Download het Technisch Vademecum Recreatieve Infrastructuur

48
Een speelbos is dus een echt bos waarin gespeeld mag worden. Traditionele speeltuigen (schommels,
glijbanen, ...) horen niet thuis in een speelbos. Wel kan het speelbos aantrekkelijker gemaakt worden
door een aantal beperkte ingrepen, zoals het voorzien van takkenhopen en het laten liggen van omgezaagde
stammen.
Ook een speelbos moet begrensd worden. Spelende kinderen maken intensief gebruik van het bos. Als
zij tussen de bomen spelen, verstoren zij de bodem en de plantengroei aanzienlijk. Om het bosecosysteem
niet al te zwaar te belasten, wordt daarom het speelbos begrensd. Het is beter om een speelzone
af te bakenen met een voor de hand liggende grens (bijvoorbeeld boswegen of een greppel), dan vast
te pinnen op een bepaalde oppervlakte. In uitgestrekte boscomplexen is het aan te raden meerdere
speelzones te voorzien die elk aansluiten bij de verschillende woonkernen of jeugdinfrastructuur in de
omgeving. Deze spreiding verhoogt de bereikbaarheid van de speelzone en verlaagt de verstoring van
de natuur door het spelen.
Enkele richtlijnen voor oppervlakten zijn gehaald uit bestaande speelbossen. Voor erg jonge kinderen
is een speelbos van 0,5 ha vaak voldoende; een groep jongeren zal voor een spelparcours een veel groter
terrein nodig hebben. Als regel neemt men aan dat een speelbos van 5 ha twee groepen van dertig
12-jarigen of één groep van een dertigtal 16-jarigen kan huisvesten.
Hoe groter de speelzone, hoe meer mogelijkheden voor variatie en hoe meer de ecologische verstoring
van het gebied wordt gespreid. Maar spreiding houdt ook in dat de onverstoorde oppervlakte verkleint.
Avonturenparcours in het bos (Breughelbroek,
Zellik)
Foto: VLM
Speelbos (Speelberg Meerdaalwoud, Oud-
Heverlee)
Foto: ANB