De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

Zoo ontstonden de eerste voorstellen voor internationale
bewapeningsverdragen, waarvan wij als het meest belangrijke
het plan van Macdonald in de herinnering hebben.
Duitschland was bereid, dit plan aan te nemen en tot basis
voor overeenkomsten te maken.
Het plan van Macdonald leed echter schipbreuk
tengevolge van de verwerping door andere
landen. Daar onder deze omstandigheden de aan
het Duitsche volk met de verklaring van December 1932
plechtig beloofde gelijke gerechtigdheit niet verwezenlijkt werd,
achtte de regeering van het Duitsche Rijk het met hare plichten
tot bescherming van de Duitsche eer en de levensrechten
van het Duitsche volk niet langer vereenigbaar, nog verder
aan dergelijke konferenties deel te nemen of nog langer den
Volkerenbond toe te behooren.
Na het verlaten van Genève was de Duitsche regeering
desondanks niet alleen bereid de voorstellen van andere staten
le onderzoeken, maar ook eigen voorstellen te maken. Zij
aanvaardde de door de andere staten zelf verkondigde opvatting,
dat legers met korten diensttijd niet geschikt
waren voor een aanval en daarom aan te bevelen waren voor
een vredelievende verdediging.
De regeering van het Duitsche Rijk was daarom bereid,
de Rijksweer met langen diensttijd te veranderen in een leger
met korten diensttijd. Hare voorstellen gedurende
den winter 1933/34 waren onuitvoerbaar. Uit de verwerping
daarvan en van soortgelijke Italiaansche en Engelsche voorstellen
was op te maken,
dat de andere partners van het verdrag niet meer tot een
ontwapening overeenkomstig het Verdrag van Versailles
bereid waren.
Onder deze omstandigheden zag zich de Duitsche regeering
genoodzaakt, zelf de noodige maatregelen te treffen, om een
einde te maken aan den onwaardigen en gevaarlijken toestand
van onmachtige weerloosheid van een groot volk.
Zij ging daarbij uit van dezelfde overwegingen, die Minister
Baldwin aanleiding gaven tot de volgende uiting:
„Een land, dat niet gewild is, de noodige voorzorgsmaatregel
len voor zijn eigen verdeediging te treffen, zal nooit eenige
macht in deze wereld hebben, noch moreele, noch materieele."
De regeering van het Duitsche Rijk wenscht echter maar
ééne moreele en materieele macht, en wel. de macht, o m
voor het Rijk en daarmede voor geheel Europa
den vrede te kunnen handhaven.
De Duitsche regeering heeft daarom ook verder gedaan, wat
in hare macht was, om den vrede te bevorderen.
1. De Duitsche regeering heeft aan de buurstaten reeds lang
geleden het afsluiten van non-aggressie-pakten
voorgesteld.
2. De Duitsche regeering heeft naar een regeling met haar
oostelijken buur, Polen, gestreefd en een regeling gevonden,
die, dank zij het wederkeerig tegemoetkomen en begrijpen,
naar zij hoopt, voor altijd de dreigende spanningen, die zij
bij het aan het bewindkomen aantrof, zal hebben ontgiftigd
• en tot een duurzame goede verstandhouding en vriendschap
tusschen de beide volkeren zal leiden.
3. De Duitsche regeering heeft ten slotte Frankrijk de
plechtige verzekering"gegeven, dat na de regeling van de Saar-
Falken-Verlag, Hamburg
kwestie, Duitschland geen territoriale vorderingen meer aan
Frankrijk stellen zal. Zij gelooft, daarmede op een wijze die
in de geschiedenis zelden voorgekomen is, door een politiek
en zakelijk offer den grondslag voor de bijlegging van
een eeuwen ouden strijd tusschen twee groote naties gelegd
te hebben.
De Duitsche regeering moet echter tot haar leedwezen zien,
dat er in de overige wereld een gedurige versterking
der bewapeningen plaats vindt. Zij ziet
in de schepping van een sowjet-russisch leger van 101 devisies,
d. w. z. van een erkende vredessterkte van 960.000
man, een gevaar, dat bij het afsluiten van het Verdrag van
Versailles niet kon worden voorzien.
De Duitsche regeering ziet in de vermeerdering van soortgelijke
maatregelen bij andere staten een verder bewijs voor
de verwerping der destijds plechtig verkondigde ontwapeningsbelofte.
De Duitsche regeering wil geen enkelen staat een
verwijt maken. Zij komt nu echter tot de conclusie,
dat door de nu besloten invoering van den tweejarigen
dienstplicht in Frankrijk, het principe van het scheppen
van legers met korten dienstplicht terwille van een lang
dienend leger opgeofferd is.
Deze principes waren echter de grondslag voor de van
Duitschland gevorderde opoffering van de Rijksweer.
De Duitsche regeering houdt het onder deze omstandigheden
voor onmogelijk, de voor de zekerheid van het Rijk noodige
maatregelen nog langer op te schorten of voor de overige
wereld te verbergen.
Indien zij daarom tegemoet komt aan den in de rede van
den Engelschen Minister Baldwin uitgesproken wensch, om
opheldering over de Duitsche bedoelingen, dan geschied dit
1. om het Duitsche volk ervan te overtuigen en de andere
staten er mede in kennis te stellen, dat de handhaving van
de eer en de vijligheid van het Duitsche Rijk voortaan aan
de eigen kracht van de Duitsche natie toevertrouwd
wordt;
2. om door het bekendmaken van den omvang der Duitsche
maatregelen de onrechtmatige bewering tagen te gaan, volgens
welke het Duitsche volk naar een militaire hegemonie in
Europa streeft.
Wat de Duitsche regeering wenscht, om de eer en de belangen
van de Duitsche natie te kunnen handhaven, is het
bepalen van den omvang van de machtmiddelen, die noodig
zijn, voor het handhaven van de onaantastbaarheid van het
Duitsche Rijk, maar ook voor de internationale achting en
appretiatie van Duitschland als medegarant van den algemeenen
vrede.
Op dit uur hernieuwt de Duitsche regeering voor het Duitsche
volk en voor de wereld de verzekering, dat zij vastbesloten
is, met de Duitsche bewapening geen middel tot een
oorlog, maar veel meer uitsluitend een waarborg voor het
behoud en de verdediging van den vrede te willen scheppen.
De Duitsche regeering heeft het vertrouwen, dat het aan
het Duitsche volk, dat zijn eer téruggevonden heeft, in onafhankelijke
gelijkgerechtigdheid gegund moge worden, bij te
dragen tot het behoud van den vrede in de wereld in vrije
en openhartige samenwerking met de andere naties en hare
regeeringen.
U wordt beleefd verzocht, deze blaadjes aan Uw kennissen door te geven.
Verdere vlugschriften zijn gratis verkrijgbaar bij
Deiltscher Fichfe*Butld e.V.(Unie voor waarheid in de wereld),
Hamburg 36, Jungfernstieg 30 (Hamburger Hof).
Hermann's Erben. Hamburg