Koop anno 2012.

Pagina 48 van 54 / V4
die ertoe bijdraagt dat het gebruik van oneerlijke bedingen in overeenkomsten met
consumenten wordt gestaakt”. Voorts achtte het Hof die bevoegdheid van de rechter
noodzakelijk om „een daadwerkelijke bescherming van de consument te waarborgen, met
name gezien het niet te onderschatten risico dat deze zijn rechten niet kent of
moeilijkheden ondervindt om deze uit te oefenen”. 112
Het Hof geeft mitsdien geen algemene richtlijnen, maar laat de beoordeling over aan de
nationale rechter.
Gezien de in de desbetreffende uitspraken 113 van het Hof van Justitie over ambtshalve
toepassing van Richtlijn 39/13 is verdedigbaar dat reeds nu de regels in Richtlijn
1994/44/EG en Richtlijn 1997/7/EG inzake informatie- en onderzoeksplicht ambtshalve
moeten worden toegepast (zoals het Hof dat ook al heeft vastgelegd voor de Richtlijnen
inzake onder meer consumentenkrediet en colportage). Het toepassingsbereik van de
nieuwe Richtlijn 2011/83/EU is op dat punt duidelijker. Indien uiteindelijk een
verordening voor een gemeenschappelijk Europees kooprecht tot stand komt, zal deze –
als zijnde verordening in de zin van het VWEU verdrag – direct werken in de lidstaten,
hetgeen dus ook zal gelden voor de opgemelde informatie- en onderzoeksplichten.
7.3 Samenvatting van de verschillen tussen NL en EU recht op een rij:
Wat betreft de mededelingsplicht staan het Nederlandse recht en het EU recht op één lijn,
met de kanttekening dat in het CISG en de DCFR meer specifieke en uitgebreidere eisen
worden gesteld aan verkoper.
De onderzoeksplicht, zoals in Nederlands recht bekend, komt niet voor in de richtlijnen.
Het DCFR stelt een onderzoeksplicht in voor zowel de verkoper als de koper. Bij een onder
het Weens Koopverdrag gesloten overeenkomst heeft de koper een kortdurende
onderzoeksplicht.
De termijn van de klachtplicht beslaat 2 maanden (Richtlijn 1999/44/EG) dan wel een
‘redelijke termijn’ (DCFR), een ‘redelijke termijn’met een maximum van 2 jaar (CISG) of
een maximum van 2 jaar (GEKR).
De verjaringstermijn voor een beroep op non-conformiteit bedraagt unaniem 2 jaar
112 Uit conclusie AG HvJ, van 29 november 2011, Zaak C-453/10.
113 Zie laatstelijk de arresten Pohotovost’ zaak C-76/10 en Banco Espanõl zaak C-168/10.