V - Acehbooks.org

HET ATJEHSCHE GEZIN
De handen legt men zoo bij een, dat de eene hand door
de andere wordt omvat. Het geheele pak wordt daarna
boven het hoofd, onder de voeten en op nog een vijftal
plaatsen vastgehouden met banden van hetzelfde witte
goed. Voor dat de banden om hoofd en hals worden vastgemaakt,
geeft men de bloedverwanten nog eens de gelegenheid
het gelaat van den doode te aanschouwen en
afscheid te nemen.
Doodkisten gebruikt men onder Mohammedanen in het
algemeen slechts bij uitzondering. Doorgaans wordt het
lijk in de aarde gelegd, waartoe men een groot vierkant
gat heeft gegraven. Ter zijde van een der wanden graaft
men dan voorts nog een holte, waarin het lijk wordt gedeponeerd,
zoodat de daarna in het graf geworpen aarde
den doode van ter zijde tegen den wand drukt en niet van
boven bedekt. Waar de bodem te los is om zelfs met behulp
van eenige planken een primitieve grafkamer te maken,
graaft men midden in den bodem van het vierkante
gat over de geheele lengte van dien) bodem een diepe gleuf,
die dan den doode tot rustplaats dient. Men maakt de windselen
in het graf los, maar het hoofd ontbloot men gedeeltelijk
om den linkerwang den bodem van het graf te doen
aanraken. In Atjeh maakt men nochtans vaak van eenige
planken een soort doodkist, waarvan de bodem echter
van rotan of bladstelen van den klapperboom is
vervaardigd. Deze kist wordt toegedekt met een los
deksel.
Men stelt er prijs op, dat de overledene thuis door een
aanverwant in deze kist wordt gelegd. Het deksel wordt
gedurende den tocht naar de begraafplaats door twee mannen
op het hoofd gedragen. Om de kist bindt men banden
135
J