De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

More documents

Recommendations

Info

$Kriegsvortrage \&}, Friesland und die Friesen in den Niederlanden$

Engeland en de Sowjets Reeds voor het uitbreken van den oorlog had Engeland maandelang door het uitzenden van diplomaten en militaire missies naar Moskou getracht, dej Sowjets over te halen, reeds op den dag van de Engelsche oorlogsverklaring naar de wapens te grijpen. Deze meenden echter wijzer te doen met eerst de westersche plutocratie tegen den gehaten Duitschen staat van leer te laten trekken. Beide moesten zich als het kon in jarenlangen strijd uitputten. Voor dit uur bereidden zich de Sowjets voor om dan, hand in hand met de in alle werelddeelen werkende G.P.Oe. de vernietiging van de kuituur en de civilisatie, m. a. w. de wereldrevolutie te bereiken. Duitschland heeft den eenigen weg beschreden die mogelijk was, om den strijd op leven en dood, die gelijktijdig tegen de Sowjets en de westersche plutocratie had gevoerd moeten worden, te vermijden. Het zou op zelfmoord gelijkende waanzin geweest zijn, ter wille van. verkeerd begrepen principes stilzwijgend toe te laten dat de Sowjets den kring der aanvallers tegen Duitschland zouden sluiten. Daarom was het pakt, dat Duitschland met Rusland sloot een niet-aanvalspakt, dus een pakt voor het behoud van den vrede. In tegenstelling daarmede was het Engelsen-Russische pakt een oorlogsverbond, waardoor Europa aan het bolsjewisme moest worden uitgeleverd. Toen in Engeland geestdriftig de inmenging van Rusland in den oorlog gevierd werd en men zelfs de schaamteloosheid zoo ver dreef, dat men in Engelsche kerken voor de overwinning van de Sowjetwapens liet bidden, trachtten de Brittische raddraaiers voor de openbare meening alles te verdoezelen wat vroeger tegen Sowjet-Rusland d^zegd of geschreven was. Wat zich in de eerste dagen van den oorlog tegen de Sowjet-Unie in Engeland afspeelde zou in Duitschland onmogelijk geweest zijn. De Engelsche omroepstations speelden de Internationale en vierden, evenals Britsche diplomaten, de wapenbroederschap met de Sowjets door deze als medewerkers voor de ware idealen van het menschdom voor te stellen. Niettegenstaande de scherpste bewaking en afsluiting hebben de joodsch-bolsjewistische machthebbers niet kunnen verhinderen dat o. a. het volgende bekend werd: 1. Bijna alle hoogste machtposities waren door joden bezet, (Een lijst met de namen van deze joden bevat het vlugschrift nr. 924.) 2. De geheele Russische intelligentie werd vermoord. In het geheel zijn gedurende de joodsch-bolsjewistische heerschappij in Rusland tot het jaar 1937 door de G.P.Oe. rormoord, behalve de tsarenfamilie: 4.910 bisschoppen en priesters, 7.824 onderwijzers en professoren, 8.920 artsen, 65,000 politieambtenaren, 75.490 officieren 120.600 beambten, 360.000 soldaten, 420.000 intellectueelen, 48.000 veldwachters, 892.000 arbeiders en 9,600.000 boeren. Ook aan de Engelsche machthebbers zijn de afschuwelijke misdaden der Sowjetrussische machthebbers in voldoende mate bekend. Immers de heer Churchill zeide zelf op 20 Januari 1940 vor de radio: ,,De voor het menschdom volbrachte prestaties van Finland zijn wonderbaar. Iedereen kan thans zien hoe het kommunisme den innerlijken samenhang van een natie ondermijnt, hoe het in tijden van vrede tot verworpenheid en honger, in tijden van oorlog tot verachtelijkheid en gemeenheid leidt." Het doel van het bolsjewisme was; de oprichting van een joodsche heerschappij over de geheele wereld. In het jaar 1941 zou de revolutioneering van Europa met wapengeweld voorwaarts gestuwd worden, Adolf Hitier zag vroegtijdig het gevaar. Het Sowjet-Russische leger, dat voor den oorlog niet alleen tegen Duitschland, maar tegen geheel Europa opgemarcheerd was, wefd uiteengejaagd. Daardoor heeft Adolf Hitier Europa voor de vreeselijkste ellende behoedt. Bijna alle landen van Europa hebben vrijwillige legioenen als helpers gestuurd. Engeland daarentegen beloofde den Russen bijstand en hulp. Daardoor werd verraden dat de joodsch-plutocratische laag Engelands hetzelfde doel heeft als de sowjet-joodsche machthebbers in Rusland, namelijk de vernietiging van de Europeesche kuituur en de oprichting van de jodenheerschappij over de Europeesche volken. Verantwoordelijke Uitgever: President H einrich Kessemeier, Hamburg 13, Hochallee 127. Falken-Verlag, Hamburg. Wih.
Wie verdient aan den oorlog? Te allen tijde zijn er gewetenloze menschen geweest, die in hunne begeerigheid naar goud geheele volken in nood en ellende gebracht hebben. Deze menschen zijn het dan ook, die de volken altijd weer in nieuwe oorlogen ophitsen. Eene zeer belangrijke bekentenis heeft de Londensche „Times" van 3 Maart 1917 gebracht. Deze publicatie is ook nog van bijzonder belang, omdat zij reeds voor de deelneming van de Vereenigde Staten aan den wereldoorlog heeft plaats gevonden. Het was de amerikaansche Jood Isaac Marcussohn, wiens volgende woorden gedrukt werden: „De oorlog is een reusachtige zaak, waarbij niet de heldenmoed der soldaten het schoonste is, maar wel de organisatie der zaken. Amerika is trotsch om den gunstigen staat waarin zich zijn zaken bevinden". Van alle staten van Europa heeft Frankrijk de meeste oorlogen gevoerd! Alleen de zestiende en de zeventiende eeuw hebben voor Frankrijk 154 oorlogsjaren gebracht. Het is nu echter karakteristiek, dat gedurende deze oorlogsjaren en bijzonders ook gedurende de bloedige uiteenzettingen tusschen Frankrijk en Engeland, die van 1688 tot 1815 duurden, de financiers, zooals de leveranciers van oorlogs- en legervoorraden op beide zijden Joden waren. In Frankrijk heeft gedurende langen tijd de Jood Samuel B e r n a r d („le juif Bernard") een rol gespeeld. In Engeland was het o. a. de bankier van den engelschen veldheer Lord Marlborough, de Jood Medina. Deze laatste heeft aan den veldheer een jaarlijksch pensioen van 6000 pond sterling gegeven en hij kreeg daarvoor als eerste de berichten van de veldtochten. In de kroniek uit die dagen staat woordelijk: „De zegedagen van het engelsche leger waren voor hem even winstbringend als zij roemrijk waren voor de engelsche wapens. Alle kunstgrepen van de hausse en van de baisse, de valsche berichten van den oorlogsplaats, de vermeende aangekomen koeriers, het geheele geheime raderwerk van den Mammon, was den eersten joodschen vaderen van de Londensche Beurs bekend, en werd door hen behoorlijk gebruikt." Voor geen enkelen staat bestond toenmaals eene uitzondering. De zaken der, wapen- en legerleveranciers bloeide evenwel in de vredes- als in de oorlogstijden. Aanstonds na den dertigjarigen oorlog brachten de Joden Qumperz en Elias al het in Europa berijkbare krijgsmateriëel in hun bezit en stapelden het in hunne filialen in Amsterdam, Lübeck en Hamburg op. üeschutten, geweren, schietpoeder, monteeringen, alles bevond zich in hunne handen en werd met reusachtigen winst verder verkocht. Zelfs Frederik de Groote, de koning van PreuBen, die bijzondere scherpe wetten tegen de Joden uitgevaardigd had, moest een deel van zijn legervoorraden bij Joden bestrijden. De historicus Brabant beklaagt zich bitter: „Zestig leveranciers, alles Joden, hadden de verpleging van het leger in hunne handen. Voor hen gold alleen het voordeel dat zij voor hun zaken konden behalen. Uit alle akten der kringen en der staven blijkt, dat het schaamteloze voordeeldoen der leveranciers Zacharias en Elias Uumperz, Abraham Mendel, Levi Seligm a n n en aanhangers overal het zelfde was." Ook gedurende den amerikaanschen burgeroorlog beklaagde men zich overal over het veelvoudig, in een woord, hoogverraderlijke drijven der Joden. Als echte hyenas van het slagveld waren de Joden het leger steeds gevolgd. Dicht achter de front bedreven zij eenen krachtvollen handel en overbrachten bovendien aan hunne rassegenoten op den tegenover gestelden kant belangrijke oorlogsberichten. De amerikaansche veldheer, generaal Urant, zag zich op 17 december 1862 tot het volgend bevel genoodzaakt: „Geen Jood mag zich binnen 60 mijlen van de front ophouden." Hoe groot toenmaals de macht van het jodendom in de Vereenigde Staten van Amerika was, blijkt uit het feit dat generaal Grant zijn bevel op drukking van het geheele jodenschap moest terugtrekken. De nooit kapituleerende, dappere generaal Grant, de held van vele veldslagen, moest voor joodsche oorlogsleveranciers en zakenmakers terugwijken. Het schaamteloze misbruikingssysteem der Joden heeft dikwijls tot hevige afweerstrijden der uitgeplunderde volken gevoerd: I n Engeland werden de Joden in 1291 tot het verblijf ontzegd, toen over het geheele land verstrooide valschmunterijen ontdekt we iden, die het engelsche volk tot den bedelstaf brachten. I n F r a n k r ij k hadden de Joden het fransche volk door woeker- zaken zoodanig uitgeplunderd, dat het in 1394 het volledige uit jagen van alle Joden herijkte. Er waren tot 80°/o Joden in het land. In Spanje ging de koningin Isabella in 1492 met strenge maat regelen tegen de Joden voor, als deze in den Granadschen oorlog weer in het geheim de vijanden van Spanje steunden. Toén moe sten 300.000 Joden Spanje verlaten. Evenwel verstonden het de Joden zeer geschikt, weer in het land te komen en hunne oude zakenpraktijken op nieuw te bedrijven. Van landbouw en van erlijk handwerk hielden zij niet. In handel, geld en muntwezen daarentegen zochten zij steeds den voorrang te herijken. Dikwijls waren de Joden de enkelen die over beschikbare geldmiddelen beschikten. Met deze drongen zij zich in de gunst der vorsten en der regeeringen, betaalden de hofhouding en financeerden de oorlogen, om er dan dubbel en drievoudig aan te verdienen. In alle landen ging het streven der Joden ook daarheen, hun namen af te leggen en zulke van eerbare burgers van hun gastland aan te nemen. Door geld verwierven vele Joden adelsbrieven en verkregen dan spoedig toegang in de hoogste kringen der gezelschap. Nog in den beginne der twintigste eeuw hebben alleen in Oostenrijk 274 Joden het verstaan, den erfelijken adeldom door het huis Habsburg te verkrijgen. In Engeland werden de Joden tot L o r d s , in Frankrijk tot barons. In de negentiende eeuw herijkten de Joden hunne volle gelijkstelling met de burgers van hun gastlanden. De afzonderlijke wetten voor Joden werden afgeschaft. Van kleine, vuile geldwisselaars werden binnen weinige jaren groote bankiers. Het mocht hier herinnerd worden aan de Rothschilds. De eerste, Anselm Rothschild (1743—1812), stichtte te Fra-nfurt/ Main eene bankzaak. De zaak te Frankfurt werd door zijn oudsten zoon aanvaard, de vier andere zonen stichtten zelfstandige banken te Londen, Parijs, Weenen en Napels, hielden echter nauwe voeling met elkander. Sedert den Weenschen Congres (1815) heerschten de Rothschilds reeds over de geheele leeningszaken der met schulden belastte staten. De oude Rothschild had aan zijn zonen den raad gegeven: Als je in den oorlog trekt, dan blijf van achteren, dan kun je als eerste weer thuis zijn. Dezen vaderlijken raad had bijzonders de Londensche Rothschild bevolgd, die zich een naam door der zoo genoemden „Coup v a n W a t e r 1 o o" heeft gemaakt. In vlugge vaart was hij over het kanaal in Londen aangekomen No. 1204. Holliind. i
Page 1 and 2: De breuk van het voorvredesverdrag
Page 3 and 4: Wilson, de man met de veertien punt
Page 5 and 6: De vervaardigers der leugens öv* D
Page 7 and 8: De Waarheid over de Joden in Duitsc
Page 9 and 10: Aan de Frontstrijders van den Werel
Page 11 and 12: Wie heeft de Ontwapeningsbelofte va
Page 13 and 14: Karl Smakman MdinZ, Quintinsstr. 8
Page 15 and 16: Adolf Hitiers waarschuwing voor net
Page 17 and 18: Hel Bolsjewisme in Theorie en Prakt
Page 19 and 20: Het Russische volk onder sovjet-joo
Page 21 and 22: De Ondermijning van het Familieleve
Page 23 and 24: Hef Bolsjewisme Wereldvijand No. I
Page 25 and 26: Hoe Arbeidersdelegaties door Souile
Page 27: Wat voerden de joodsche Sowjet-mach
Page 31 and 32: LONDON, THURSDAY, AUGUST 31. 1939 N
Page 33 and 34: Vrede of vernietigingsoorlog? Het v
Page 35 and 36: Politiek en phrase. Kort voor het u
Page 37 and 38: Zoo luidt Duitschlands antwoord. Tr
Page 39 and 40: „Handleiding voor Gruwelpropagand
Page 41 and 42: Een volk in het concentratiekamp. W
Page 43 and 44: noord op zee. Bij dc Britsche landi
Page 45 and 46: Onder de politieke methodes, de eig
Page 47 and 48: Zo/ Het rijkste Land der Wereld en
Page 49 and 50: Weliswaar praalde de waard ouder ge
Page 51 and 52: „Een beeld van den toestónd, zoo
Page 53 and 54: John Buil en de kleine natiën Dc P
Page 55 and 56: De waarheid over het Reuter-bureau.
Page 57 and 58: De balans van den Engelschen oorlog
Page 59 and 60: Aan de kaak gesteld! Kernstukken va
Page 61 and 62: De Zeeoorlog tusschen Duitschland e
Page 63 and 64: Heldengedenkdag in Groof-DuUsdiland
Page 65 and 66: THE Door de straten van Londen veeg
Page 67 and 68: Hoe Engeland zijn vrienden behandel
Page 69 and 70: De Strijd aan de Somme 1916 en 1940
Page 71 and 72: De Duitsche zegetocht op den Balkan
Page 73 and 74: Bolsjewistisch bloedbad Wanneer er
Page 75 and 76: Gevaren waaraan Europa Moot stond I
Page 77 and 78: Wie is Stalin? In de maand Februari
Page 79 and 80:
Bolsjewistische academie voor hoogv
Page 81 and 82:
Wat gebeurde er in den Stillen Ocea
Page 83 and 84:
Aanklacht tegen It alm Esthen, Lett
Page 85 and 86:
De man met twee aangezichten In 193
Page 87 and 88:
De geheimen van Admiraal Sims Op 21
Page 89 and 90:
Van \oKoii tot Cliureliili De Brits
Page 91 and 92:
De groote bluf en de ruwe werkelijk
Page 93 and 94:
pas dan minder worden, als de van d
Page 95 and 96:
Europa in doodsgevaar! In een vlamm
Page 97 and 98:
Volkeren van Europa: Weesl op Uw ho
Page 99 and 100:
Europeesche artsen in Katijn De Joo
Page 101 and 102:
De strijd om hel vooribestaan ven E
Page 103 and 104:
Het verraad van Victor Emanuel In 1
show all

De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?