μεταξὺ ἄλλων
ἀποκαλύπτονται καὶ τὰ ἀνάκτορα τοῦ Ραμσῆ Γ΄ (1198-1166 π.Χ.), οἱ τοῖχοι τῶν ὁποίων
διακοσμοῦνταν ἀπὸ ἔγχρωμα πλακίδια μὲ χαραγμένα στὴν πίσω ὄψη τους γράμματα τοῦ