Download het Technisch Vademecum Recreatieve Infrastructuur

De meest eenvoudige schuilhut bestaat uit een houten wand met een bankje er tegenaan en een dak
(type bushokje). Deze hebben dan een oppervlakte van ongeveer 1,5 m x 2,5 m. Deze kleine hutten bieden
plaats voor maximaal vier personen. Er bestaan ook schuilhutten voor grote groepen. Onder een
groter dak of luifel worden dan soms ook picknicktafels geplaatst. Belangrijk bij het ontwerp van een
schuilhut is de oriëntatie van de wand, zodat deze bescherming biedt tegen wind en regen. De zijde
aan de dominante zuidwestelijke windrichting blijft dus idealiter gesloten. De dakconstructie moet aan
de open zijde voldoende dekking geven en daarom een oversteek hebben, zodat mensen tijdens een
hevige regenbui niet nat worden binnen in de hut.
De schuilhut kan een ideale plaats zijn om (educatieve) informatie aan te bieden. Mensen hebben
tijdens het pauzeren tijd om rustig de informatie door te nemen (zonder nat te worden).
De draagconstructie van een schuilhut en de wanden worden meestal uitgevoerd in hout, maar er zijn
ook alternatieven zoals leemwanden. Ook voor het dak kan hout worden toegepast, maar ook een pannendak
of een groendak zijn geschikt.
Schuilhut op een grasterreintje (Den Inslag, Brasschaat)
Schuilhut in het bos (Pomp-Poelberg, Beerse)
Foto: ANB
Schuilhut en tevens infopaviljoen (IJzervallei, Roesbrugge,
Poperinge)
Foto: VLM
Groendak op een schuilhut met leemwanden (Arboretum
Heverleebos, Leuven)
Foto: ANB
Sommige schuilhutten zijn historische gebouwen (jachtpaviljoen, kiosk, …) en kunnen dus beschermd
zijn als onderdeel van een beschermd landschap (zie Deel 5).
Ontwerp van infrastructuurelementen
179