De breuk van het voorvredesverdrag van Versailles.

Joden in de politiek.
Met bijzonderen ijver legden de joden zich toe op het veroveren
van de groote massa arbeiders. Dit gelukte hun door
de Marxistische leer, ontworpen door den jood Karl Marx;
oorspronkelijk heette hij Mardochai. De stichter der sociaaldemocratische
partij was de jood Lassalle. Grondleggers der
onafhankelijke soc. partij waren wederom joden. Evenzoo de
leiders der, communistische partij. Joden zaten in de persbureau's,
in de redactie van politieke partijbladen, en vooral
ook in de verschillende fracties van de volksvertegenwoordiging.
39 Vertegenwoordigers zond de sociaal-democratische
partij in 1928 naar de Rijksdagcommissies; 38 hiervan
waren joden. Van de leerkrachten verbonden aan cursussen
voor de ontwikkeling van arbeiders waren 81% joden.
Joden in hooge staatsambten.
Na de ineenstorting van het Duitsche Rijk in 1918 gelukte het
den joden ook de hoogste posities in den Staat in te nemen.
Op de Rijksconferentie, op 25 Nov. 1918, traden de volgende
joden op als vertegenwoordigers der landen: Hirs'ch,
Haase, Herzfeld voor Pruisen, E i s n e r vor Beieren,
Lipinsky en Gradnauer voor Saksen, tieymann voor
Wurtemberg, Haas voor Baden.
In de Revolutieregeering (1919) zaten de joden Haase,
Cohn, Herzfeld, Schilfer, Bernstein, Preusz,
C a h e n en anderen. Aan den jood Preusz werd opgedragen
de Duitsche grondwet samen te stellen. In de regeeringen van
alle landen, zoowel als in het bestuur der steden, wisten de
joden tezelfder tijd toonaangevenden invloed te verkrijgen en
van hieruit drongen ze zich verder in het geheele bestuur van
het Rijk, der landen en gemeenten in. Het Engelsche blad „The
Daily Mail" schreef 10 Juli 1933:
„Het Duitsche volk was steeds meer onder de heerschappij
van volksvreemde, zritah omhoogdrhigende elementen geraakt.
Ten slotte wanen er in Duitschland twintig maal meer joodsche
regeeringsambtenaren .dan voor den oorlog. In alle sleutelposities
van hiet Duitsche bestuur waren ongemerkt vertegenwoordigers
van het jodendom binnengedrongen," •
De kwaal en het geneesmiddel.
Nauw gepaard met deze sluiksche verovering ging het verkankeren
van het Duitsche volk door middel van het communistische
vergift, welks voornaamste verspreiders de joodsche
landverhuizers waren. Te gelijker tijd werd ook de' maatschappij
zedelijk bedorven. De begrippen van eerlijkheid in
handel en wandel werden tot een aanfluiting gemaakt door
joodsche zwendelaars- en bedriegers-in-het-groot, die millioenen
opstreken. We kunnen er mee volstaan aan Iwan Kutisker,
de driö gebroeders Barmat en de Sklareks te herinneren.
Omkooperij, verdorvenheid en zedeloosheid werden steeds
driester de kenmerken van het openbare leven. Zoo was het
gelukt den geest van de Duitsche volksmassa's volkomen te
verbijsteren. De oplaaiende vlammen van het Rijksdaggebouw,
in Febr. 1933, moesten het vurige teeken zijn voor de jarenlang
voorbereide joodsch-bolsjewistische omwenteling.
In dat tijdperk kon ieder oogenblik de noodlottige bezegeling
van den ondergang van het Duitsche volk brengen.
Dat Duitschland een zee van bloed en ellende bespaard As
gebleven, dankt het zijn bevrijder, Adolf Hitier. De tierende
internationale ophitsers stelden hem als een. onmensen voor.
Hoe weinig streng hij daarentegen optrad, wordt bewezen door
de Wet op de Ambtenaren, afgekondigd op 7 April 1933. De
twee voornaamste bepalingen van deze wet (par. 3) luiden:
„Amibtenaren van niet-Arische afkomst, moeten gepensionneerd
worden; wanneer zij eereambten bekleeden, moeten zij uit den
dienst verwijderd worden. Deze bepaling geldt niet voor
ambtenaren, die reeds sedert 1 Amg. 1914 in Dienst zijn, oi die
in den wereldoorlog aan het front voor het Duitsche Rijk of
zijn bondgenooten gestreden hebben, of wier vaders of zonen
in den wereldoorlog gesneuveld zijn."
De joodsche ambtenaren werden dus niet op straat gezet,
maar gepensionneerd, d. w. z. zij ontvangen hetzelfde wettelijk
voorgeschreven pensioen als andere gepensionneerde Duitsche
ambtenaren.
Joodsche bekwaamheid om zich op den
voorgrond te dringen.
. Gezworen vijanden van de Duitschers hebben tegen de
bovenstaande getallen aangevoerd, dat de joden bijgevolg de
Duitschers in bekwaamheid overtreffen. In bekwaamheid om
zich op den voorgrond te dringen, stellig! De joden hebben
een geprononceerd ras-egoïsme. Als de Duitschers even
hecht aanééngesloten waren gebleven, als dat steeds bij de
joden het geval is, dan zou het b. v. niet mogelijk geworden
zijn, dat te Berlijn van de 263 vastaangestelde artsen bij den
geneeskundigen dienst er 183, derhalve ongeveer 70%, joden
waren.
Een bekentenis van een leider der joden.
De békende leider der joden in de Boekowina, Dr. Manfred
Reifer, heeft in de joodsche „Czcrnowitzer Allgemeine Zeitung",
in Sept. 1933, een artikel over het lot der joden in
Duitschland gepubliceerd. Hij erkent het volgende:
„Toen groote gedeelten van het Duitsche volk streden voor de
instandhouding hunner soort, vervulden wij, loden, de straten
van Germanië met ons geschreeuw. Wij schreven in hun pers
Ke-.sto'psitellen en Paaschartikels en zetten het Duitsche volk
zijn geloof in onze vaten voor. Wifj speelden met de hoogste
goederen van het Duitsche volk en dreven ook nog den spot met
dat, wat de natie heilig is."
De waarheid overwint!
Op den 29sten Mei 1934 keerde zich het Parijsche blad „Ami
du Peuple" tegen het gekuip der joden, die uit Duitschland
gevlucht waren. Deze krant schreef:
„Deze menschen zijn uit Diuitschland gevlucht, daar ze getracht
hebben het land te vuur en te zwaard te doen verwoesten,
doordat ze het maar de revolutie en den burgeroorlog wilden
leiden."
De President der Amerikaansche Kamer van Koophandel, de
heer E B. Peirce, verklaarde tijdens een bijeenkomst, die in
de laatste dagen van Mei 1934 plaats vond, dat men heden
niet langer in Europa van een ordelijke maatschappij
zou kunnen spreken, als Duitschland
Europa niet gered had van het bolsjewistische
gevaar.
U wordt beleefd verzocht, deze blaadjes aan Uw kennissen door
te geven. - Verdere vlugschriften zijn gratis verkrijgbaar bij
Deutseher Fiehte-Bund e. V.
Dnle voor waarheid in de wereld).
Hamburg 36 Jungfernstieg 30 Hamburger Hot
Verantwoordelijke Uitgever: President Heinrich Kessemeier, Hamburg 15, Hochallee 127
Falken-Verlag, Hamburg
i
Drukke»; Hermann's Erben, Hamburg