IV.3.2 Remisiones desde el comentario de la Historia ... - InterClassica
IV.3.2 Remisiones desde el comentario de la Historia ... - InterClassica
IV.3.2 Remisiones desde el comentario de la Historia ... - InterClassica
You also want an ePaper? Increase the reach of your titles
YUMPU automatically turns print PDFs into web optimized ePapers that Google loves.
misma línea y con semejantes pa<strong>la</strong>bras está lo dicho por Elpidio, y Juvenco, d<strong>el</strong> que<br />
reproduce igualmente los versos correspondientes, añadiendo que son citados con <strong>el</strong>ogio por<br />
Jerónimo, Alcuino y otros escritores antiguos. Tal cual es su costumbre, amplía su<br />
información con distintos datos tomados <strong>de</strong> Barthius (LVIII, 2) 49 .<br />
Sobre <strong>el</strong> término locustae, presente en <strong>el</strong> verso 360 (Arvis qui solitus ruralibus esse<br />
locustas), remite a su <strong>comentario</strong> a Pru<strong>de</strong>ncio, Cath. 50 VII 69 (rarum locustis et favorum<br />
agrestium/ liquore pastum corpori suetus dare), en don<strong>de</strong> trata <strong>de</strong> que Juan se alimentaba <strong>de</strong><br />
mi<strong>el</strong> silvestre y <strong>la</strong>ngostas 51 . La cita en este tema es amplia y erudita; se informa sobre <strong>la</strong><br />
discusión en r<strong>el</strong>ación a si locustae son animales -un género <strong>de</strong> aves- o hierbas; y si Juan<br />
comió o no verda<strong>de</strong>ra mi<strong>el</strong>, aportando <strong>la</strong>s opiniones diferentes <strong>de</strong> diversos autores; no omite<br />
<strong>la</strong> amplia y erudita información <strong>de</strong> Maldonado sobre otros juicios 52 . Es comprensible -y <strong>de</strong><br />
agra<strong>de</strong>cer- que no repita en su nota a Juvenco lo tan ampliamente expuesto.<br />
49<br />
Magos divinitatem agnovisse, et adorasse explorata res est. Sedulius lib. II: Aurea nascenti fu<strong>de</strong>runt munera<br />
regi, Thura <strong>de</strong><strong>de</strong>re Deo, myrrham tribuere sepulcro. H<strong>el</strong>pidius in carmine <strong>de</strong> Christi Jesu beneficiis. Gens<br />
Chaldaea . . . dat munera, regi Divitias, dat thura Deo, myrrhamque sepulcro. Juvencus lib. I: Submissique<br />
simul mox mystica munera promunt: Aurum, thus, myrrham regique, Deoque, hominique Dona ferunt; qui<br />
versus Juvenci <strong>la</strong>udantur a S. Hieronymo, Alcuino aliisque antiquis. Barthius lib. LVIII, cap. 2, in quodam ms.<br />
Juvenci reperit Aurum, thus, myrrham, regique, hominique, Deoque. Sed tunc hic alius ordo esset constituendus:<br />
Aurum, myrrham, thus, regique, hominique, Deoque. In S. Hieronymo lib. I Com. in cap. 2 Matth.: Thus, aurum,<br />
myrrham regique, hominique, Deoque Dona ferunt. Neque hoc modo ordo munerum servatur. Barthius ait,<br />
Pru<strong>de</strong>ntium Apotheosi poemate docto et luculento haec munera magnifice et Romana majestate app<strong>el</strong><strong>la</strong>sse<br />
fercu<strong>la</strong>. Vi<strong>de</strong> Apoth. vers. 609 et seqq. In officio ecclesiastico Epiphaniae canitur: In auro ut ostendatur regis<br />
potentia; in thure sacerdotem magnum consi<strong>de</strong>ra; et in myrrha dominicam sepulturam. Sacerdotium magnum ita<br />
significatur thure, ut divinitas in ipso sacerdote magno inesse int<strong>el</strong>ligatur.<br />
50<br />
Por equivocación se lee Peristh.<br />
51<br />
De huiusmodi locustis et m<strong>el</strong>le silvestri, quibus Ioannes vescebatur, legesis Comment. nostr. in Pru<strong>de</strong>ntium<br />
hymn. 7 Perist. v. 69.<br />
52<br />
Duplex hic oritur controversia: altera, locustae, quibus S. Joannes vescebatur, fuerintne genus avis, an herbae;<br />
altera, an verum m<strong>el</strong> Joannes come<strong>de</strong>rit. Plurimi veterum existimarunt, herbas fuisse hujusmodi locustas. S.<br />
Paulinus carmine 5 <strong>de</strong> S. Joanne Baptista: Praebebant victum facilem silvestria m<strong>el</strong><strong>la</strong>, Pomaque, et incultis<br />
enatae cautibus herbae. Alios omitto. Qui animadvertat, animalcu<strong>la</strong> locustas dicta Levit. cap. XI, 21 et 22, inter<br />
animalia munda recenseri, et aliorum populorum hunc quoque fuisse cibum, vix dubitabit, quin his animalibus S.<br />
Joannes victitaverit. Joannes Maldonatus in cap. 21 Matth. haereticos nonnullos exagitat, quod locustas cancros<br />
marinos interpretati fuerint, lege qui<strong>de</strong>m immundos, mundos, et vetitos; sed quos Joannes esitaret, ut libertatem<br />
evang<strong>el</strong>icam jam tum doceret. Quis enim, inquit, dubitat, Joannem Baptistam Calvinistam aut Lutheranum<br />
fuisse? Quamvis autem alii, Euthymio et Theophy<strong>la</strong>cto referentibus, herbas, alii pyra silvestria, alii arborum<br />
frondiumque summas partes, quod Nicephoro p<strong>la</strong>cuit, locustas esse putaverint; Maldonatus ipse cum Origine,<br />
Hi<strong>la</strong>rio, Ambrosio, Augustino, Chrysostomo, aliisque fere omnibus antiquis interpretibus animalia, sive avicu<strong>la</strong>s,<br />
quas dixi, interpretatur. Quod attinet ad alteram quaestionem, m<strong>el</strong> silvestre exponit esse, quod apes in silvas<br />
avo<strong>la</strong>ntes in arborum truncis, aut in rupium fissuris <strong>el</strong>aborant: quod in Pa<strong>la</strong>estina, <strong>la</strong>cte et m<strong>el</strong>le manante, ut ea<br />
terra in sacris Litteris vocatur, omnino cre<strong>de</strong>ndum est accidisse. Non autem probat, ejusmodi m<strong>el</strong> fuisse amarum<br />
et ori insuave, ac multo minus non fuisse verum m<strong>el</strong>, sed rorem quemdam quo Joannes, ut olim populus in<br />
<strong>de</strong>sertis, alitus fuerit. Rabanus Maurus tenet hanc sententiam, m<strong>el</strong> quo S. Joannes pascebatur fuisse folia<br />
arborum candida et tenera quae, manibus confricata et trita, odorem et saporem m<strong>el</strong>litum exhiberent. Alii<br />
existimant esse humorem ex arborum foliis collectum, alii m<strong>el</strong> ericeum, <strong>de</strong> quo Plinius lib. XI, cap. 16, ex erica<br />
frutice autumni tempore florente. Confer Corn<strong>el</strong>ium a Lapi<strong>de</strong> ad cap. 21 Matth., et vers. 117 et 118 Dittochaei.<br />
379