Βιβλίο για το Αλφάβητο

39
στὴ Λέρνα (εἰκόνα 26) ποιὸς ἔγραφε κατὰ τὴν «νεολιθική» ἐποχή; Προ-σημίτες ἤ Προαιγύπτιοι
γιατὶ δὲν ἀναφέρονται ποτέ;
Ἡ Γραμμικὴ Γραφὴ Α βρέθηκε ἤδη στὴν Ἰθάκη (2.700 π.Χ) ἀπὸ τὸν Πὼλ Φώρ, καὶ
στὴ Σύρο (2700-2300 π.Χ.) σὲ πήλινο κύπελλο ποὺ ἐκτίθεται στὸ Ἐθνικὸ Μουσεῖο
Κοπεγχάγης (εἰκόνα 27, βλ. βιβλίον «Ἱερὰ Ἐλευσίς, ἡ ἀληθινὴ Ἱστορία», σελ. 168, Ἀναστ.
Στάμου). Ἄρα ἡ ΓΓΑ εἶναι πολὺ ἀρχαιότερη ἀπ’ ὅ,τι ἐθεωρεῖτο, τοὐλάχιστον κατὰ 1.000
χρόνια. Ἡ ΓΓΑ εἶναι συλλαβικὴ μὲ 90 σύμβολα. Περιλαμβάνει μάλιστα τὰ πέντε φωνήεντα
ξεχωριστά, ὅπως καὶ ὁ Δίσκος τῆς Φαιστοῦ. Εἶναι ἑπομένως, ἀφενὸς μὲν ἰδίου χρονικοῦ
βάθους μὲ τὴ Σφηνοειδὴ (τοῦ 2.800 π.Χ.) καὶ τὴν Αἰγυπτιακή, ἀφετέρου δὲ πολὺ
ποιοτικότερη ὡς γραφή (εἰκόνα 28: Κοχλιάριο μὲ ΓΓΑ), μὲ συνέπεια, ἁπλότητα καὶ κανόνες,
ὅπως δεικνύει ὁ Μηνᾶς Τσικριτσῆς στὸ ἔργο του «Γραμμικὴ Α», καὶ ἀναλύει ἡ Ἔφη
Πολυγιαννάκη στὸ ἔργο της «ὁ δίσκος τῆς Φαιστοῦ μιλάει Ἑλληνικά».
Ἡ ΓΓΑ μοιάζει πολὺ μὲ τὴ ΓΓΒ, ἡ ὁποία ἀναγνώσθηκε τὸ 1952 καὶ ἔχει 60 βασικὰ
σύμβολα (τὰ πέντε εἶναι φωνήεντα καὶ τὰ ὑπόλοιπα ὁ συνδυασμὸς κάθε συμφώνου μὲ
αὐτά, π.χ. σα, σε, σι, σο, σου). Τὰ τρία χειλικὰ (π β φ) ταυτίζονται σὲ κοινὸ
συλλαβόγραμμα, ὅπως καὶ τὰ τρία οὐρανικά (κ γ χ). Ἀπὸ τὰ ὀδοντικὰ ταυτίζονται τὰ τ καὶ θ,
ἐνῶ τὸ δ εἶναι αὐθύπαρκτο. Ταυτίζονται ἐπίσης τὰ ὑγρὰ λ καὶ ρ. Αὐτὸ σημαίνει πὼς οἱ
Ἕλληνες γνώριζαν ἐπακριβῶς τὰ Σύμφωνα. Διέκριναν ὄχι μόνο τὰ φωνήεντα, τὰ ὁποῖα
τονίζουμε ὅτι ἀνέκαθεν ἔγραφαν (α ε ι ο ου) – δηλαδὴ εἶναι ψεῦδος ὅτι οἱ Ἕλληνες τὰ
ἀνακάλυψαν ὅταν «υἱοθέτησαν» τὰ σύμφωνα τῶν Σημιτο-Φοινίκων – ἀλλὰ γνώριζαν
ἀναλυτικά, ταξινομημένα κατὰ τρόπο προφορᾶς κάθε σύμφωνο, ὅπως στὴν κλασικὴ
Γραμματική. Ἔτσι μποροῦσαν καὶ ἔκαναν ὅλους τοὺς συνδυασμοὺς κάθε συμφώνου μὲ
κάθε φωνῆεν κατ’ οἰκονομίαν (εἰκόνα 29).
Ὁ J.T.Hooker, συγγραφέας τοῦ βιβλίου «Εἰσαγωγὴ στὴν ΓΓΒ» (1996), ἀναφέρει
πὼς οἱ ἑλληνικὲς λέξεις «φοινίκεια» (πορφυρά) καὶ «φοινικία» (πορφυρή) ὑπάρχουν
γραμμένες σὲ πινακίδες μὲ ΓΓΒ (σελ. 123 καὶ 264)˙ ἄρα εἶναι πανάρχαιες ἑλληνικές. Ὁ ἴδιος
στὸν πρόλογο τοῦ βιβλίου «Reading the Past» (σελ. 12) ἀποτολμᾶ δειλὰ τὴ σύγκριση
μεταξὺ τῶν ἀρχαίων γραφῶν: «Κατὰ μία οὐσιώδη ἐκτίμηση, οἱ ἐπιγραφὲς τῆς ΓΓΒ (τῶν
Ἑλλήνων) παραπλανοῦν λιγότερο (are less misleading) ἀπὸ τὴν Ἱερογλυφική (τῶν
Αἰγυπτίων) ἤ τὴ Σφηνοειδὴ (τῶν Σουμερίων).
Ὑπάρχει ἐπιπλέον ἡ Κυπρομινωϊκὴ γραφή (εἰκόνα 45) καὶ ἡ Κυπριακὴ συλλαβικὴ
γραφή, ἡ ὁποία μάλιστα διατηρήθηκε μέχρι τὸν 4 ο αἰ. π.Χ. παράλληλα μὲ τὸ ἀλφάβητο.
Περιέχει ἀσφαλῶς κοινὰ σύμβολα μὲ τὴν ΓΓΑ καὶ τὴν ΓΓΒ (εἰκόνα 30). Οἱ Συλλαβικὲς