De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

voor een half tot een geheel jaar beslis} zou zijn, werd
door de kracht von onze strijdmacht vernietigd. De staat
die van Engeland de garantie gekregen heeft, is zonder
de vervulling van deze garantie binnen 18 dagen van
de landkaart weggevaagd.
Daarmede is de eerste phase van dezen strijd ten
einde en de tweede begint.
Mijnheer Churchill ziet deze phase met spanning
tegemoet. Hij laat door zijn fusschenpersonen — en hij
doet het ook persoonlijk — uitdrukking geven aan de
hoop, dat nu eindelijk de strijd mei bommen moge beginnen.
En ze verkondigen reeds, dat deze strijd niet
voor vrouwen en kinderen halt zal houden. Wanneer
heeft ooit Engeland voor vrouwen en kinderen halt gehouden?
De geheele blokkadeoorlog is toch niets anders
dan, zooals toenmaals de oorlog tegen de Boeren, een
oorlog tegen vrouwen en kinderen. Toen werden de concentratiekampen
uitgevonden. In Engelsche hersens werd
deze idee geboren. Engeland heeft vrouwen en kinderen
in deze kampen opgesloten. Meer dan 26.000 Boerenvrouwen
zijn in deze kampen jammerlijk te gronde
gegaan. Waarom zou Engeland thans anders strijden?
Dat hebben wij vooruitgezien en wij hebben ons daarop
voorbereid.
Mijnheer Churchill mag ervan overtuigd zijn: Wat
Engeland in deze vijf maanden gedaan heeft, dat weten
wij; wat Frankrijk gedaan heeft, ook. Maar het schijnt
dat hij niet weet, wal Duitschland in deze vijf maanden
gedaan heeft. De heeren zijn misschien van meening
dat wij in deze vijf maanden geslapen hebben. Sedert
ik de politieke arena betreden heb, heb ik nog geen dag
van belang verslapen, laat staan vijf maanden. In deze
vijf maanden is er ongehoords gepresteerd. Tegenover
wat in deze vijf maanden gepresteerd is, verbleekt alles
wat in de voorafgaande zeven jaren in Duitschland ontstond.
Onze bewapening schrijdt voort volgens hef gestelde
plan. Dit plan heeft goed gewerkt. Onze voorzorg
begint thans vruchten te dragen, zoo groote vruchten,
dat onze tegenstanders langzaam beginnen ons te copiëren.
Toch zijn het maar nietige copiïsten. Natuurlijk —
de Engelsche radio-omroep weet immers alles beter.
Als het daarnaar ging, zou boven Engeland de zon niet
meer kunnen schijnen omdat de Engelsche vliegtuigeskaders
den hemel verduisteren. De wereld zou één
wapenarsenaal zijn, uitgerust door Engeland, werkend
voor Engeland, om de Engelsche reuzenlegers te verzorgen.
Aan den anderen kant zou Duitschland voor de
volkomen ineenstorting moeten staan.
Als ik deze buitenlandsche propaganda beschouw,
dan wordt mijn vertrouwen in onze overwinning onmetelijk!
Want deze propaganda heb ik al een keer beleefd:
bijna vijftien jaren lang werd deze propaganda tegen
ons bedreven. Hei zijn dezelfde woorden en dezelfde ;
Uitgever: Falken-Press, Hamburg.
phrasen, ja, als wij goed toekijken, zelf dezelfde koppen
en hetzelfde dialect.
Met deze lieden heb ik het opgenomen als een eenzame
onbekende man, die een handvol menschen tot
zich trok. Maar heden staan deze krachten tegenover
de Duitsche strijdmacht, de machtigste op aarde! Vooral
echter staan deze krachten tegenover het Duitsche
volk met zijn vernuft en discipline. Deze gemeenschap
is thans bezield met een eenig gloeiend vertrouwen en
een fanatieken wil. Deze gemeenschap zal dezen keer
niet de fouten van het jaar 1918 begaan.
Wanneer thans mijnheer Daladier twijfel hecht aan
deze gemeenschap of als hij het land van mijn herkomst
citeert en daarmede medelijden gevoelt — oh, Monsieur
Daladier, misschien zult U mijn Oosfmarkers nog leeren
kennen. Zij zullen U dan persoonlijk op de hoogte stellen.
Mijnheer Daladier, het geheele Duitsche volk staat
tegenover LI!
Eens, 25 jaren geleden aanvaardde het Duitsche volk
den strijd, die het toen opgedrongen was. Het was niet
goed voorbereid. Frankrijk had op geheel andere wijze
profijt getrokken van zijn volkskracht dan het toenmalige
Duitschland. Rusland was de geweldigste tegenstander.
Een geheele wereld kon tegen dit Duiischland gemobiliseerd
worden. Toen trok hel ten strijde en heeft wonderen
van heldendaden verricht. En de voorziening was
met ons volk. Maar het Duitsche volk werd ondankbaar.
Hef begon toen, in plaals van op zjin eigen toekomst en
zijn eigen kracht te zien, op de beloften van anderen le
vertrouwen.
Een tweeden keer zal zich dit in onze geschiedenis
niet weer herhalen. Het waren vaak zorgenvolle tijden,
reeds jubelden de tegenstanders over onze vernietiging.
Maar de Beweging heeft de proef doorstaan; vol vreugde
en met een sterk hart heeft zij telkens in het vertrouwen
op de noodzakelijkheid van onzen strijd haar
krachten ingespannen en den tegenstander opnieuw
het hoofd geboden en hem ten sloffe overwonnen.
Thans is dit nu de taak van de Duitsche natie. 80 Millioen
treden thans het strijdperk binnen. Hen tegenover
staaf een gelijk aantal tegenstanders. Deze onze 80
millioen hebben thans een uitstekende innerlijke organisatie,
de beste die er bestaan kan. Zij hebben een sterk
geloof en niet de slechtste leiding, maar — naar mijn
overtuiging — de beste.
Fiiihrer en Volk zijn thans tot hef inzicht gekomen, dat
er geen goede verstandhouding kan bestaan, indien wij
niet bereiken, wat wij als ons recht beschouwen. Wij
willen niet, dat misschien over twee, drie of vijf jaren de
strijd om ons recht opnieuw uitbreekt. Hier is het recht
van 80 millioen menschen aan de orde!
De huidige generatie draagt Duitschlands levenslot,
Duitschlands toekomst! Onze tegenstanders — zij roepen
het uit: Duiischland moet ten onder gaan! Maar
Duitschland kan slechts één antwoord geven: Duitschland
zal leven en daarom zal Duitschland overwinnen!