21.06.2013 Views

IV.3.2 Remisiones desde el comentario de la Historia ... - InterClassica

IV.3.2 Remisiones desde el comentario de la Historia ... - InterClassica

IV.3.2 Remisiones desde el comentario de la Historia ... - InterClassica

SHOW MORE
SHOW LESS

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.

A<strong>de</strong>más, insistirá en su <strong>comentario</strong> al verso 260 <strong>de</strong> Juvenco (astrorum solers ortusque,<br />

obitusque notare), especialmente a solers notare referido a gens surgenti conscia soli, en que<br />

estos personajes, los magos, son matemáticos, conocen <strong>la</strong>s estr<strong>el</strong><strong>la</strong>s, lo que está lejos <strong>de</strong> los<br />

conocimientos d<strong>el</strong> vulgo, y que Pru<strong>de</strong>ncio (Apoth. 617) los l<strong>la</strong>maba astrologos 46 , significado<br />

cuyo entendimiento ac<strong>la</strong>ra y amplía lo aportado por Weitzius al lugar citado <strong>de</strong> Pru<strong>de</strong>ncio,<br />

que Arévalo reproduce 47 .<br />

En <strong>la</strong> nota a los versos I 284-286, se hab<strong>la</strong> <strong>de</strong> los dones ofrecidos por los Magos al<br />

Niño Jesús (tum munera trina / thus, aurum, myrrham regique, hominique, <strong>de</strong>oque / dona<br />

dabant). En sus notas a Juvenco explica <strong>la</strong> significación <strong>de</strong> estos dones; con <strong>el</strong>los -dice- los<br />

magos reconocían que Jesús era dios, rey y hombre, aportando <strong>el</strong> paral<strong>el</strong>o <strong>de</strong> Pru<strong>de</strong>ncio,<br />

Cath. XII 69, a<strong>de</strong>más <strong>de</strong> recordar que mucho fue lo que allí dijo sobre esta cuestión 48 ; por<br />

tanto, no <strong>de</strong>bió <strong>de</strong> consi<strong>de</strong>rar oportuno repetir lo expuesto en sus notas a Pru<strong>de</strong>ncio, pues, por<br />

otra parte, pese al a<strong>la</strong>r<strong>de</strong> <strong>de</strong> erudición (por ejemplo, autores en que aparecen lugares<br />

semejantes), nada aña<strong>de</strong>n a <strong>la</strong> comprensión, puesto que ya ha resumido que los dones están en<br />

r<strong>el</strong>ación con <strong>la</strong> condición <strong>de</strong> hombre, rey y dios, a pesar d<strong>el</strong> or<strong>de</strong>n diferente en que dichos<br />

dones puedan aparecer en los textos.<br />

Afirmaba en esa nota a Pru<strong>de</strong>ncio que es cosa bien manifiesta que los Magos<br />

reconocieron <strong>la</strong> naturaleza divina <strong>de</strong> Jesús, como ejemplifica Sedulio (aurea munera como<br />

rex; thura como Deus y myrrha como "hombre", puesto que se <strong>de</strong>dica al sepulcro); y en <strong>la</strong><br />

Deserta, aut Chaldaea, aut Mesopotamia eos venisse putant. Ab Oriente ad Hierosolymam venisse narrat<br />

evang<strong>el</strong>ista Matthaeus. Jeremias F<strong>el</strong>bingerus pugnat, v<strong>el</strong> somniat, fuisse Sinenses; Cf. PL 59, 902.<br />

46 Pru<strong>de</strong>ncio lo dice en singu<strong>la</strong>r, astrologus, concretamente en <strong>el</strong> verso 618, aunque su adjetivo calificativo,<br />

pernox, sí está en <strong>el</strong> 617: Diriguit trepidans Chaldaeo in vertice pernox/ astrologus cessisse anguen, fugisse<br />

leonem.<br />

47 260. Solers notare. Horatius libr. IV, od. 8, vers. 7. Hic saxo, liquidis ille coloribus—Solers nunc hominem<br />

ponere, nunc <strong>de</strong>um. Sic Ovidius, Silius, aliique poetae locuti sunt. Diversarum gentium sapientes, qui sacris<br />

praeerant, caeremoniasque dirigebant, et reconditis disciplinis addicti erant, Magi app<strong>el</strong><strong>la</strong>bantur. Iuvencus<br />

astrononiam, et mathematicas contemp<strong>la</strong>tiones illis attribuit, i<strong>de</strong>mque Tertullianus, S. Leo, Sicardus<br />

Cremonensis, Arnoldus Abbas Bonaevallis, atque S. Thomas, cui scho<strong>la</strong>stici plerique adhaerent, senserunt.<br />

Pru<strong>de</strong>ntius Apoth. v. 617, <strong>de</strong> Magis: Diriguit trepidans chaldaeo in vertice pernox—Astrologus: quem ad locum<br />

Weitzius profert versiculum: Ille penes Persas magus est, qui si<strong>de</strong>ra norit. Magicum olim vocabatur, quidquid<br />

arcanum erat, et a vulgi captu remotum. Sic Lucanus, l. III Pharsaliae, hieroglyphicas Aegyptiorum sculpturas<br />

vocat magicas linguas: ita enim ait v. 223: Et saxis tantum volucresque, feraeque,—Sculptaque servabant<br />

magicas animalia linguas.<br />

48 Quum munera a magis ob<strong>la</strong>ta mystice innuant <strong>de</strong>um, regem, hominem, minime dubium est, quin thus <strong>de</strong>um<br />

significet, aurum regem, myrrha hominem, quocumque tan<strong>de</strong>m ordine ea dona commemorentur. Eam<strong>de</strong>m<br />

significationem his muneribus tribuit Pru<strong>de</strong>ntius in Dittochaeo, neque tamen ordinem servat: Hic pretiosa magi<br />

sub Virginis ubere Christo—Dona ferunt puero, myrrhaeque, et thuris, et auri,—Miratur genitrix tot casti<br />

ventris honores,—Seque <strong>de</strong>um genuisse, hominem, regem quoque summum. De hac munerum ob<strong>la</strong>tione plura<br />

dixi in Comment. ad Pru<strong>de</strong>ntium, hymn. III Cath. vers. 69.<br />

378

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!