Ebook2021

Zawsze trudno było jej patrzeć na cierpienie tej młodej istoty. Nie mogła jej
jednak powstrzymać, wiedząc, że w ten sposób radzi sobie ze stratą.
Nie używa słów, aby opisać swoją miłość do dziadka. Z zapartym tchem
obserwowała, jak co jakiś czas przynosi mu kwiaty, układane kiedyś wspólnie gry
i związane ze wspomnieniami przedmioty.
Uśmiechnęła się ze zrozumieniem, spoglądając na pacjenta za otwartymi
drzwiami sali chorych. Dostrzegła w tym piękno.
Tylko dla prawdziwej miłości można tyle wycierpieć. Tylko takiej miłości ludzie
nie chcą pozwolić odejść.
* * *
W tym opowiadaniu dziewczynka nie żegna się z dziadkiem, puszczając
jego dłoń. Nie żegna się z nim, wychodząc z sali chorych czy wracając do domu ze
szpitala. Dla kochającej wnuczki pożegnaniem był każdy dzień ostatniego
miesiąca i chciałaby, aby to pożegnanie trwało jak najdłużej. Coraz krótsze
i krótsze chwile, w których widziała swojego prawdziwego dziadka, pozwalały
powoli oswoić się z nieuniknioną stratą. Właśnie te chwile, dla których zjawia się
tu codziennie, sprawiają, że dziadek zostanie z nią na zawsze i tak naprawdę
nigdy nie odejdzie.
8. Konkurs literacki