De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

deld 115.000 volwassenen (meestal vrouwen) en 55.000
kinderen onder de 12 jaren in deze kampen ondergebracht.
Er stierven er 17.664 volwassenen en 12.724 kinderen.
Ongeveer drievierde der Boeren-bevolking werd
naar de Britsche concentratie-kampen overgebracht; het
vijfde gedeelte der gevangenen kwam onder afgrijselijke
kwellingen om.
Argentinië bestrijdt thans met goede redenen het bezitrecht
van Engeland op de Falklands-Eilanden.
Guatemala bestrijdt de gerechtigdheid van de Engelsche
bezetting van een gedeelte van ,,Britsen Honduras". Engeland
had er steeds slag van zijn rechten „uit te zitten".
Volgens deze methode werd ook Gibraltar van de Spanjaarden
afgeperst.
De Soedan was omstreeks het einde der vorige eeuw
gemeenschappelijk bezit van Engeland en Egypte. In
werkelijkheid was het een Engelsche kolonie. Aan Egypte
werd pas in 1936 een schunnig aandeel toegestaan. Dit
stond echter slechts op papier, zooals vele verdragen met
Engelsche handteekening.
Van Siam werd door Engeland in het jaar 1909 rond
38.000 vierkante kilometer land afgeperst.
Birma werd om doorzichtige redenen van zijn zelfstandigheid
beroofd en geannexeerd.
Ook van Ierland dat eeuwenlang uitgeperst en getart
werd, houdt Engeland thans nog een gedeelte onder
zijn macht.
Griekenland was gedurende den wereldoorlog neutraal
en wilde onder alle omstandigheden neutraal blijven. Wat
deed de Engelsche regeering?
In het jaar 1915 vonden vlootdemonstraties voor
Athene, de bezetting van de Golf van Salamis en de
landing van troepen plaats. Grieksche staatsburgers werden
op den bodem van het souvereine Griekenland gearresteerd
en weggesleept. Ten slotte werd Griekenland eenvoudig
van zijn geheele vloot beroofd.
Voorts werden regulaire marinetroepen in de Grieksche
haven Pireus geland. Dan blokkeerde de Encel^che vloot
de' Grieksche kust en vernietigde den gehcelen handel
van net land. Een Grieksche courant, de „Nea Imera", gaf
op 17 April 1916 het volgende 'relaas van de Engelsche
gewelddadigheden; „Gestreng onderzoek van de schepen,
controle van de Grieksche post, afsperring van gedeelten
der zee door mijnen, bezetting van Grieksche telegraafkantoren
en zelfs verbod van officieele scheepstelegrammen,
vasthouding van graan- en kolenladingen, vernietiging
van Grieksche spoorwegen en bruggen, verbranding
van dorpen en uitdrijving van de bevolking, arrestaties,
doorzoekingen, inmenging in de Grieksche justitie,
enz., enz." De Engelsche regeering heeft op dit alles de
kroon gezét door op 1 en 2 September 1916 te trachten het
Grieksche leger met geweld van de wapens te berooven.
De Grieksche troepen verzetten zich echter verbitterd.
Englands wraak was: versterking van de hongerblokkade,
verdrijving van den koning, vernedering op
vernedering.
Na den wereldoorlog heeft Engeland het leeuwenaandeel
van de Duitsche kolonies „overgenomen" en wel bij wijze
van mandaat onder smadelijke verloochening van de door
Engeland zelf uitdrukkelijk erkende grondslagen waarop
het sluiten van den vrede zou berusten.
Een soortgelijk tafreel biedt heden Palestina. In den
wereldoorlog liet Engeland aan de Arabieren door den
Engelschen overste Lawrence de volmaakte onafhankelijkheid
in de hand beloven. Gelijktijdig beloofde het in
1916 in een overeenkomst Palestina aan de Joden. Zóó
hield Engeland de aan de Arabieren gedane belofte van
onafhankelijkheid.
Deze gemeene woordbreuk dreef zelfs den door de
school van de Engelsche opvoeding geganen Lawrence de
gal naar het aangezicht. Hij legde, toen zijn protesten
niets uitwerkten, zijn ambt als hoofdcommissaris neer. In
Palestine zelf heeft Engeland dan, toen de Arabieren zich
tegen de Joodsche invasie trachtten te verzetten, een
ware bloedheerschappij opgericht. Kinderen noch vrouwen
werden gespaard, de open steden gebombardeerd,
geheele dorpen neergebrand of in elkaar geschoten. Dat
was het antwoord op het verlangen der Arabieren naar
de beloofde zelfstandigheid.
Terwijl Engeland zich het eene land na het andere
toeeigent waakt het er gelijktijdig angstig over dat geen
ander land eenige landaanwinst verkrijgt. Aan Italië
werd bij voorbeeld met het Verdrag van Londen beloofd
dat het overeenkomstige compensaties zou krijgen indien
Engeland en Frankrijk na het einde van den oorlog hun
bezittingen in Turkije, Azië en Afrika zouden uitbreiden.
Engeland heeft dit woord gladweg gebroken. Daarenboven
werd in het jaar 1939 Sandtsjak aan Turkije versjacherd,
alleen om Turkije voor de Engelsche omsingelingspolitiek
te winnen.
Deze voorbeelden van Engelsche veroveringen en
gewelddadigheden kunnen naar goeddunken vermeerderd
worden. Dat Engeland ook in den jongsten tijd niet
veranderd is, bewijzen de voortdurende klachten en protesten
van kleine staten over het weken lange vasthouden
van neutrale schepen in de Engelsche contröle-havens,
inbeslagneming van goederen met inbegrip van de
schepen, inkrimping van den buitenlandschen handel
van deze staten met ingevaarbrenging van de eigen verzorging
en het daardoor veroorzaakte schaarser en
duurder worden van talrijke goederen van essentiël belang,
levensmiddelen, enz.
Het Noorsche blad „Ragnarock" bracht in het Julinummer
van dit jaar, een artikel van dr. Hermann Harries
Aall. In dit artikel wordt o. a. gezegd: Engeland heeft een
Despotie over het geheele menschdom opgericht, die als
de grootste misdaad ten hemel schreit. Nu willen de Engelsche
politici ook weer de vaan van de „Vrijheid", de
„Democratie" en het „Recht" zwaaien. Dat geeft ons, zoo
zegt de schrijver, redenen tot bezorgdheid, want geen
staat heeft de vrijheid meer geschonden
danEngeland.
Engeland telt 47 millioen inwoners; het heerscht echter over in het geheel 525 millioen menschen, dat is ongeveer een
vierde van de geheele bevolking der aarde. Officieele vertegenwoordigers van dit zelfde land durven beweren dat ze ter
bescherming van de kleine naties tegen Duitschland oorlog voeren. Voor hoe dom moeten deze zoogenaamde beschermers
der kleine naties de volken der wereld houden?
Uitgever: Falken-Press, Hamburg.