De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

zou men er nu niet kunnen te boven gaan. Toen had het den
Qealliëerden vrijgestaan, ook meer te verlangen, als zij zulks
gewenscht hadden. Zij hadden het niet gedaan en waren dus
nu gebonden.
De vertegenwoordiger van Groot Brittanië, Lord Sumn
e r, verklaarde, dat toenmaals geen werkelijk verdrag met
Duitschland tot stand gekomen was. Tegen deze bewering
trad D u 11 e s aanstonds scherp op. De fransche minister voor
financiën K1 o t z zei, dat de kwestie niet die was, dat Duitschland
in november 1918 alleen daarom op het ophouden van den
strijd was ingegaan, omdat de 14 punten van Wilson als
aanneembare vredesgrondslagen bleken. Duitschland was
integendeel militair heelemaal niet meer in staat, den oorlog
voort te voeren, en alleen om deze reden had het zich overgeven.
Er zou ook maar een enkel document bestaan, dat
vredesvoorwaarden tusschen Duitschland en de gealliërde
machten bevatte en dat was het verdrag van den wapenstilstand
van 11 november 1918. Hierop verklaarde de amerikaansche
vertegenwoordiger D u 11 e s :
Het verdrag van wapenstilstand is maar alleen een militair
document; het bevat heelemaal niets van politieke grondslagen
voor den vrede. Ik sta hier heden eerlijk overtuigd, dat wij door
een verdrag gebonden zijn en dat wij op eerlijke wijze geen anderen
weg kunnen volgen, dan dat wij ons aan dit verdrag houden.
De geheele kwestie werd eindelijk door de commissie aan
den bovensten raad toegevoerd; deze verschoof echter de beslissing
tot aan de terugkomst van Wilson en van Lloyd Qeorge,
die beide niet aanwezig waren. Op welke wijze dan de Amerikanen
gedurende de ziekte van Wilson tot het toegeven zijn
gebracht geworden, is niet bekend. In ieder geval is de breuk
van het vredesverdrag zeker de grondoorzaak ervan geweest,
dat de Vereenigde Staten het in weerwil van
Wilsons onderteekening tweemaal, en zoo doende uiteindelijk
het verdrag van Versailles wijgerden
aan te nemen.
De politieke loopbaan van den bovengenoemden franschen
minister van financiën K1 o t z, vond, terloops opgemerkt,
eenige jaren later, nadat de oorlog geëindigd was, een roemloos
einde. De door Klotz voorgebrachte bewering vond de beste
weerlegging door een man die er mee bij geweest was, door
Lloyd Qeorge, den engelschen ministerpresident gedurende
den oorlog. Deze gaf in juli 1936 herinneringen in den
„Daily Telegraaf" uit. Wat den laatsten tijd van den oorlog
aanging, zei Lloyd Qeorge, dat:
„De gerechtigheid gebiedt te herkennen, dat de Duitschers eiken
kilometer hebben verdedigd. In oktober, den laatsten volledigen
oorlogsmaand, heeft het getal van 120 000 verliezen, die alleen de
engelsche strijdkracht gehad heeft, het beste bewijs voor den hardnekkigen
duitschen weerstand gegeven. Van af 1 juli 1918 tot den
dag der instelling der vijandelijkheden, hebben de engelsche verliezen
aan de westfront niet minder dan. 430 000 man bedragen.
In ongeveer den zelfden tijd verloren de Franschen 530 000 en de
Amerikanen 200 000 man. Laat ons eer bewijzen aan een
zoo dapper volk, waarmee wij alleen een enkelen
strijd op leven en dood gevoerd hebben."
% Latere geslachten zullen met bewondering uit Wilsons zesde,
vende, achtste en elfde vredesvoorwaarden ontnemen, waar
de duitsche legers na een 4V2-jarigen strijd tegen een veelvuldige
overmacht onoverwonnen gestaan hebben. Deze geslachten
zullen begrip hebben voor den heldhaftigen strijd van
een land, waartegen 30 volken in den oorlog zijn gehitst geworden,
een volk dat niet door openlijken strijd maar alleen
door list en woordbreuk kon overwonnen worden.
De waarheid zegeviert!
Op 8 april 1930 hield de voorzitter van de Bank- en
Muntstandaard-Commissie van het Representantenhuis der Vereenigde
Staten, Mac Fadden, vor leden van den regeeringsclub
een rede waarin hij, naar hetgeen wat de „United Press"
vermeldt, het volgende verklaarde:
„Het verdrag van Versailles is onwettig en voor Duitschland niet
bindend. Ten gevolge van het bestaande volkenrecht, is 1
een uiteindelijk
vredesverdrag alleen dan wettelijk, als het zich in het
raam van het voorvredesverdrag houdt. Het voorvredesverdrag
echter, dat in november 1918 tot den wapenstilstand leidde, is
door de Geallieerden verbroken geworden.
Door uitvluchten der grootbankiers is men er in geslaagd, de
Vereenigde Staten in de Europeesche politiek te verwikkelen. Deze
financiëmannen zijn dezelfde, die de internationale bank te Basel
hebben opgericht. De pers staat zoo in den ban van deze kringen,
dat zij over den waren toestand zwijgt."
De genaamde bank werd in het raam van het Young-plan in
1929 gesticht, om de omwisseling der duitsche schattingsbetalingen
in vreemde waarde mogelijk te maken, ze diende
dus tot het uitplunderen van het duitsche volk, waarvan
schattingen tot de ongehoorde hoogte van 71 000 millioen goudmark
afgeperst werden. Bovendien werd het alle zijn
koloniën ontroofd, zonder dat het daarvoor een vergoeding
gekregen had.
Mac Fadden is een staathuishoudkundige. Zijn aanduiding,
wie de vruchtgebruikers van de schattingen geweest
zijn, die men van het duitsche volk heeft afgeperst, is dus zeer
ernstig op te vatten. Nog is de ellende van den wereldoorlog
niet overwonnen, en weer zijn het dezelfde kringen die de
volken tot nieuwe oorlogen ophitsen. Deze kringen hebben het
dan ook verstaan, om te verhinderen dat het 25-jarige vredesaanbod
van Adolf Hitier van 7 maart 1936 bij het fransche volk
bekend werd. Dr. Schacht, die ook een staathuishoudkundige
is, en van wien wij reeds ingangs gesproken hebben, zei in de
daar betrokken rede:
„De geest van Versailles heeft de vijandschap van den oorlog
vereeuwigd, en bevoor de wereld van dezen geest niet aflaat,
zal er geen echte vrede, geen vooruitgang en geen weeropbouw
zijn. Het duitsche volk zal niet moede worden, deze herinnering
te uiten. Uit het gevoel onrecht gedaan te hebben, komt
politieke angst en ijverzucht voort. Nu is er echter onrecht
gedaan geworden, niet alleen op politiek, maar ook op economisch
gebied, en economisch onrecht moet ook weer goed
gemaakt worden.
Als wij niettegenstaande den blik vol hoop in de toekomst
werpen, dan geschiedt dit uit het trotsch gevoel dat het duitsche
volk onder zijnen Führer Adolf Hitier de kracht heeft gevonden,
in weerwil van allen tegenstand tegen de verwezenlijking van
zijn verlangen naar deelneming aan de wereldeconomie mede
te werken. Zoo als wij ook den vooruitgang voor
ons zelf wenschen, zoo gunnen wij hem ook
zonder afgunst aan andere volken, omdat wij
weten, dat de eigene vooruitgang slechts
samen met den vooruitgang van onze huurlieden
bloeiden kan."
U wordt beleefd verzocht, deze blaadjes aan Uw kennissen door te
geven. - Verdere vlugschriften zijn gratis verkrijgbaar bij den uitgever.
Verantwoordelijke Uitgever: President Heinrich Kessemeier, Hamburg 13, Hochallee 127
Uitgever: Falken-Verlag, Hamburg
Drukker: Vereinigte Druckereien, HamburgBlankenese