Koop anno 2012.

Pagina 21 van 54 / V4
was van scheuren in een (oude) kelder waardoor lekkages optraden, niet tot een succesvol
beroep op non-conformiteit konden leiden:
‘4.9.3. Dat de kelder feitelijk lekte op het moment van levering is door [A.] afgeleid uit het feit dat die kelder kort na de
overdracht lekte in samenhang met de sporen van oudere lekkages. In het vorenoverwogene ligt besloten dat in de gegeven
omstandigheden die conclusie niet getrokken kan worden. Andere aanwijzingen dat de kelder op het moment van levering lekte
zijn niet gesteld; de zichtbare sporen van eerdere blootstelling aan vocht wijzen daar niet op (zie daarvoor nader onder r.o.
4.11.3).
Aldus is niet komen vast te staan dat de kelder feitelijk lekte op het moment van levering.
In zoverre kan dus niet gezegd worden dat de kelder niet over de eigenschappen beschikte welke [A.] daarvan als koper
redelijkerwijze mocht verwachten en waarvan hij de aanwezigheid niet behoefde te betwijfelen.
4.9.4. In het deskundigenrapport ligt overigens besloten dat er in het pand wel sprake was van een latent “zwakker” onderdeel
(waarmee het hof in het voetspoor van de deskundige niet het oog heeft op een onderdeel dat minder draagkrachtig zou zijn of
constructief minderwaardig zou zijn, doch enkel op een onderdeel dat minder beschermd was tegen het binnendringen van
vocht). De enkele aanwezigheid van een dergelijk latent zwakker onderdeel leidt op zichzelf echter nog niet tot het oordeel dat
de kelder, en dus het pand, niet de eigenschappen bezat welke [A.] daarvan redelijkerwijze mocht verwachten en aan de
aanwezigheid waarvan hij niet hoefde te twijfelen.
4.9.5. De deskundige heeft op de daartoe strekkende vraag van de rechtbank geantwoord dat de constructie van de kelder
redelijk voldoet aan wat men van een kelder van deze leeftijd mag verwachten. Het hof heeft geen reden daarvan af te wijken.
Het ging om een kelder van 40 jaar oud. Kelders zijn niet altijd waterdicht. Dat van de kelder van een bankgebouw in dit opzicht
méér verwacht zou kunnen worden valt in zijn algemeenheid niet in te zien en is overigens ook niet op overtuigende wijze
toegelicht. Tenslotte heeft elk gebouw onderhoud nodig, en de deskundige heeft de kosten voor het lekvrij maken op een
betrekkelijk beperkt bedrag begroot, hetgeen onder de noemer “onderhoud” valt te brengen. Bij deze stand van zaken kan niet
gezegd worden dat een kelder die ten dele is ommuurd door een minder beschermde strook muur als hiervoor omschreven niet
aan de redelijkerwijze daaraan te stellen eisen zou voldoen.
4.10. Nu niet vast is komen te staan dat het pand feitelijk lekte bij de levering, is de wetenschap van [C.] daarvan niet aan de
orde. ‘
Een minder vergaande onderzoeksplicht van de koper bestaat bijvoorbeeld bij de koop
van een tweedehandsauto, die –naar verkoper bekend was- gebruikt zou worden om aan
het verkeer deel te nemen. Als blijkt dat de auto door een gebrek ernstige
verkeersveiligheid oplevert en het gebrek niet op eenvoudige wijze kan worden ontdekt
en hersteld, beantwoordt de auto niet aan de overeenkomst en is de non-conformiteit
toerekenbaar aan verkoper. 42 Deze regel moet echter wel op de juiste wijze worden
uitgelegd: zie Hoge Raad 8 juli 2005, LJN: AT3097:
‘3.3 In rov. 5.2 en 5.3 van zijn tussenarrest heeft het hof kennelijk willen aansluiten bij het arrest van de Hoge Raad van 15 april
1994, nr. 15318, NJ 1995, 614. In dit arrest heeft de Hoge Raad als maatstaf aanvaard dat, indien een (tweedehands) auto
wordt gekocht om daarmee, naar de verkoper bekend is, aan het verkeer deel te nemen als regel zal moeten worden
aangenomen dat de auto "niet beantwoordt aan de overeenkomst, indien als gevolg van een eraan klevend gebrek dat niet op
eenvoudige wijze kan worden ontdekt en hersteld, zodanig gebruik van de auto gevaar voor de verkeersveiligheid zou
opleveren", waaraan de Hoge Raad nog heeft toegevoegd dat niet is uitgesloten dat deze regel in bepaalde gevallen uitzondering
lijdt. Het hof heeft evenwel miskend dat uit de zojuist weergegeven maatstaf niet het omgekeerde volgt, te weten dat ingeval
een auto niet zodanige gebreken heeft dat gebruik van de auto gevaar voor de verkeersveiligheid zou opleveren, daaruit zou
volgen dat de auto wèl aan de overeenkomst beantwoordt, ook indien deze, zoals [eiser] in het onderhavige geval heeft
aangevoerd, nog andere gebreken heeft. De hierop gerichte rechtsklacht van onderdeel 1.1 is gegrond, zodat de subsidiair
aangevoerde motiveringsklacht van dit onderdeel geen behandeling behoeft. ‘
42 HR 15 april 1994, NJ 1995, 614 (Schirmeister/De Heus).