Wcześniej jednak, kiedy pielęgnował owoce w swoim ogrodzie, tworzyłpatchworki w pracowni plastycznej, przyprawiał w kuchni warzywne sałatki,podjął decyzję, że nie zabierze swoich organów do nieba. Ta jego myśl, że naspotkanie ze Świętym Piotrem może pójść nieco podziurawiony, a święci wybacząmu pewne ubytki w urodzie, zaważyła na tym, że żyje dziś podwójnie. Choć majuż zapewnione życie wieczne, to po 5 miesiącach walki przyjął w końcu, jak bypowiedziała Noblistka, bez „prawa do przymiarki”, drugie życie, tu na Ziemi, wciele mojej mamusi. Z dala od swojego domu, w obcym kraju i w nieidealnejrodzinie.Aby mógł z nami żyć, musieliśmy nieco przemeblować naszeprzyzwyczajenia. Zmieniło wygląd nasze mieszkanie. Kwiatki w doniczkachpowędrowały na parapety przyjaciół, nowe domy znalazły też firanki i dywany.Chcemy, by był z nami jak najdłużej, więc dbamy o niego i stosujemy się dowskazówek lekarzy transplantologów. Więcej u nas w domu leków, zwłaszcza tychimmunosupresyjnych, a mniej gości. Zwłaszcza wtedy, gdy trwa sezon grypowyalbo w otoczeniu panuje ospa i wszyscy dookoła kichają. No i pandemii……został naszym najdroższym przyjacielem, gdy odszedł…Dawca płuc dla mojej mamy. Nie wiemy, kim był. Chłopcem czymężczyzną? A może młodą kobietą? Kaskaderem? Sprzedawcą? Miłośnikiemksiążek? Szczęśliwą mamą? Samotną studentką? Wielbicielem kotów? Oddanymwolontariuszem? Włochem? Niemcem? Hiszpanem? Grekiem? Nie ma dnia, byśmysię nad tym nie zastanawiali, bo to takie ludzkie, ciekawość. Od 2831 dnikochamy człowieka, którego nie ma na Ziemi, a jednak tak bardzo jest. Jego dwapłuca tłoczą krew w klatce piersiowej mojej mamusi. Dzięki temu żyje, choć byłojeż z nią bardzo, bardzo źle. Tylko ecmo podtrzymywało ją przy życiu.Wiem, że są osoby, które po transplantacji jak najszybciej pragnązapomnieć o tym, co się wydarzyło. Mówią, że chcą zacząć normalnie żyć. Są teżtacy, co potępiają przyjmujących organy. Jednak dla nas Dawca płuc mamusi stałsię członkiem rodziny. Nie udajemy, że go nie było. Zdajemy sobie sprawę, żeumarł i ta śmierć wywołała rozpacz jego bliskich. Że za nim tęsknią. Dlategozawsze modlitwą otaczamy zarówno zmarłego, jak i jego rodzinę i jedna świecana grobie naszego dziadka zawsze pali się dla tego, który……odszedł, ale nie zniknął…Papież Polak w encyklice Evangelium Vitae pisał, że „jednym ze sposobówkształcenia prawdziwej kultury życia jest dawanie organów (…)”. W Polsceniewielu ludzi dojrzało do tej myśli. Za mało. Dlatego, kiedy mamusia umierała,musieliśmy wyjechać do Austrii. Było to ogromnie skomplikowane i bardzo drogie.Niewiele rodzin ma tyle szczęścia, co my. Zebrać pieniądze, zorganizować wyjazdi przyjęcie do wiedeńskiego szpitala pomagało nam kilka tysięcy ludzi. Dlategostaramy się w różnych miejscach opowiadać o naszym Przyjacielu.Bo znamy wiele osób, których życie zależy od tego, czy w najbliższych dniach,miesiącach ktoś z nimi, w ich ciele, zamieszka… Już dziś zadecyduje o powieo tym bliskim, że w razie czego u świętego Piotra zamelduje się bez płuc, serca,wątroby, trzustki, nerek – bo są mu przecież tam, w niebie, niepotrzebne.2. Konkurs literacki
1. Konkurs plastyczny dla niepełnosprawnych
- Page 1 and 2: WOJEWÓDZKIE KONKURSY EDUKACYJNEXI
- Page 3 and 4: Konkurs „DOLNY ŚLĄSK - CUDA NAT
- Page 5 and 6: TEMATY KONKURSÓW „WĘDRÓWKI SZL
- Page 7 and 8: 1. Mateusz PRĘDKI - „Trwałość
- Page 9 and 10: 1. Agnieszka ZAJDEL2. Piotr ADAMCZE
- Page 11 and 12: NA ZAWSZENie znikniecie?Pada pytani
- Page 13: WSPÓŁTOWARZYSZMieszka z nami od n
- Page 17 and 18: Nie na wszystkie pożegnania będzi
- Page 19 and 20: DŁUGIE WARKOCZEDługie warkoczeOgl
- Page 21 and 22: Powolutku znika z oczu i zostaje ty
- Page 23 and 24: Magdalena Kaczmarska:Arboretum w Wo
- Page 25 and 26: 2. Konkurs fotograficzny
- Page 27 and 28: 3. / 4. Konkurs fotograficzny
- Page 29 and 30: - A pani jest... - zaczął zapytan
- Page 31 and 32: 2. Konkurs plastyczny dla niepełno
- Page 33 and 34: POŻEGNANIAPrzybyłem, byłem, zoba
- Page 35 and 36: 3. Konkurs plastyczny
- Page 37 and 38: - Jak to się stało, że do mnie p
- Page 39 and 40: 4. / 5. Konkurs plastyczny
- Page 41 and 42: 3. Konkurs plastyczny dla niepełno
- Page 43 and 44: PROMETEUSZ DOŁĘGABył pamiętny p
- Page 45 and 46: 6. / 7. Konkurs plastyczny
- Page 47 and 48: DROGA DZIECIŃSTWAGdy spojrzysz na
- Page 49 and 50: Nie poszły do cukierni, gdzie prac
- Page 51 and 52: Julia Kożuch: „Krzeszów”Dolny
- Page 53 and 54: POŻEGNANIETen wyrok spadłjak grom
- Page 55 and 56: 9. Konkurs plastyczny
- Page 57 and 58: ***Czytam, nawiązuję kontakty, ro
- Page 59 and 60: Babciu J ! Jesteś moją drugą mam
- Page 61 and 62: 6. / 7. Konkurs plastyczny dla niep
- Page 63 and 64: Zapytał jak się czuje, co porabia
- Page 65 and 66:
LOT KU…Odkąd pamiętam, zawsze m
- Page 67 and 68:
Nic nie było w stanie przysłonić
- Page 69 and 70:
11. / 12. Konkurs plastyczny
- Page 71 and 72:
KSIĄŻKASłyszę go coraz głośni
- Page 73 and 74:
14. / 15. Konkurs plastyczny
- Page 75 and 76:
Mimo, że nie znaliśmy wspólnego
- Page 77 and 78:
RESPIRATORIgnacy od samego rana nie
- Page 79 and 80:
Nagle usłyszał znajomy, spokojny
- Page 81 and 82:
Bartłomiej Kaczmarczyk:„Śnieżk
- Page 83 and 84:
Abel w każdy poranek robił chleb
- Page 85 and 86:
POWRÓT CÓRKIAurelia wspinała si
- Page 87 and 88:
Tak, tak - Ty dawałaś mi poczucie
- Page 89 and 90:
GRASłychać dźwięk. Szum wiatrak
- Page 91 and 92:
18. /19. Konkurs plastyczny
- Page 93 and 94:
10. Konkurs plastyczny dla niepełn
- Page 95:
PATRONI, MECENASI I WSPÓŁORGANIZA