GAZİANTEP ZEUGMA MOZAİK MÜZESİ

ola bir ‘hayal’ kurarak çıkıldı. Hayalin adı sanattı
ve o sanatla kitleleri buluşturacak bir müze. İyi
de nasıl bir kimlikle, hedefle ve nerede! Dile
kolay, Oya Eczacıbaşı’nın ifadesiyle, tam 17 yıl
boyunca o hayalin peşinde gittiler. Olgunlaştırdılar.
Soruların yanıtlarını verdiler. 11 Aralık 2004 tarihinde de,
yıllarca kuru yük deposu olarak kullanılan bir binada müzenin
kapılarını açtılar. Hayal artık gerçekti. Adı da ‘İstanbul Modern’di.
Türkiye gibi, hem müze gezmenin hem de çağdaş sanatın pek
yaygın olmadığı bir ülkede, gözü kara bir adım gibiydi. Kim ilgilenecekti,
kaç kişi ziyaret edecekti ki müzeyi! Nitekim, Baş Küratör
Levent Çalıkoğlu, “Müzeyi açtığımızda, ‘150 bin ziyaretçi gelse ne
iyi olur’ diye düşünüyorduk” diyor. Daha sonra yaşananları ise
şöyle anlatıyor:
“Müzenin yaşayan bir alan olabilmesi için ziyaretçi akışının sağlanması,
modern müze ziyaretinin alışkanlık haline getirilmesi
gerekiyordu. Sanat yapıtı ile izleyici arasında bir bağ kurmak için
özel eğitim çalışmaları düzenledik. Bir eğitim departmanı kurduk.
Okullarla görüşmeler yaparak, öğrencilerin öğretmenleri eşliğinde
buraya gelmesini sağladık. Yerel yönetimlerle görüşerek, özellikle
gelir seviyesi düşük aileler için anne çocuk programları düzenledik.
Sergilerimizi, Türkiye ve uluslararası sanat kamuoyuna tanıtmak
için çaba sarf ettik. Şimdi, İstanbul Modern yılda yaklaşık 800
bin kişiyi ağırlayan ve İstanbul’a gelen turistlerin mutlaka görmek
istediği bir mekan.”
66
The museum itself originated from a dream. The name of the dream
was the search for a place to make contemporary art meet the public.
But where and under which identity? According to Oya Eczacıbaşı, the
initiator of the project, they pursued their dream for 17 years, maturing
their ideas, making plans and concretizing them progressively. Finally
they inaugurated the museum of their dreams on 11 December 2004 in
an old warehouse under the name of ‘İstanbul Modern’.
This was a bold undertaking in a country where neither museum visits
nor contemporary art draw widespread attention. Who was going to be
interested and what kind of turnout was to be expected? Head Curator
Levent Çalıkoğlu says, “At the outset, we were prepared to declare
ourselves satisfied with 150 thousand visitors.” And, concerning the
ensuing events , he adds:
“In order to make a living space of the museum, it was necessary to
have a certain flow of visitors, to be able to turn modern museum visits
into a usual practice of the people. In this perspective, we established
an educational department and organized seminars with a view to
creating a link between the audience and the work of art. We approached
school administrations and invited pupil groups to visit our
museum in company of their teachers. We contacted the local authorities
and organized mother-and-child programmes for low-income
families. We engaged in promotion efforts to advertise our exhibitions
in Turkey and abroad. Today, İstanbul Modern is a museum hosting
yearly 800 thousand guests, a place that each tourist visiting İstanbul
wants definitely to see.”