Download het Technisch Vademecum Recreatieve Infrastructuur

58
Hondenzone met waterpartij (Ryckevelde, Damme)
Foto: ANB
Aanlijnzone (Natuur- en Landschapspark
Rode Beek, Gangelt (Nl))
Foto: Trage wegen
Veiligheid
Een duidelijke (visuele en fysieke) begrenzing van de hondenzone kan wenselijk zijn. De belangrijkste
reden om een goede afsluiting te voorzien is de veiligheid, dit zowel voor de honden zelf als voor buitenstaanders
(kinderen, wandelaars, …). In het geval er een ruiterpad langsheen de hondenzone loopt,
is visuele afscherming noodzakelijk om schrikgedrag bij paarden te vermijden.
Toch is het niet altijd nodig om een hondenzone af te sluiten. Locaties die voldoende open zijn
(bijvoorbeeld een uitgestrekt grasveld) kunnen zonder afsluiting aangelegd worden.
Volgende elementen kunnen de begrenzing van een hondenzone vormen (zie 4.5):
• klaphek;
• wilgenvlechtwerk;
• haag;
• palenwand;
• …
Grootte
De ideale oppervlakte van een hondenzone hangt af van het aantal bezoekers en de situering van de
zone. De grootte is ook afhankelijk van het type hondenzone. Ze kunnen variëren van een klein grasveldje
tot een grote open ruimte, maar een minimumoppervlakte van 500 m² en een richtoppervlakte
van 0,5 ha worden preferentieel aangehouden. Een wandellus kan een alternatieve invulling geven aan
het concept en omvat dus paden in plaats van een welbepaalde zone. Een dergelijke wandellus heeft
een lengte van minimaal 2 km, maar idealiter zijn er meerdere aaneensluitende paden om variatie toe
te laten. Dit vergroot de aantrekkelijkheid van de zone.