V - Acehbooks.org

HET ATJEHSCHE GEZIN
staan gereed den overledene reeds dadelijk pijnlijk te kastijden,
als voorproef van hetgeen hem na de opening te
wachten staat, indien hij hunne vragen niet kan beantwoorden.
Slechts hij, die in den geloove ontsliep, kan deze
vragen betreffende het ware geloof beantwoorden.
Op reis naar de eeuwigheid geeft men nu den stervende
tallooze malen de belijdenis: „Er is geen God dan Allah"
mede, daar de duivel juist in de laatste oogenblikken van
het leven den geloovige afvallig tracht te maken.
In tegenwoordigheid van den stervende mag men niet
weenen, zoodra de dood evenwel is ingetreden, vangen
alien, als het ware op commando in koor aan, overluid
te huilen. Dit gehuil kan tevens beschouwd worden als
een doodsbericht aan alle buren.
Thans dient men volgens de moslimsche wetten den
overledene achtereenvolgens te wasschen, te wikkelen in
lijkkleederen, de ritueele godsdienstoefeningen ten behoeve
van den doode te verrichten om hem tenslotte te
begraven. Men vangt dan ook reeds spoedig na het overlijden
aan, hem het gelaat te wasschen en sluit hem de
oogen. Met behulp van een band om het hoofd houdt men
zoo noodig de kaken bij een en legt den doode op een
legerstede. Daarvoor lag hij namelijk in de achtergalerij
op den grond, waar men den stervende had neergelegd,
omdat hij daar meer ruimte en koelte had dan in een bed.
Na de gelaatswassching dekt men hem toe met een min
of meer kostbaar kleed, waarna de komst van de personen,
die de lijkwassching zullen verrichten, wordt afgewacht.
Deze lijkwasschers verschijnen meestal in den morgen.
Gedurende den nacht heeft men den doode tegen booze
geesten beschermd, door onder zijn hoofdkussen een mesje
133