NİSAN - ΑΠΡΙΛΙΟΣ 2009 Sayı 46 Fiyatı 3 € 40 Azınlıkça

aman bu günlerinizin kıymetini bilin, yarın öbürgünbu günleri çok arayacaksınız, ama ne yazık kibir daha geri gelmiyor...Bizler ailelerimiz olmasa ne bu eğitim hayatınıniçinde olabilecektik, ne de başarılı bir şekilde mezunolabilmek için mücadele edecektik. Eminimki, diplomalarımızı elimize aldığımızda, ailelerimizbizden daha çok mutlu olacaklar.İşte tüm bunları anımsadığımız sürece her tarafıgerçekten mutlu edeceğimize inanıyorum ben.Sonuçta anne-babanın isteği ille de elimize bir diplomaalmamız değil, o diploma ile bir nebze hayatımızıkurtaracak olmamız. Nitekim bu zamandaekmek aslanın ağzında değil, neredeyse middesineinmiş durumda. Bu yüzden bizim kendi hayatımıziçin, onlar bizden daha çok sıkıntıdalar. Ve bize düşengörev onların bu sıkıntısını hafifletmek…Tatillerden girdik, hayatın zorluklarında kalakaldık…Sınav zamanı kapıda olduğu için, öğrencilerdeayrı, anne-babadalarda ayrı heyecan var ve bu daçok belli olunca işte bunlar çıktı ortaya… Bu dademek oluyor ki, biz öğrencilerin en başta gelen sıkıntısısınavlar. Tatilde bile bu atmosferin içindençıkamıyoruz. Bazen keşke sınavlar olmasa, 5-10 yılokusak dediğimiz zamanlar oluyor. Öğrencilik hayatındapaylaşılan günler gerçekten o kadar kalıcıki, insan doyamıyor… Ve o günler bittiğinde hemenaranıyor. Ama işte sınavlar olmasaydı, korktuğumuzbelki de başımıza gelecekti. Herşeyi unutupkendimizi o hayatın kollarına hafifçe bırakmış olmazmıydık?Her şeyin yeri ayrıdır; bu bir gerçek. İlkokulgünlerimiz de güzeldi, ama bir çoğumuz o günlerihatırlamıyor bile. Lise yılları da öyle… Gerçekarkadaşlığın temelleri o yıllarda atılıyor, fakat lisebittiğinde, herkes farklı yerlere dağılınca gerçek arkadaşlıktanpek bir şey kalmıyor geriye. Etrafımızabakınca bunu o kadar iyi görebiliyoruz ki… Sankibir çok macera birlikte paylaşılmaldı; beraber kanter içinde kopyalar çekilmedi; bir kişinin suçunutüm sınıf yüklenmedi… Ve daha niceleri. Bunlarıunutmak kolay mı? Evet kolay. Bir çok kişi bu günleriçoktan unuttu bile.Ama ben dilerim ki hiç bir öğrenci arkadaşlarıylapaylaştıklarını unutmaz. O günleri anımsamakbile insanın yüzünde bir tebessüme yer açabiliyor.Çünkü gerçekten o günlerin geri dönüşü yok. Birçok şeyi belki geri getirebiliriz, ama ne yazık okulyılları için bu geçerli olmuyor. Ne lise yıllarında yaşananlarıtekrar yaşama fırsatımız var, ne de üniversitehayatındakileri.İşte bence bu yüzden bulunduğumuz yerin vemekânın kıymetini bilelim. Bilelim bilmesine amailk hedefimizin ne olduğunu asla unutmadan. Sonrayaşadığımız hayatın bizim en güzel, en deli, ençılgın yıllarımız olduğunu gerçekten göreceğiz. Buda, bizi bir an önce ileriye götürmek için teşvik edecekbence; böylelikle hem unutulması güç bir sürüanımız olacak, hem de ailelerimizin istediği gibigeleceğimizi bir nebze de olsa bir belge ile garantilemişolacağız.Kendi okul hayatımdahenüz fırtınalar dinmemişkenve bu gerçeklerin hayatımızın bir parçasıolduğunu kabullenince, canlı bir örnek olarak tümbunları tekrar gözler önüne sermek istedim. İstedimki, yeni hayatın ilk günlerinde asıl hedef unutulup,farklı bir çevrenin rengârenk ışıklarına kimsekapılmasın.Tüm öğrencilere sınavlarında başarılar diliyorum.Umarım herkes için en hayırlısı olur ve arzuladıklarıbölümlere bir adım daha yaklaşırlar.Azınlıkça 29