V - Acehbooks.org

LAND EN VOLK VAN ATJEH VROEGER EN NU
worden meermalen, voordat de zaken afgehandeld zijn.
Een atjehsch volksgezegde luidt: „gij zijt net een huwelijksbemiddelaar,
zoo loopt U het roode kwijl (de sirih)
langs den mond".
Niet altijd gelukken de besprekingen, hetzij omdat men
het niet over den bruidsschat eens kan worden, hetzij dat
de jonge man om een of andere reden niet geschikt geacht
wordt of om welke reden ook; dan brengt de bemiddelaar
die boodschap aan zijn lastgever over. In dat geval krijgt
de bemiddelaar ook geen loon, welke anders 8% bedraagt
van den bruidsschat. Heeft de bemiddelaar wel succes dan
is de zaak beklonken.
De vrouw moet, als ze mondig is, zelf toestemmen in
het huwelijk. Dit is vereischt; de vader kan slechts dwingend
optreden tegenover onmondigen of mondige maagdelijke
vrouwen, die toegeven dit te zijn. Ook dwang
tegenover jonge mannen komt voor, maar minder vaak.
De zoon accepteert de keuze der ouders voor de eerste
maal; het kost hem toch immers weinig moeite de vrouw
weer vlug te verstooten als zij blijkt hem niet te bevallen.
Nu de zaak voorloopig beklonken is, worden de ouders
van den bruidegom met den bemiddelaar uitgenoodigd
het dorpshoofd en den dorpsgeestelijke van het dorp, waar
het meisje woont, te bezoeken, teneinde een dag vast te
stellen, waarop men het verlovingsgeschenk zal aanbieden.
Niet de bloedverwanten of de bruidegom bieden het
verlovingsgeschenk aan; dit geschiedt door de autoriteiten
van het dorp van het meisje en wel te haren huize. Dit
verlovingsgeschenk bestaat doorgaans uit een gouden sieraad,
ter waarde van den halven bruidsschat. De bij een -
komst wordt, nadat nog de stamboom van den bruidegom
86